Το διατυπώνει σωστά η επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης Κατερίνα Κοσκινά στο εισαγωγικό σημείωμα της νέας έκθεσης της Μαρίας Φραγκουδάκη: Η καλλιτέχνις συνδυάζει δύο έννοιες αντιθετικές και αλληλοσυμπληρούμενες στα έργα που παρουσιάζει στην The Blender Gallery (Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα) από το ερχόμενο Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου. Τον οίκο και τον δήμο. Καταφέρνει να μετουσιώσει προσωπικά βιώματα, όπως αυτό της μητρότητας, σε εικαστικές δημιουργίες που αγγίζουν τον συλλογικό ψυχισμό. Σε αυτήν την ατομική έκθεση που συμπεριλαμβάνονται ενότητες από το 2015 έως και το 2024, οι θεατές θα ιχνηλατήσουν μια ολόκληρη πορεία στην οποία καταγράφονται αλλαγές στην ίδια τη ζωή της εικαστικού αλλά και σε ό,τι την περιβάλλει. Aλλωστε η γεννημένη το 1983 Φραγκουδάκη ποτέ δεν φοβήθηκε τις μεταβάσεις. Αντιθέτως, εκεί έβρισκε το κίνητρο για τη δική της διαδρομή αυτογνωσίας, όπως λέει και στη στήλη.
Από τις σπουδές στη Χημεία, στη Φαρμακολογία και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων κατέληξε στην τέχνη. Από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, στην Αθήνα. Και από εκεί, στη δημιουργία της δικής της οικογένειας. Από τη μαθητεία κοντά σε σπουδαίους δάσκαλους της τέχνης, όπως ο Ντόναλντ Σέρινταν, master printer του Αντι Γουόρχολ και ο Αντριου Γκίνζελ, γνωστός για τα μεγάλης κλίμακας έργα τέχνης σε δημόσιους χώρους και για τις εγκαταστάσεις του, σε έναν δρόμο προσωπικό. Το ευρύ κοινό τη γνώρισε καλύτερα όταν έκανε το 2017 μια ψηφιακή προβολή που μεταμόρφωσε την πρόσοψη του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία», αλλά και με μια in situ παρουσία στην πλατεία Συντάγματος. Ετσι πέρασε από τις δύο διαστάσεις της ζωγραφικής σε μια τρισδιάστατη τέχνη. Ποτέ όμως δεν ξέχασε την επιφάνεια του καμβά, παρά το ότι επεμβαίνει πλέον με πιο «γλυπτική» διάθεση και κάθε τόσο επανέρχεται σε αυτήν, όπως έχουμε δει από τις εκθέσεις της.
Η Φραγκουδάκη έχει υιοθετήσει τις αρχές τού «process art» και έτσι το υλικό είναι αυτό που δίνει ταυτότητα στο έργο και όχι μόνο το χρώμα. Χρησιμοποιεί τις γνώσεις από τις σπουδές της στη Χημεία δημιουργώντας ενώσεις διαφορετικών στοιχείων. Ο γύψος, το λάστιχο, τα πούπουλα, τα πλαστικά που συνέλεξε με τα παιδιά της σε μια παραλία, τα ροκανίδια, οι μονωτικές ταινίες, το σύρμα και το σχοινί, ακρυλικά προϊόντα και διαλύτες, ακόμα και σακούλες φύλαξης μητρικού γάλακτος από την περίοδο της λοχείας· όλα είναι συστατικά που συμμετέχουν στην αλχημεία της τέχνης, όπως θα δούμε στην έκθεση που έχει τίτλο «The Deeper I Go, The More I Reveal».
Ωστόσο, η έκθεση έχει ακόμα ένα μήνυμα να κομίσει και αυτό δεν είναι ατομικό. Η Φραγκουδάκη από το 2023 δραστηριοποιείται έντονα και σε καλλιτεχνικά φιλανθρωπικά δρώμενα, ιδρύοντας το ArtActs4Kids και το ArtActs4Women, με στόχο τη στήριξη παιδιών και γυναικών μέσω της τέχνης. Την ίδια χρονιά έκανε και τα πρώτα της βήματα στον χώρο της μουσικής και της συγγραφής, γράφοντας τους στίχους για το τραγούδι «Θα στο φωνάζω δυνατά» και το βιβλίο «Πάμε να πιάσουμε ουρανό», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Στη μεγάλη συναυλία που δόθηκε πέρυσι στο Μέγαρο Μουσικής με τον Διονύση Σαββόπουλο, για ενίσχυση του συλλόγου «Αμυμώνη», που μάχεται ώστε τα παιδιά με προβλήματα όρασης και πολλαπλές αναπηρίες να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, η καλλιτέχνις ήταν πρωτεργάτρια και εμψυχώτρια της προσπάθειας. Λογικό είναι λοιπόν και η τέχνη της να υπακούει τόσο στην προσωπική αναζήτηση όσο και τη συλλογική ευαισθητοποίηση.
