Φτιάχνει έργα λες και κρυφοκοιτάζει συνεχώς στον βυθό. Τα κοπάδια από τα πολύχρωμά της ψάρια είναι φαντασμαγορικά και γοητευτικά, μοιάζουν έτοιμα να σχηματίσουν φουριόζικες δίνες, ενώ οι αχινοί της σαν να ξεκουράζονται στον πυθμένα. Πολλοί φιλότεχνοι αγαπούσαν τη δουλειά της κεραμίστριας Μαρίτσας Τραυλού, αλλά η έκθεση που έκανε το 2017 στο Μουσείο Μπενάκη με 500 δημιουργίες της και στην Ελληνοαμερικανική Ενωση το 2021 ήταν πράγματι μια βουτιά σε ένα μοναδικό σύμπαν: εισήλθαμε στον χειροποίητο κόσμο μιας γυναίκας που εργάζεται και παράγει άοκνα, με κινητήριο δύναμη την ίδια την καθημερινή τριβή με το υλικό που αγαπά. Ξέρει να γητεύει την πορσελάνη. Κάθε φορά που έβλεπα τα έργα της σκεφτόμουν ότι θα τους ταίριαζε πολύ να παρουσιαστούν πλάι στο φυσικό τους περιβάλλον, το ίδιο το νερό. Και να που η ευχή πραγματοποιήθηκε καθώς η κεραμίστρια παίρνει μέρος αυτή την περίοδο σε μια ιδιαίτερα σημαντική έκθεση στη Βενετία.
Στο νησάκι του Σαν Τζόρτζιο Ματζόρε, ακριβώς απέναντι από το παλάτι των Δόγηδων, βρίσκεται ένα μοναστήρι αλλά και ο εκθεσιακός χώρος του ιδρύματος Τζόρτζιο Τσίνι, που συστήθηκε το 1949 από τον επιχειρηματία και πολιτικό Βιτόριο Τσίνι στη μνήμη του γιου του που χάθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Μακριά από την πολυκοσμία της πλατείας του Αγίου Μάρκου και τους συνωστισμούς στις μικρές γέφυρες, τον τουριστικό συρμό που διαλύει τα πάντα, αυτός ο τόπος αποπνέει κάτι ιερό. Η γαλήνη, τα δένδρα, η μονή, η αίσθηση της αποκοπής από τη φασαρία είναι μια άλλη όψη της Βενετίας. Το Ιδρυμα προωθεί τη μελέτη και τον πολιτισμό της πόλης, προασπίζει την παράδοσή της και ασχολείται με το εύθραυστο μέλλον της. Εκεί, μέσα στα πράσινα νερά της λαγκούνας ταξίδεψαν τα ψάρια της Τραυλού για να συνεκτεθούν με άλλων χειροτεχνών από όλον τον κόσμο σε μια ομαδική έκθεση που διοργανώνει η καλλιτεχνική πρωτοβουλία Homo Faber υπό τον τίτλο «Το Ταξίδι της Ζωής».
Εκατοντάδες αντικείμενα που έχουν φτιαχτεί από χαρισματικούς καλλιτέχνες ιχνηλατούν τους σταθμούς της ζωής των ανθρώπων και τους νοηματοδοτούν μέσα από τη δημιουργία και την αισθητική. Η Τραυλού μεγάλωσε στην Αθήνα με θέα θάλασσα, όταν το Μοσχάτο ήταν ακόμα παραλιακό και οι άνθρωποι κολυμπούσαν εκεί αλλά και στο Ακταίον του Νέου Φαλήρου. Ο καταλύτης για να γνωρίσει την αρμονία ήταν ο ίδιος ο πατέρας της που της έφερε δώρο ένα πιάνο όταν εκείνη ήταν μόλις 6 ετών. Αλλά και ο μετέπειτα σύζυγός της Νίκος Τραυλός, από τον χώρο της ναυτιλίας, ενθάρρυνε τη ροπή της προς την τέχνη.
Η ενασχόληση της Μαρίτσας Τραυλού με τη ζωγραφική και το σχέδιο την οδήγησε να πειραματιστεί με την κεραμική στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αντιλήφθηκε νωρίς ότι την ενδιέφερε το χρώμα και είδε την πορσελάνη ως ύλη για ζωγραφική. Κατέληξε στη λευκή πορσελάνη Αγγλίας, η οποία της άνοιξε τους νέους δρόμους που αναζητούσε. Είναι μια καλλιτέχνις αυτοδίδακτη που δεν σταματά να εξελίσσεται και να πειραματίζεται παρά το ότι έχει κατακτήσει το δικό της «λεξιλόγιο». Τώρα στη Βενετία, στο αφιέρωμα υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Λούκα Γκουαντανίνο και του Νικολό Ματζόρε θα παρουσιάσει τα έργα της σε ένα πλαίσιο διεθνές, παρέα με άλλους δημιουργούς χειροτέχνες μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου.
