Στη μυθολογία, ως γιος του Αίμου και της Ροδόπης, λατρευόταν από τους Θράκες για τη θεϊκή του υπόσταση. Στην εποχή μας υποβαθμίστηκε βάναυσα. Eγινε απειλή για τους φαντάρους: «Θα σε στείλω στον Eβρο». Ενα σύνορο στην εσχατιά, πύλη εισόδου των μεταναστών. O ποταμός με το μοναδικής ομορφιάς δέλτα του και συνολικότερα η Θράκη είναι terra incognita αντί για φυσιολατρικό προσκύνημα.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά μέσα στη βάρκα που μας έκανε βόλτα στα κανάλια του καθώς είχα μπροστά μου μια πραγματική φαντασμαγορία στα ροζ: ένα σμήνος από φλαμίνγκο με φανταχτερά φτερά να σχηματίζει μια κινούμενη «νησίδα» στο ρηχό νερό, τόσο εντυπωσιακή που δεν χόρταινες να την κοιτάζεις. Υστερα, ένας σταχτοτσικνιάς έκανε χαμηλή πτήση, ένας ερωδιός άνοιξε και αυτός τα φτερά του, ενώ ένας κορμοράνος βούτηξε για να πιάσει με μαεστρία ένα ψάρι. Ομως το πιο τρυφερό θέαμα ήταν μια αλκυόνη με το εκτυφλωτικό γαλάζιο στο φτέρωμά της. Ενα πουλάκι μια σταλιά που έδωσε το όνομά του στις αλκυονίδες ημέρες.
«Και να φανταστείτε ότι αυτήν την εποχή πολλά από τα μεταναστευτικά πτηνά έχουν ήδη αναχωρήσει για Αφρική», μας εξήγησε ο Χρήστος Πασχαλάκης που κρατούσε το πηδάλιο του σκάφους και κάθε τόσο αναγνώριζε κάποιο είδος του πτερωτού βασιλείου. Τα τελευταία τρία χρόνια είναι ο ιδιώτης που κάνει τις οργανωμένες εκδρομές στον φορέα Εθνικού Πάρκου Δέλτα Εβρου, με πολύ μεγάλη ανταπόκριση από επισκέπτες που φθάνουν τις αρκετές εκατοντάδες το έτος. Φαίνεται πόσο αγαπά τη δουλειά του αλλά και την περιοχή, στην οποία έχουν πρόσβαση μόνον ο στρατός και οι ψαράδες. Η βαρκάδα κρατάει πάνω από μιάμιση ώρα και η συνολική περιήγηση περίπου τρεις. Ο ουρανός ήταν βαρύς, σεντεφένιος, και αυτό έκανε το τοπίο με τις καλαμιές και τις καλύβες των αλιέων ακόμη πιο γοητευτικό.
«Τώρα καταφθάνουν σιγά σιγά οι πάπιες. Το καλό είναι ότι όποια περίοδο του χρόνου και αν έρθει κάποιος, πάντα υπάρχουν διαφορετικά πουλιά που είτε διαβιούν στον υγροβιότοπο είτε είναι περαστικά», έλεγε ο Πασχαλάκης, ο οποίος έχει ιδρύσει την εταιρεία Delta Evros Explorer. Αναρωτήθηκα αν η πρόσφατη πυρκαγιά επηρέασε την πανίδα: «Κάποτε οι επισκέπτες έρχονταν για το ποτάμι και το δάσος. Τώρα έμεινε μόνο το πρώτο, η Θράκη έχασε έναν από τους δύο φυσικούς της πυλώνες». Οσο για τον επανεκλεγέντα δήμαρχο της Αλεξανδρούπολης, δείχνει ενδιαφέρον για το μέρος, που όμως στερείται των βασικών υποδομών, όπως τουαλέτες ή και αναψυκτήριο. Οι δε δρόμοι –αρμοδιότητα της Περιφέρειας– θέλουν βελτίωση διότι πλημμυρίζουν και γίνονται αδιάβατοι. Μακάρι αυτά τα θέματα να λυθούν γρήγορα, για να μη χαλάει η ωραία εμπειρία της περιήγησης, που αξίζει όλοι μας να κάνουμε. Είναι ένα επιβεβλημένο ταξίδι πατριδογνωσίας, αφορμή να γνωρίσουμε εμείς οι πρωτευουσιάνοι και οι «κάτω από το αυλάκι» τον άγνωστο πλούτο που βρίσκεται στον ξεχασμένο Βορρά.
