Χαλαρός, με ένα μόνιμο χαμόγελο έτοιμο να «σκάσει», ο Χρήστος Γιανναράς μας υποδέχθηκε στην Αίθουσα Τέχνης του «Ιανού» της Σταδίου, ανάμεσα στα έργα με θέμα τον Καζαντζάκη – «μας ωφελεί που δεν τον διαβάζουμε σήμερα. Ηταν όλα κατασκευασμένα, η γλώσσα και οι ήρωές του», ανέφερε. Αφορμή της συνάντησης, η έκδοση τμήματος των Επιφυλλίδων του στην «Κ» της Κυριακής, με τίτλο «Να επαναστατήσει η αξιοπρέπεια» (εκδ. Ιανός). «Είναι ένα ολόκληρο φιλολογικό είδος η Επιφυλλίδα. Προσωπικά, χρειάζομαι τουλάχιστον δύο ημέρες για να ολοκληρώσω ένα κείμενο. Συγχωρήστε με που πρέπει να το πω αυτό ενώπιον δημοσιογράφων που πρέπει να παραδίδουν κείμενα… τώρα», ήταν οι πρώτες κουβέντες του διανοουμένου, με συνεχή δημόσια παρουσία.
Ο Χρήστος Γιανναράς έχει πλείστες όσες φορές προκαλέσει την μήνιν του κοινού. «Δεν διαβάζω συχνά τα σχόλια στην ιστοσελίδα της “Καθημερινής”. Δεν με ενοχλεί η σκληρή γλώσσα, αλλά το τι λέει στον πυρήνα της», είπε. Ο διανοητής ανέφερε εμφατικά την αναίδεια που χρειάζεται να έχεις κρίνοντας τα εν δήμω. «Είναι σαν την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας· η αναίδεια είναι αναγκαία ώστε να καταφέρεις να τη μιλήσεις». Είναι ο ίδιος αναιδής, υπό αυτή την έννοια; «Θέλω να προχωρώ πέρα από τη ρετσέτα που έχουμε βάλει σε κάποιον ή κάτι. Με ενδιαφέρει τι λέει και τι κάνει ο καθένας, κι αυτό κάνω στις επιφυλλίδες μου. Ιδίως τώρα που έχει στενέψει ο ορίζοντας, που μας έχουν κυβερνήσει σχεδόν όλοι, που δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση στις ιδεολογίες, πρέπει να είμαστε αναιδείς», επισήμανε.
Η κουβέντα του Χρήστου Γιανναρά με τους δημοσιογράφους πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο· μοιάζει, ωστόσο, όλα να κινούνται γύρω από την ίδια θεματολογία: την παραλυσία, το εξαπλούμενο τίποτα. «Σήμερα, δυστυχώς, δεν υπάρχουν κοινά κριτήρια συσπείρωσης των λεγόμενων αδικημένων. Αδικημένος στις μέρες μας νιώθει και εκείνος που βγήκε στη σύνταξη στα 45», ανέφερε ο κ. Γιανναράς.
Οι Επιφυλλίδες του στην «Κ» της Κυριακής επαναφέρουν τον ευρωσκεπτικισμό ως «καθαρό ευρωπαϊσμό». «Τρέφω μεγάλο σεβασμό στον ευρωσκεπτικισμό. Είναι ο μόνος δρόμος επιστροφής στην εθνική ταυτότητα και στην επαναθεμελίωση της Ευρώπης. Εμείς έχουμε περιπέσει σε διεθνή ανυποληψία, διότι προτιμήσαμε τις έτοιμες συνταγές απέξω, δίχως να σκεφτούμε ούτε για μία στιγμή τις εθνικές μας ανάγκες. Είμαι, όμως, σίγουρος ότι θα γεννηθεί μια νέα λαϊκή ανάγκη. Μένει να φανεί πώς. Πάντως, η Ε.Ε., αν δεν καταρρεύσει, δεν θα αλλάξει», αναφέρει με σιγουριά.
Οταν η κουβέντα φτάνει στην Εκκλησία, ο Χρήστος Γιανναράς, με τη γνώριμη γαλήνια λοξή ματιά του, αναφέρει ότι «η Εκκλησία είναι η οδυνηρή έκφραση της παρακμής, παρότι είναι το μόνο τμήμα της κοινωνίας που δεν έχει κομματικοποιηθεί – ακόμη». Και κλείνει με μιαν ελπίδα: «Να διασωθεί η μαγιά· αυτή είναι ασφαλιστική μας δικλίδα. Να διασωθούν οι δάσκαλοι, οι καλλιτέχνες, οι παπάδες που προσπαθούν».
