Οι πρωταγωνιστές στους πίνακες του Γιώργου Σικελιώτη επιβάλλονται στον θεατή με τα τεράστια μάτια τους, αυτό το έντονο διαπεραστικό βλέμμα που φτάνει έως το βάθος της ψυχής. Το ενδιαφέρον είναι ωστόσο πως και ο ίδιος ο ζωγράφος κατάφερε να κοιτάξει κατάματα μέσα στους ανθρώπους της εποχής του, να αποτυπώσει την αλήθεια τους στον καμβά. Αυτές τις σκέψεις κάνει όποιος περνάει το κατώφλι της Πινακοθήκης Κυκλάδων, που φιλοξενεί αυτήν την περίοδο δεκάδες έργα του σε ένα αφιέρωμα με τίτλο «Στις Γειτονιές του Κόσμου», υπό την επιμέλεια της Λαμπρινής Καρακούρτη-Ορφανοπούλου. Διοργανώνεται στην Ερμούπολη από το Ιδρυμα Κομνηνού σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών και τον Δήμο Σύρου – Ερμούπολης. Συνέδραμε ιδιαίτερα ο ιστορικός τέχνης Τάκης Μαυρωτάς, καθώς ο καλλιτέχνης ήταν αδελφός της μητέρας του και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δική του διαμόρφωση και στην εξ απαλών ονύχων στροφή του προς την τέχνη. Ο Σικελιώτης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1917 αλλά με τη Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκε στην Καισαριανή, σπούδασε στην ΑΣΚΤ, πολέμησε στο ελληνοαλβανικό μέτωπο και αργότερα έζησε για μεγάλα διαστήματα στην Αγγλία και στη Γαλλία. Ολοκληρωμένος ζωγράφος και χαράκτης, τιμήθηκε με δύο αναδρομικές από την Εθνική Πινακοθήκη, αλλά εδώ και δεκαετίες δεν είχαμε δει μια μεγάλη, χορταστική έκθεσή του.
Αυτό το κενό ήρθε να καλύψει η Σύρος, «αποβιβάζοντας» στις Κυκλάδες, που έχουν χάσει τον χαρακτήρα τους από τα lounge, τα τζετ σκι, το σούσι και τις ξαπλώστρες, μια σειρά από «ήρωες» των παλιών εποχών: βιοπαλαιστές της Καισαριανής (οι χορταρούδες, ο γανωματάς, ο λατερνατζής, ο στραγαλάς), μητέρες με παιδιά, κόρες, γυρολόγους, εργάτες, ζευγάρια σε γιορτές, θρησκευτικές σκηνές, νησιωτικά τοπία, παράγκες και μοναστήρια. Τα έργα αυτά είναι ζωγραφισμένα από το 1935 έως και το 1970, όπου διαφαίνεται και πώς εξέλιξε την τεχνική του, αφήνοντας πάντα τον άνθρωπο στο επίκεντρο της δουλειάς του. Περιλαμβάνονται επίσης και μια σειρά από ενδιαφέροντα χαρακτικά. Συγκαιρινός με ιερά τέρατα, ο Σικελιώτης έζησε σε μια εποχή πνευματικών αναζητήσεων, όπου τέχνη, ποίηση, λογοτεχνία και κριτική συμβάδιζαν. Εξ ου και θα δει κανείς ότι κείμενα για αυτόν έχουν γράψει ο Χριστιανόπουλος, ο Γ. Π. Σαββίδης και η Βακαλό. Στην πινελιά του βρίσκεις την Ελλάδα του Σεφέρη και του Ελύτη.
Ηταν ωραία και η πρωτοβουλία του Ιδρύματος Κομνηνού, που όχι μόνο μερίμνησε να ανακαινισθεί η Πινακοθήκη Κυκλάδων πριν από μερικά χρόνια, αλλά πρόσφατα φρόντισε και για την αίθουσα τέχνης Βάτη, όπου φιλοξενείται μια ακόμη έκθεση του φορέα από τον καλλιτέχνη Κωστή Δαμουλάκη, με τίτλο «Urban Life», σε επιμέλεια Μαρίας Μιγάδη, Αναστασίας Ορφανίδου, Γιώργου Αλτουβά. Στα έργα του ο Δαμουλάκης αποτυπώνει την καθημερινότητα στο αστικό περιβάλλον ή στο περιθώριό του, δίνοντας έμφαση στο δίπολο ανάμεσα στον πολυπληθή δημόσιο χώρο και στην αποξένωση του ατόμου. Ανθρώπινες μορφές, συχνά και σκόπιμα παραμορφωμένες, έντονα χρώματα και προσεκτική δόμηση του άστεως συνθέτουν στιγμιότυπα της δουλειάς του. Κινητήριος δύναμη της θερινής καλλιτεχνικής ζωής στο νησί, ο φιλότεχνος και συλλέκτης Αντώνης Κομνηνός τιμά τον τόπο καταγωγής του πατέρα του με αφοσίωση, την οποία αναγνωρίζουν οι συντοπίτες του. Οι δύο εκθέσεις κλείνουν 21 Ιουλίου.
