«Το μόνο μέρος όπου μπορείς να δεξιωθείς αξιοπρεπώς έναν ξένο είναι η “Μεγάλη Βρεταννία”» έλεγε πάντα ο πατέρας μου και έκλεινε τραπέζι στο GB τους σημαντικούς πελάτες και αντιπροσώπους που έρχονταν από το εξωτερικό. Για τους Ελληνες επιχειρηματίες παλαιάς κοπής όπως εκείνος, το ξενοδοχείο αυτό διαδραμάτιζε τεράστιο ρόλο. Ο υψηλός προσκεκλημένος έβλεπε ότι το ευπρόσωπο περιβάλλον, το σέρβις, το φαγητό ήταν εφάμιλλα της Ευρώπης, ακόμη και σε εποχές που η Eλλάδα ταυτιζόταν περισσότερο με τα Βαλκάνια. Συνεπώς, ήταν ένα εχέγγυο ποιότητας που θεμελίωνε την εμπορική εμπιστοσύνη, την αίσθηση πως υπάρχει ένας αστικός κώδικας τιμής, απαραίτητος σε κάθε μορφή συναλλαγής με το εξωτερικό. Τη Δευτέρα, μια ομάδα τυχερών δημοσιογράφων, ανάμεσα στους οποίους και η στήλη, παρακολούθησε μια ψηφιακή περιήγηση για τα 150 χρόνια της ιστορίας του ξενοδοχείου, που είναι συνυφασμένο με τα μεγαλύτερα γεγονότα της χώρας και βέβαια της ίδιας της Αθήνας.
Ηταν το πρoοίμιο για την έναρξη των δράσεων που θα διαρκέσουν όλη τη χρονιά και θα ξεδιπλώνονται μήνα με τον μήνα, έτσι ώστε και οι ίδιοι οι Αθηναίοι, αλλά και οι επισκέπτες που διαμένουν εκεί, να μάθουν αυτή τη μοναδική πορεία. Ακροβολισμένο στο Σύνταγμα, στην καρδιά όλων των εξεγέρσεων, διαδηλώσεων και επεισοδίων, το ξενοδοχείο ήταν στο κέντρο των εξελίξεων. Από το μακρινό 1874 έως το 2024, το κτίριο αυτό (που έχει αλλάξει μορφή) δεν στάθηκε απλώς σιωπηλός παρατηρητής αλλά σε πολλές περιπτώσεις πρωταγωνίστησε στα γεγονότα. Μετά τη επίταξή του από τους Γερμανούς στην Κατοχή, λ.χ., έγινε στα Δεκεμβριανά το αρχηγείο του Σκόμπι. Τότε ο ΕΛΑΣ είχε τοποθετήσει εκρηκτικά στη «Μεγάλη Βρεταννία» με στόχο να την ανατινάξει. Ευτυχώς το σαμποτάζ ματαιώθηκε.
Στα μπαλκόνια της έχουν βγει πρωθυπουργοί για τους λόγους τους, στις σουίτες του έχουν διαμείνει μαέστροι, σταρ του Χόλιγουντ, νομπελίστες, αθλητές. Ηταν το «σαλόνι» της Αθήνας για δεκαετίες, πολύ πριν αποκτήσει και άλλα ξενοδοχεία πρώτης γραμμής. Πέρασε από άξια χέρια ιδιοκτητών που κοιτούσαν στο μέλλον και είχαν πάντα συναίσθηση της τεράστιας αξίας του: από τον Ευστάθιο Λάμψα και τον Θεόδωρο Πετρακόπουλο έως τον Θανάση Λασκαρίδη, όλοι έχουν βάλει ένα λιθαράκι για να παραμένει εξίσου αρχοντικό αλλά και πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες του σύγχρονου τουρισμού. Στην ψηφιακή παρουσίαση, πάντως, η οποία δυστυχώς ήταν προγραμματισμένη να κρατήσει μόνο την εβδομάδα αυτή και έγινε αμέσως sold out, κάναμε μια χορταστική αναδρομή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 μέχρι σήμερα. Παρήλασαν μπροστά στα μάτια μας κυρίες με κρινολίνα, κύριοι με φράκο, ορχήστρες, diners dansants, τραπέζια περίτεχνα στρωμένα. Εκεί πρωτοσερβιρίστηκαν πιάτα ευρωπαϊκής κουζίνας.
Αλλωστε, αν θέλει κανείς να παινέψει πραγματικά το ξενοδοχείο πρέπει να πει πως σε μια χώρα όπου η αστική τάξη καταποντιζόταν κάθε 50 χρόνια και η διάδοχη κατάσταση έπρεπε να εκπαιδευτεί από την αρχή, να μάθει τρόπους και savoir faire, η «Μεγάλη Βρεταννία» λειτούργησε πραγματικά σαν ένα τεράστιο διαχρονικό φροντιστήριο.
