Η Χριστίνα Φούσκα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε βρεφονηπιοκόμος, δραματοθεραπεία, παιγνιοθεραπεία και art-therapy. Γράφει ποίηση, διηγήματα και παραμύθια. Ζει στα Ιωάννινα και συνεργάζεται συγγραφικά και θεατρικά με την ομάδα τέχνης Α.Ν. (Αφηγηματικός Νους). Τον Μάρτιο του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα, με τίτλο «Αδέσποτοι δρόμοι» (εκδόσεις ΑΩ).
Ποια βιβλία έχετε αυτό τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Περί μνήμης» του Κωστή Παπαγιώργη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η αλεπού στον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί, γιατί ξέρει να πλησιάζει την ουσία των ανθρώπων μέσα από τα τρία αρχέγονα στοιχεία τους: το ένστικτο, τη διαίσθηση και την ιεροτελεστία.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Αυτή την εποχή την ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πώς ήταν τα Ιωάννινα στις αρχές του 20ού αιώνα, από το «Γινάτι» του Γιάννη Καλπούζου.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τα «Ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«H δύναμη του μύθου» του Τζόζεφ Κάμπελ.
Δύσκολο το εγχείρημα του πρώτου βήματος στην πεζογραφία;
Ο εκδοτικός οίκος ΑΩ μού έδωσε την ευκαιρία και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Το κείμενό μου έπεισε ώστε να φτάσει στο σημείο να τυπωθεί. Η δυσκολία για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα βρίσκεται στην προώθηση του βιβλίου του. Σήμερα, πολλά βιβλιοπωλεία κλείνουν και η ανάγνωση περιορίζεται σε scroll πληροφορίες στα κοινωνικά δίκτυα και λιγότερο σε ένα μακροσκελές κείμενο. Επίσης οι παρουσιάσεις βιβλίων με τη γνωστή τυπική διαδικασία δεν αποδίδουν πλέον. Η αλλαγή συνθηκών ζωής δυσκολεύουν το ίδιο το βιβλίο γενικότερα.
Μέσα από το εύρημα του αδέσποτου σκύλου βλέπουμε αλλιώς την πόλη και τους ανθρώπους της;
Η φωνή ενός αδέσποτου σκύλου ήταν το εύρημα για να μπορέσουν να ακουστούν τα αδέσποτα πλάσματα της πόλης, ανθρώπινα πλάσματα που συνήθως τα προσπερνάμε ή όταν τα συναντάμε αποφεύγουμε να τα κοιτάξουμε. Μέσα από τα μάτια ενός αδέσποτου φωτίζονται όσα η πόλη κρύβει μέσα στη σκιά της.
Τι μας δείχνει ένα αδέσποτο για τη δική μας ζωή;
Υπάρχει ένας άρρηκτος δεσμός μεταξύ του αδέσποτου και της ζωής μας. Πίσω από την ανάγκη να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη, συνήθως καιροφυλακτεί η αγωνία για τη σωτηρία της δικής μας ζωής. Μια αγωνία που στις μέρες μας ομοιάζει με αυτή του αδέσποτου.
