Το λέει ο στίχος του πολυαγαπημένου Νιόνιου: «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά». Μήπως όμως δεν ξέρουμε και τι να τους πούμε για τα σοβαρά θέματα της ζωής μας; Πώς μιλάς σε πεντάχρονα για τις ειδήσεις και την αξία της ενημέρωσης σε μια εποχή που ο ναρκισσισμός των social media στρέφει μικρούς και μεγάλους σε τροχιά γύρω από τον εαυτό τους; Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, του Παναγιώτη Πικραμμένου και πλήθος κόσμου, η Σία Κοσιώνη παρουσίασε το πρώτο της βιβλίο για παιδιά, «Μια άλλη ιστορία» (εκδόσεις LeBee), στην κατάμεστη αίθουσα «Γεώργιος Καράντζας» στην ΕΣΗΕΑ, την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου. Η συνάδελφος μπήκε στη συγγραφή με έναυσμα προσωπικό: χρειάστηκε να μιλήσει στον ίδιο της τον γιο πέρυσι που πήγαινε στο νηπιαγωγείο αλλά και στους συμμαθητές του για τη δουλειά της, τα καθημερινά της καθήκοντα και κυρίως για το τι είναι οι ειδήσεις.
«Μέσα στο βιβλίο, που είναι μια εκπληκτική ιστορία για παιδιά, εγώ βρήκα και μια ιστορία που είναι για δημοσιογράφους», ανέφερε ο Παύλος Τσίμας, ο οποίος και συντόνισε την εκδήλωση. Είναι μια ευκαιρία «για να ξανασκεφτούμε τον εαυτό μας, αυτό που κάνουμε, πώς το κάνουμε, γιατί το κάνουμε, πότε το κάνουμε καλά και πότε όχι». Ο Διονύσης Σαββόπουλος, αφού θυμήθηκε την περίοδο κατά την οποία υπηρέτησε τη δημοσιογραφία ως ελεύθερος ρεπόρτερ σε ένα βραχύβιο φύλλο του Κίτσου Τεγόπουλου το 1963, τόνισε στο μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του: «Εγώ αγαπώ ιδιαιτέρως τις ιστορίες για παιδιά που είναι με δράκους, με νεράιδες, με μια αιχμάλωτη αρχοντοπούλα, με πρίγκιπες, διότι αυτοί οι αρχετυπικοί ήρωες μας βοηθάνε να διακρίνουμε την εκάστοτε πραγματικότητα. Η ιστορία της Σίας Κοσιώνη είναι μια ιστορία διαφορετική, διδακτική, κάνει για τα σχολεία. Πάνω από όλα, όμως, εκφράζει την πίστη της σε μια δημοσιογραφία με σεβασμό, με επίπεδο, με αλληλεγγύη».
Η καθηγήτρια πανεπιστημίου Μαρία Ευθυμίου, με τη σειρά της, στάθηκε στα τρία σημεία που την κέρδισαν στο βιβλίο. Πρώτον, στην ειλικρινή και καθαρή προσπάθεια να πείσει τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Δεύτερον, στην εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη και, τρίτον, στην προβολή μέσα από το παραμύθι τής αξίας της ατομικής ευθύνης. Παίρνοντας τη σκυτάλη η Μαρία Ναυπλιώτου, που διάβασε ένα απόσπασμα του βιβλίου, ανέφερε πως «δίνει πολύ κατανοητά την αφηρημένη έννοια της είδησης. Είναι καθήκον μας ως κοινωνία να τα βοηθάμε τα παιδιά να κατανοήσουν αυτά τα δύσκολα πράγματα».
Η Σία Κοσιώνη, από την πλευρά της, τόνισε το μήνυμα που προσδοκά να εκπέμψει αυτό το βιβλίο: «Αυτό που προτείνω είναι σταδιακά να διδάξουμε στα παιδιά μας την αξία τού να είναι ενημερωμένα. Να τα εμβαπτίσουμε στη διαδικασία της ενημέρωσης. Γιατί; Ωστε να μάθουν να νοιάζονται, να διδαχθούν την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την ανεκτικότητα για οτιδήποτε διαφορετικό που συχνά μας τρομάζει». Και πρόσθεσε: «Αυτό είναι απαραίτητο αν θέλουμε να φτιάξουμε ανθρώπους που ξέρουν πού πατούν και πού πηγαίνουν, αν θέλουμε τα παιδιά μας να ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει δίπλα τους, να μάθουν να ξεχωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα, αφού είναι αυτή η γενιά που θα ζήσει στην εποχή του deep fake. Ετσι θα γίνουν ενεργοί πολίτες, που να συμμετέχουν, να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στην κοινωνία και να αποφασίζουν για τους εαυτούς, χωρίς να επιτρέπουν σε άλλους να αποφασίζουν για αυτούς».
Ο εκδότης Γιώργος Δ. Λεμπέσης ολοκλήρωσε την παρουσίαση λέγοντας πως το βιβλίο δίνει την ευκαιρία σε γονείς και εκπαιδευτικούς να μιλήσουν για ένα επάγγελμα που πολλές φορές καθορίζει τις εξελίξεις αλλά και την κοινή γνώμη. Θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία.
