Το μάτι και το αυτί της στήλης στο Παρίσι, η Μάρω Πρεβελάκη, μας έστειλε μια ωραία ανταπόκριση για έναν συγκινητικό εσπερινό με μήνυμα συναδέλφωσης: «Είναι γνωστό ότι ο Αγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης είναι ο πολιούχος των Αθηνών. Λιγότερο γνωστό είναι ότι και το Παρίσι έχει τον ίδιο πολιούχο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο σεβασμιώτατος Ιερεμίας, ο τότε Μητροπολίτης Γαλλίας, είχε την έμπνευση να δωρίσει μια εικόνα του “κοινού” Αγίου στον Αρχιεπίσκοπο Λουστιγέρ τότε Καρδινάλιο Παρισίων, τονίζοντας έτσι όχι μόνον τη σχέση των δύο πόλεων, αλλά και την κοινή αναφορά των δύο Ομολογιών του Χριστιανισμού· ορθοδοξία και καθολικισμός. Η πρωτοβουλία αυτή είχε θερμή αποδοχή και ευρεία απήχηση.
Η επίσημη επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου τον Νοέμβριο του 1995 επισημοποίησε την προσέγγιση. Στην κατάμεστη Notre Dame, ο ορθόδοξος Πατριάρχης και ο καθολικός Καρδινάλιος μετέδωσαν ένα σαφές μήνυμα ενότητας. Ο Πατριάρχης χάρισε στον Καρδινάλιο ένα Ευαγγέλιο· ο Καρδινάλιος δεσμεύτηκε ότι η πασχαλινή λειτουργία θα διαβάζεται πάντα από αυτό και, πρωτίστως, στα ελληνικά. Τότε θεσμοποιήθηκε και o κοινός εσπερινός στην εορτή του Αγίου Διονυσίου. Η ετήσια τελετή γινόταν στη Notre Dame, στην Παναγία των Παρισίων, έως ότου η καταστροφική πυρκαγιά κατέστησε τον εμβληματικό αυτόν ναό απροσπέλαστο. Η παράδοση, όμως, δεν σταμάτησε.
Την περασμένη Κυριακή ο κοινός εσπερινός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου μεταφέρθηκε στον St Etienne du Mont, μια ιστορική καθολική εκκλησία, δίπλα στο Πάνθεον. Οργανώθηκε και τελέσθηκε από τον σεβασμιώτατο Δημήτριο, σημερινό Μητροπολίτη Γαλλίας, και τον καθολικό αρχιεπίσκοπο Παρισίων Λοράν Ούλριχ, με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη Αντιοχείας και άλλων ορθοδόξων και καθολικών ιερέων. Η τελετή αυτή είναι εξ ορισμού συγκινητική, καθώς διεξάγεται μέσα σε ένα πνεύμα φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης. Στο μέσον του ναού δεσπόζει η δωρεά, η εικόνα του Αγίου Διονυσίου “της σοφίας εκφάντορος”, η οποία λειτουργεί ενωτικά, ως σύμβολο προσφοράς και προστασίας. Οι δύο ιεράρχες στη σύντομη εισαγωγή τους προέβαλαν τις ίδιες αξίες, επικαλέστηκαν την ίδια δύναμη. Το απολυτίκιο, τα τροπάρια, οι ύμνοι, οι προσευχές ακούγονταν και στις δύο γλώσσες, ελληνικά και γαλλικά, δημιουργώντας, έτσι, μια ατμόσφαιρα αγαστής συνύπαρξης, αμοιβαίας αναγνώρισης, αλληλοσυμπλήρωσης. Γάλλοι και Ελληνες, ορθόδοξοι και καθολικοί, αισθάνονται και κατανοούν την κοινή γλώσσα της πίστης: “Αμήν”, γένοιτο.
Μέσα στην τρομακτική επικαιρότητα που ανατρέπει όλα τα πάγια και τα δεδομένα της καθημερινότητάς μας, μέσα στις απειλές ενός απρόβλεπτου κόσμου, ο φετινός εσπερινός στο Παρίσι πλαισίωσε υποστηρικτικά και παρηγορητικά όσους παρευρέθηκαν. Στο ημίφως της εκκλησίας με τους πανύψηλους θόλους και τα περιβάλλοντα βιτρό, με τους παρισταμένους να στέκονται όρθιοι, σε κατάνυξη, η χορωδία του Αγίου Στεφάνου έψαλε το εσπερινό “Φως ιλαρόν”. Με αυτό το βυζαντινό μέλος, το αέναο, αιώνιο φως έμοιαζε να διαπερνά τα σκότη του φόβου ως άγγελμα ελπίδας».
