Ανακάλυψα τον Αντώνη Σκαμπαβίρια μέσα από μια κοινή μας αγάπη, τη Σίκινο, από την οποία κατάγεται και που έχει ζωγραφίσει. Τα μέρη που αποτύπωνε στον καμβά είχαν πρώτα εγγραφεί στην ψυχή μου και έτσι δίχως να έχουμε ποτέ γνωριστεί απέκτησα μια σύνδεση με τη δουλειά του. Φαινόταν ότι είχε ανεβεί στις πιο ψηλές κορυφές για να μετεωριστεί το βλέμμα του πάνω από το νησί. Ετσι, με ξάφνιασε ευχάριστα η νέα ενότητα που πρόκειται να παρουσιάσει στις 15 Φεβρουαρίου σε μια ατομική έκθεση στην Γκαλερί Σκουφά με τίτλο «Πέρα από το μπετόν». Αυτή τη φορά ο 40χρονος εικαστικός εστιάζει στο γνώριμο τοπίο της Αθήνας, αλλά το κάνει με την απτή του τρυφερότητα που είναι ικανή να διαπεράσει το τσιμέντο και να βρει τις πιο μύχιες πλευρές της πρωτεύουσας. Στο αφιέρωμα που θα δούμε στο Κολωνάκι παρουσιάζει 25 λάδια συνοδευμένα από αριθμό μελετών τους σε ακουαρέλα και μολύβι, όλα με θέμα το σκληρό αστικό πρόσωπο της Αθήνας, του Πειραιά και των πέριξ προαστίων.
Στην αρχή δυσκολεύεσαι να καταλάβεις αν στέκεσαι μπροστά σε φωτογραφία ή σε ζωγραφική, ο ρεαλισμός της ζωγραφικής του είναι μεγάλος. Από την άλλη, έχει επιλέξει να «καδράρει» απόψεις της Αθήνας που έχουν μέσα ορίζοντα, πράσινο, θάλασσα, εξανθρωπίζοντας μια πόλη που μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολη στην καθημερινότητά της για τους περισσότερους κατοίκους. Οπως εύστοχα γράφει ο Νίκος Παΐσιος στο προλογικό σημείωμα της έκθεσης, βλέπει την Αθήνα όπως έβλεπε ο Μποντλέρ το Παρίσι, με μια ποιητική του άστεως που έχει τη ρίζα της στον 19ο αιώνα.
Μαθητής του Γιώργου Ρόρρη, που και αυτός έχει υμνήσει την Αθήνα μέσα από την τόση δα θέα από τα παράθυρα του ατελιέ στα εσωστρεφή έργα του, ο Σκαμπαβίριας βγαίνει στην αστική ύπαιθρο και μας δίνει αρμονικές γεωμετρικές συνθέσεις της πόλης, ως πρεσβύωπας. Το θέαμα είναι μακρινό, πρωταγωνιστούν τα κτίρια, όχι οι άνθρωποι, και έτσι με έναν περίεργο τρόπο μάς συνέχει όλους η απεικόνισή του. Από τα βραχονήσια και το πέλαγος πέρασε στη θάλασσα της Αθήνας αναζητώντας, όπως λέει ο ίδιος, ένα είδος ρυθμού που στο νησί βρήκε στις αναρίθμητες αναβαθμίδες και στην πρωτεύουσα στα μπαλκόνια των κτιρίων. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας φόρτωνε τα ζωγραφικά σύνεργα σε ένα σάκο και σκαρφάλωνε σε διάφορα σημεία της πόλης για να μπορεί να εντοπίσει τη θέαση που τον ενέπνεε. Εδώ και πέντε χρόνια ασχολήθηκε εντατικά με αυτό το θέμα που ήρθε να αντικαταστήσει την κυκλαδίτικη ομορφιά. Η έκθεσή του στη Σκουφά θα διαρκέσει μέχρι και τις 9 Μαρτίου.
