Δεν θα υπήρχε καταλληλότερο μέρος από το Μπενάκη για να γίνει ένα αφιέρωμα στον αείμνηστο Γιάννη Κωστόπουλο, τρία χρόνια μετά τον θάνατό του.
Δεν είναι μονάχα πως το μουσείο –ως αναγνώριση προς τον τραπεζίτη που το στήριζε τόσο στις δράσεις όσο και στη μεγάλη του ανακαίνιση– είχε δώσει τα ονόματα των γονέων του, του Σπυρίδωνα και της Ευρυδίκης Κωστοπούλου, στον χώρο περιοδικών εκθέσεων.
Η ίδια η ζωή του ήταν συνυφασμένη με την τέχνη, την αρχαιολογία, την ιστορία και τη χορηγία. Αυτή η αίθουσα γέμισε την περασμένη εβδομάδα από κόσμο για τα εγκαίνια ενός ωραία στημένου αφηγήματος για τα πεπραγμένα του με τίτλο «Ανδρα πολύτροπον» σε επιμέλεια Ερατούς Κουτσουδάκη με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ι.Φ. Κωστόπουλου.
Οι άγνωστες πλευρές του
Στόχος της είναι να αναδείξει την καλειδοσκοπική προσωπικότητα του εκλιπόντος. Προφανώς εκκινεί από την οικονομία και τις καινοτομίες που έφερε μέσα από την πολυετή διοίκησή του στην τράπεζα. Ομως αναφέρεται και σε άλλες πτυχές του όπως στον ναυταθλητισμό (υπήρξε δεινός ιστιοπλόος), το συλλέγειν, στην προσφορά του προς την κοινωνία και την πατρίδα. Λίγοι γνωρίζουν λ.χ. ότι χάρις στην αγάπη του προς την αρχιτεκτονική τα κτίρια της τράπεζας ξεχώριζαν αλλά και λόγω της μεγάλης γνώσης του στην τέχνη, πολλά παραρτήματα είχαν δημιουργίες σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών στον χώρο όπου εξυπηρετείτο το κοινό. Ετσι, μετά τον χαιρετισμό της Ειρήνης Γερουλάνου, η Ερατώ Κουτσουδάκη είπε δυο λόγια για το σκεπτικό της έκθεσης και πώς ο Γιάννης Κωστόπουλος αντιμετωπίστηκε ως «δημιουργός» με πολύπλευρη συνεισφορά. Μια προσωπικότητα που ήξερε την τέχνη του βίου.
Ο Δημήτρης Μαντζούνης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, σημείωσε: «Ηταν εμπνευσμένος άνθρωπος. Είχε ήθος στη δουλειά. Για μια συναλλαγή πρέπει και οι δύο πλευρές να είναι ευχαριστημένες – όσο περίεργο και αν φαίνεται. Είχε καρδιά αυτός ο άνθρωπος, ο απόμερος. Εκανε πράγματα τα οποία δεν τα ξέραμε, δεν τα ήξερε κανείς, τα οποία έδειχναν ποιος ήταν. Και είχε λεβεντιά. Ο Γιάννης Κωστόπουλος ήταν λεβέντης πάνω από όλα. Ηταν πρωτοπόρος και καινοτόμος, δεν φοβόταν να κάνει κάτι καινούργιο. Εισήγαγε πράγματα που θεωρούμε καθημερινά σήμερα όπως το ΑΤΜ, τις κάρτες, τα POS κ.ά.», και υπογράμμισε για τον Κωστόπουλο ότι είχε χιούμορ και ήταν λάτρης της ιστορίας και γνώστης του περιβάλλοντος στο οποίο ζούσε: «Ηταν ρεαλιστής. Ηξερε πού εκινείτο, ήξερε ότι είναι στην Ελλάδα, ήξερε τι να κάνει, “μυριζόταν” τι έπρεπε να κάνει και πού να σταματήσει. Αν και έχει λεχθεί ότι ήταν συγκεντρωτικός, καθόριζε με ακρίβεια τις αρμοδιότητες του καθενός. Και απαιτούσε από αυτούς που έχουν αρμοδιότητες να τις εξασκούν. Αυτό δεν ήταν πολύ κοινόν», είπε καταλήγοντας ο Δημήτρης Μαντζούνης που τον είχε ζήσει ως στενός συνεργάτης για πολλά χρόνια.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 12 Μαΐου.
