Κυριακή ώρα 5.59 ακριβώς. Η πλατεία και τα θεωρεία είχαν γεμίσει από κόσμο και πίσω από τη βαριά κουρτίνα της αυλαίας όλοι ήταν έτοιμοι. Ο τενόρος Χάρης Αναστασόπουλος είχε δέσει το παπιγιόν του και τα καλογυαλισμένα του παπούτσια πατούσαν στο σανίδι ενός θεάτρου με 160 έτη ιστορίας: ιταλικοί θίασοι, οπερέτες, ακόμη και η τελευταία παράσταση της Μαρίκας Κοτοπούλη, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, στον «Απόλλωνα» είχε γίνει. Και έτσι όταν βγήκε και ακούστηκαν οι πρώτες νότες από την άρια «La donna e mobile» (Η γυναίκα είναι άστατη) από τον «Ριγολέτο» του Βέρντι υπήρξε μια μεγάλη συγκίνηση, όχι μόνο διότι η εικόνα του Ιταλού συνθέτη μας κοιτούσε από την ωραία ζωγραφισμένη οροφή με ποιητές, ραψωδούς και μουσουργούς, αλλά και γιατί το θέατρο θυμήθηκε την ένδοξη πρεμιέρα του το 1864.
Ολοι όσοι δουλέψαμε για την τελετή απονομής των 17ων Βραβείων «Γαστρονόμου» στη Σύρο είχαμε την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερο μέρος για τη γιορτή αυτή. Θα αναρωτηθεί κανείς τι σχέση μπορεί να έχει κάποιος που καλλιεργεί αγκινάρες ή ψαρεύει στο Αιγαίο ή φτιάχνει παραδοσιακά τσικάλια με την πατίνα μιας πόλης σαν την Ερμούπολη. Και όμως. Η πρωτεύουσα των Κυκλάδων φτιάχτηκε εκ του μηδενός χάρις στο πείσμα των πρώτων εποικιστών και αυτό το ίδιο πείσμα κάνει Κυκλαδίτες παραγωγούς, μεταποιητές, μάγειρες, ταβερνιάρηδες, αλιείς να μένουν και να εργάζονται ηρωικά υπό αντίξοες συνθήκες. Τον τόπο διεξαγωγής τον διάλεξε ο Αγγελος Ρέντουλας και η ομάδα του «Γαστρονόμου» που άοκνα συνεχίζουν να ταξιδεύουν, να δοκιμάζουν και να βρίσκουν άξιους ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα. Σύρος λοιπόν. Μαζί με την επικεφαλής του marketing του ομίλου, την Αλεξία Κορωναίου, ταξίδεψαν στο νησί το καλοκαίρι για να δουν πώς θα οργανωθεί η υπόθεση. Από κοντά και η Νικολέτα Μακρυωνίτου, η Συριανή δημοσιογράφος του περιοδικού, που γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα, βοήθησε με τις γνώσεις της. Πολύτιμη η συμβολή της Βασιλικής Αλμπάνη, που ηγείται του εμπορικού τμήματος ώστε να γίνουν όλα όπως πρέπει. Βέβαια το μεγαλύτερο μπράβο αξίζει στις ομάδες του περιοδικού, του μάρκετινγκ και του εμπορικού που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Το βραβείο φέτος, σχεδιασμένο από το Ιστορικό Μουσείο Ερμούπολης του Λυκείου Ελληνίδων, ήταν χάρμα οφθαλμών και αφής. Με τη βοήθεια του δραστήριου επικεφαλής του, Παύλου Χατζηγρηγορίου, ο γλύπτης Παναγιώτης Καλούδης έφτιαξε το έπαθλο με έμπνευση τα κυκλαδικά ειδώλια που έχουν εντοπιστεί στη θέση Χαλανδριανή της Σύρου. Και οι μορφές αυτές χαράχτηκαν σε τηνιακό μάρμαρο. Τα δε δώρα που πήρε το κοινό είναι αναμνηστικά «θραύσματα» διά χειρός του συντηρητή Γιώργου Μουστάκη από παραδοσιακό κονίαμα με παραστάσεις από τοιχογραφίες του μουσείου.
Καλά όλα αυτά. Αλλά μια τελετή πώς στήνεται; Πώς όλα θα δουλέψουν ρολόι τις κρίσιμες στιγμές, από τα φώτα, τις κάμερες, τα μικρόφωνα, τα βίντεο; Εκεί η ομάδα της εταιρείας Diapason με την έμπειρη και πάντα ήρεμη Ναταλία Χριστοδούλου επωμίστηκαν όλο τον φόρτο εργασίας. Με πρόβες και ξενύχτια, με λύσεις τελευταίας στιγμής, συνεπώς με επαγγελματισμό και ευελιξία όλα έγιναν όπως έπρεπε. Ομως τι γαστρονομική γιορτή θα ήταν αυτή –την οποία μάλιστα τίμησε και ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας– χωρίς το καλύτερο φαγητό;
Οι σεφ συνεργάτες του περιοδικού μαζί με Συριανούς και τους βραβευθέντες έφτιαξαν στον αύλειο χώρο του Μουσείου Κλωστοϋφαντουργίας της Ερμούπολης μια μοναδική ατμόσφαιρα. Εκεί πήραμε τη σπουδαία οργανωτική στήριξη από τη Συριανή σεφ Λίνα Φουρνιστάκη και τον ταλαντούχο Γιάννη Ζυγομαλά.
Οι μεζέδες ήταν όλοι εκλεκτοί: ψαρόσουπα, κεφτεδάκια και πατάτες στο χωνί, ψαράκια, χορτόπιτες, και νικητής ο αλμυρός λουκουμάς με περγαμόντο! Πιο πολύ από όλα η γιορτή έγινε για τους βραβευμένους που πνίγηκαν σε αγκαλιές και μπράβο, γιατί καλλιεργούν έναν «κήπο ομορφιάς» τον οποίον χαιρόμαστε όλοι εμείς.
