Πολιτισμός

Δεν πρόλαβα. Ηταν από τους ανθρώπους που σχεδίαζα να τους πάρω συνέντευξη. Χαρακτήρας σπάνιος, με έργο σπουδαίο.

Τον περιγελούσαν διότι κυκλοφορούσε φορώντας την παραδοσιακή φουστανέλα, σε μια εποχή που κανένας πια δεν την καταδεχόταν. Τον αποκαλούσαν «σοβατζή» διότι ζωγράφιζε σε τοίχους για ένα πιάτο φαγητό. Και γινόταν στόχος πειραγμάτων για τον απλοϊκό χαρακτήρα του, όμως τίποτε από όλα αυτά δεν τον ένοιαζε.

H UNESCO, o εκπαιδευτικός, επιστημονικός και πολιτιστικός βραχίονας του ΟΗΕ, γεννήθηκε μέσα στη στάχτη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δημιουργία της ενσάρκωνε το πικρό μάθημα που πήρε η ανθρωπότητα ύστερα από μια αυτοκαταστροφική σύγκρουση.

Επειτα από μια μεσημεριανή ισχυρή καταιγίδα που πλημμύρισε τους δρόμους της Ρώμης την προπερασμένη Δευτέρα, και έκρυψε για λίγο τους πολλούς για την εποχή επισκέπτες –ανάμεσά τους και τη γράφουσα–, ο καιρός ημέρεψε στην Αιώνια Πόλη.

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, ένα ζευγάρι Ελλήνων επισκέφθηκε την πρεσβεία μας στην Καμπέρα της Αυστραλίας και ρώτησε τον κύριο που περιποιούταν τον κήπο με μια χλοοκοπτική μηχανή αν θα μπορούσαν να δουν από κοντά τον πρέσβη.

Δουλεύοντας δίπλα δίπλα στην «Κ» επί δεκαετίες ολόκληρες, οι συνάδελφοι είμαστε πια μια μεγάλη οικογένεια. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο καμάρι όποτε ένας από εμάς διακρίνεται με το σπαθί του σε έναν στίβο διαφορετικό από αυτόν της δημοσιογραφίας.

Πολλά σπουδαία πράγματα ξεκινούν με τρόπο απλό. «Μερικές φίλες, ένα απόγευμα, μια ιδέα», το συνόψισε η Κάρεν Μαυρίδη, εκ των ιδρυτικών μελών του «Μαζί για το Παιδί», μιας ομπρέλας που συνενώνει από το 1996 δέκα κοινωφελή σωματεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα…

Ξεχωριστή από κάθε άποψη είναι η συναυλία που θα δοθεί την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου στη Βιέννη, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου, για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.

Αν εμείς οι Ελληνες, πρώτα από όλους, είχαμε την περιέργεια και την επιθυμία να γνωρίσουμε τον τόπο μας απ’ άκρη σ’ άκρη, τότε πολλά θα ήταν διαφορετικά.

Ο Καβαλιώτης Μοχάμεντ Αλι, ο ιδρυτής της τελευταίας δυναστείας της Αιγύπτου, με την περιορισμένη μόρφωση και τον πολυτάραχο βίο, έλεγε εμφατικά: «Τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων».

Χάρη στην επέτειο των 200 χρόνων είχαμε την ευκαιρία να δούμε μια σειρά από συλλογές που συγκροτήθηκαν από Ελληνες του εξωτερικού, αλλά δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ στα πάτρια εδάφη.