Η Μπίλι Τζιν Κινγκ γεννήθηκε το 1943. Η Ναόμι Οσάκα το 1997. Τις συνδέει το τένις και ο υψηλός πρωταθλητισμός – η Κινγκ υπήρξε Νο 1 στον κόσμο επαγγελματίας τενίστρια και κάτοχος 39 Γκραν Σλαμ (Grand Slam), η Οσάκα είναι ήδη κάτοχος τεσσάρων Γκραν Σλαμ κι έχει υπάρξει πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη του αθλήματός της.
Μάλιστα και οι δύο έγιναν το πρότυπο για να δημιουργηθούν κούκλες Μπάρμπι, που θα εμπνεύσουν τα μικρά κορίτσια. Τις χωρίζουν σχεδόν πέντε δεκαετίες και η εθνικότητά τους: η πρώτη είναι Αμερικανίδα και η δεύτερη, η πιο γνωστή αθλήτρια της Ιαπωνίας, η οποία μάλιστα άναψε τη φετινή ολυμπιακή φλόγα στο Τόκιο. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά της ηλικίας τους δεν φαίνεται να έχει αλλάξει πολλά στον τρόπο που και οι δυο τους βίωσαν τον πρωταθλητισμό.
Πριν από λίγο καιρό, η Οσάκα έγινε το επίκεντρο συζητήσεων και μάλιστα τιμωρήθηκε με χρηματικό πρόστιμο, επειδή αρνήθηκε να ακολουθήσει τους κανόνες δημοσιότητας –μια συνέντευξη Τύπου στο Ρολάν Γκαρός– που επιβάλλονται στους αθλητές των μεγάλων διοργανώσεων πριν από τους αγώνες. Η ίδια τόλμησε να δηλώσει, και μάλιστα σε συνέντευξη στο περιοδικό Time: «Είναι ΟΚ να μην είσαι ΟΚ», αποκαλύπτοντας ότι υποφέρει από κατάθλιψη και πως κατά εποχές αυτό επηρεάζει την απόδοσή της, συνεπώς έχει ανάγκη να αποσύρεται για να ξεκουραστεί. «Οι αθλητές είναι άνθρωποι», είπε.
Με τα δικά της λόγια, μέσω μιας αυτοβιογραφίας που πρόσφατα κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ (14/8), ανέκτησε τον έλεγχο της ζωής της και η Μπίλι Τζιν Κινγκ. Με τίτλο «All In» και τη διάθεση να κάνει μια πλήρη ανασκόπηση της εντυπωσιακής αθλητικής σταδιοδρομίας της, αλλά και της ταραχώδους προσωπικής της ζωής, η πρώην πρωταθλήτρια εξομολογείται: «Πλέον αναπνέω ελεύθερα». Η ιστορία της είναι αυτή μιας αθλήτριας παγκόσμιας κλάσης που βρέθηκε στο επίκεντρο της διαρκούς μάχης των γυναικών για αθλητική και κοινωνική ισότητα, και σε ώριμη ηλικία έγινε ακτιβίστρια για να υπερασπιστεί την αρχή της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.
Στο βιβλίο της η Κινγκ περιγράφει το ταξίδι της ζωής της μέχρι να καταφέρει να βρει τον πραγματικό της εαυτό. Ο λόγος της διατηρεί στα 77 της χρόνια το πάθος που τροφοδότησε την άνοδό της από τα δημόσια γήπεδα τένις του Λονγκ Μπιτς στο κεντρικό γήπεδο του Γουίμπλεντον, και το μαχητικό πνεύμα που οδήγησε την κόρη ενός μεθοδιστή πυροσβέστη και μιας νοικοκυράς, που τα έφερναν δύσκολα βόλτα οικονομικά, να φτάσει στην κορυφή του ελίτ αθλητισμού. Υπήρξε επί έξι χρόνια η κορυφαία τενίστρια στον κόσμο και κατέκτησε 20 πρωταθλήματα Γουίμπλετον. Στη βιογραφία της θυμάται έντονα το πολιτιστικό σκηνικό εκείνης της εποχής και τον βαθύ αντίκτυπο που άφησαν στη σκέψη της το γυναικείο κίνημα, οι πολιτικές δολοφονίες και οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις της δεκαετίας του 1960, το κίνημα για τα δικαιώματα του πολίτη και, πιο πρόσφατα, το κίνημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Το 1973, η Κινγκ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της γυναικείας αθλητικής ένωσης Women’s Tennis Association και έγινε η πρώτη πρόεδρός της. Μιλώντας για την περίοδο του πρωταθλητισμού, περιγράφει τις αναρίθμητες προκλήσεις που αντιμετώπισε – τον σεξισμό, τους διατροφικούς καταναγκασμούς, τα σκληρά συμβόλαια με τους ασφυκτικούς όρους. Οσο για την προσωπική της ζωή, μίλησε δημόσια για τη σεξουαλική της ταυτότητα σε ηλικία 51 ετών.
