Οι αρχαίοι Ελληνες όταν ήθελαν να καταραστούν κάποιον του εύχονταν να έχει δύο σπίτια. Ο μετεωρισμός από τον έναν τόπο στον άλλο για εκείνους ήταν ένα άχθος, μια δοκιμασία που αφαιρούσε από τον άνθρωπο το ανήκειν. Στη σημερινή εποχή που η μετοίκιση γίνεται με άλλους όρους, το να έχεις δύο σπίτια μπορεί να είναι και ευλογία, αρκεί να ξέρεις να το αξιοποιείς υπέρ σου, όπως ο Αντώνης Στάβερης.
Ο καλλιτέχνης, που είχε κερδίσει το 2010 βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών ως νέος ζωγράφος, μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στο Βερολίνο, με την επίσης ζωγράφο Γερμανίδα σύντροφό του Αννα και τη νεογέννητη κόρη του, Σελέστ, αλλά και στην Αθήνα από την οποία κατάγεται. Τίτλος της νέας του έκθεσης που εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στην Γκαλερί Σκουφά είναι –τι άλλο;– «Ενδιάμεσα», με μια φουρνιά έργων που έχουν ζωγραφιστεί και στις δύο πόλεις.
Ο Στάβερης (γεννημένος το 1973) είναι από τους ζωγράφους εκείνους που το περιβάλλον αποτελεί τον πλακούντα τους. Αποτυπώνει στον καμβά αυτό που τον περιτριγυρίζει. Στα νεανικά του έργα λ.χ. φιγουράρουν απόψεις της Καστέλλας και του Νέου Φαλήρου όπου μεγάλωσε και σεργιανούσε με το ποδήλατο. Αργότερα, έχοντας επιστρέψει από το Παρίσι, έκανε ενότητες με νυχτερινά έργα της Αθήνας αλλά και με όψεις από το τότε ατελιέ του στα Πετράλωνα. Στην παρούσα έκθεση βλέπουμε απόκοσμες εικόνες βιομηχανικών τοπίων της πρωτεύουσας, αρχαιολογικούς χώρους, πορτρέτα φυτών μέσα στο ατελιέ αλλά και από σπίτια φίλων σε Παρίσι και Βερολίνο.
Εχοντας μετακομίσει και σε νέο στούντιο στην περιοχή του Ταύρου, αποτυπώνει ώς και το γειτονικό γήπεδο του Φωστήρα. «Είναι σημαντικό να μπορείς να δείχνεις τη δουλειά σου σε πολλά μέρη διότι είναι και το κοινό διαφορετικό και η γνώμη που σχηματίζεις είναι πολύ πιο πλήρης», λέει ο Αντώνης Στάβερης στη στήλη, υπογραμμίζοντας ότι το Βερολίνο δεν είναι πια το φυτώριο των καλλιτεχνών που έχει υπάρξει στο παρελθόν, ωστόσο εξακολουθεί να μαζεύει εικαστικούς από κάθε γωνιά της γης, οπότε η ώσμωση δίνει τροφή για σκέψη.
Από τους ζωγράφους εκείνους που πίστεψαν στους δασκάλους τους είτε μαθήτευσαν πλάι τους είτε όχι, ο Στάβερης πολύ συχνά αναφέρεται στις μορφές που τον επηρέασαν. Οπως τον Παναγιώτη Τέτση που ερχόταν να δει τις εκθέσεις του, τον Δημήτρη Μυταρά που τον είχε στην ΑΣΚΤ ή τον Σέρβο Βλαντιμίρ Βελίτσκοβιτς στο Παρίσι. «Μέσα από τα μάτια τους μάθαμε να βλέπουμε τη φύση και την πόλη, μέσα από την υπομονή τους αποκτήσαμε τις δεξιότητες που χρειάζεται η τέχνη», λέει σήμερα. Αυτό που προσωπικά με συγκινεί ιδιαίτερα στην ενότητα αυτή είναι η λεπταίσθητη παρουσία των φυτών.
«Είμαι ο ίδιος συλλέκτης φυτών, ξέρω να τα φροντίζω, αγαπώ την κηπουρική και βρίσκω ότι είναι ένα εξαιρετικό θέμα για τον χρωστήρα», λέει ο Στάβερης, τον οποίο τίμησαν με την παρουσία τους στα εγκαίνια πολλοί ομότεχνοί του. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει κάνει ο Γιώργος Μυλωνάς και η διάρκειά της είναι μέχρι και τις 8 Ιουνίου.
