Με λίγες μόνον ώρες να απομένουν μέχρι την έναρξη της 91ης τελετής απονομής των Οσκαρ, οι προβλέψεις σε αυτό το σημείο είναι ανώφελες.
Πολύ σύντομα θα μάθουμε αν η «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου θα μετουσιώσει τις πολλές υποψηφιότητές της σε χρυσά αγαλματίδια· αν θα γραφτεί ιστορία, με το Netflix να πανηγυρίζει το πρώτο του Οσκαρ, καλύτερης ταινίας με το «Ρόμα»· αν φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι, θα υπάρξουν εκπλήξεις στους νικητές, ώστε να αξίζει και το ξενύχτι· αν, τέλος, έχει βρεθεί κάποιος να παρουσιάσει πραγματικά την τελετή και όχι, για παράδειγμα, μια αόρατη φωνή να μιλάει πριν από τις απονομές – παρόλο που κάτι τέτοιο θα είχε το δικό του ενδιαφέρον. Εν πάση περιπτώσει, θα μάθουμε.
Εκείνο που έχει περισσότερο ενδιαφέρον, για να μη φτάσουμε να βρίζουμε σαν… «Lanthimos hooligans», είναι να καταλάβουμε πώς η περίφημη Ακαδημία –που όλοι ονειρεύονται απόψε να ευχαριστήσουν– κάνει τις επιλογές της, τόσο σε επίπεδο νικητών όσο και υποψηφίων. Επιλέγοντας τη σπουδαιότερη κατηγορία, αυτή της καλύτερης ταινίας, θα επιχειρήσουμε να δούμε συνοπτικά για ποιο λόγο κάθε μία από τις οκτώ ταινίες βρίσκεται εκεί. Καλλιτεχνική αξία, πολιτική, «χρωστούμενα», ισορροπίες, δημοφιλία: περίπου τα πάντα μπαίνουν στο μαγικό μείγμα που δίνει σε ένα φιλμ την κορυφαία οσκαρική υποψηφιότητα. Επιπλέον, καλό είναι να θυμόμαστε ότι όποιος καταφέρει να βρίσκεται εκεί σπανίως φεύγει με εντελώς άδεια χέρια.
«Ρόμα»
Απόλυτο φαβορί και λόγω αξίας και λόγω… Τραμπ
Το αριστούργημα του Αλφόνσο Κουαρόν δύσκολα θα μπορούσε να αγνοηθεί οποιαδήποτε χρονιά. Φέτος βρίσκεται στη θέση του απόλυτου φαβορί για το μεγάλο βραβείο, προφανώς λόγω της αξίας του, αλλά και επειδή το (έντονα Δημοκρατικό) Χόλιγουντ θέλει όσο τίποτα να μπει στο… μάτι του προέδρου Τραμπ για το τείχος του.
Μπροστά σε αυτή την προοπτική, οι Αμερικανοί θα δώσουν πιθανότατα το Οσκαρ στον Μεξικανό δημιουργό, ακόμη και αν χρειάστηκε να «ταλαιπωρηθούν» με υποτίτλους για να δουν την ταινία του.
«Η ευνοούμενη»
Υπόδειγμα ομαδικού πνεύματος με χαρισματικό ενορχηστρωτή
Ο Γιώργος Λάνθιμος επιβραβεύθηκε με 10 υποψηφιότητες για την αρτιότερη μέχρι σήμερα ταινία του, αποδεικνύοντας πως είναι παραπάνω από ένας καλός Ευρωπαίος auter. Διόλου τυχαία, το φιλμ του έχει ξεχωρίσει, μαζί με το «Ρόμα», από όλες τις υπόλοιπες παραγωγές της σεζόν, αποτελώντας υπόδειγμα ομαδικού επιτεύγματος, ενορχηστρωμένου φυσικά από τον ίδιο. Ακόμη και αν τελικά δεν ανέβει προσωπικά στη σκηνή, ουδείς μπορεί να πει πως βρίσκεται αδίκως ανάμεσα στους εκλεκτούς της βραδιάς.
«Ενα αστέρι γεννιέται»
Κλασική χολιγουντιανή συνταγή με συναίσθημα και… Lady Gaga
Στην πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια, ο συμπαθής σε όλους Μπράντλεϊ Κούπερ εκτέλεσε πιστά την παραδοσιακή χολιγουντιανή συνταγή και ανταμείφθηκε. Ρομάντζο, τραγούδι και μπόλικο συναίσθημα έκαναν εδώ όλη τη δουλειά, σε μια ταινία που, φυσικά, βασίζεται πολύ στη χημεία των πρωταγωνιστών της. H Lady Gaga από την πλευρά της ήταν άψογη στο δικό της μισό, ενώ το ζωντανό ντουέτο τους στο δημοφιλέστατο «Shallows» αναμένεται ως μία από τις κορυφώσεις της βραδιάς.
«Vice: Ο δεύτερος στην ιεραρχία»
Κοινωνικός προβληματισμός και τρομερός Κρίστιαν Μπέιλ
Το Χόλιγουντ έχει αδυναμία στον Ανταμ Μακέι κι εκείνος φροντίζει να ανταποδίδει τα ίσα. Μετά το εξαιρετικό «Μεγάλο σορτάρισμα», εδώ καταφέρνει να δώσει πραγματικό ενδιαφέρον στη βιογραφία του Ντικ Τσέινι, ανοίγοντας ταυτόχρονα αρκετά και τη βεντάλια του κοινωνικού προβληματισμού. Για να το πετύχει στρατολογεί στο πλευρό του σπουδαίους ηθοποιούς, με προεξάρχοντα τον εκπληκτικό Κρίστιαν Μπέιλ, ενώ βασίζεται πολύ και στο στακάτο μοντάζ, που έχει προοπτική να βραβευθεί απόψε.
«Η παρείσφρηση»
Οι ΗΠΑ τού σήμερα σε ένα φιλμ που εκτυλίσσεται τη δεκαετία του ’70
Το τελευταίο φιλμ του Σπάικ Λι συνοψίζει τα μέσα και τις ιδέες του Αμερικανού κινηματογραφιστή. Σινεμά έντονα πολιτικοποιημένο, μέσα από μια ιστορία κωμικής υπερβολής, η οποία προκύπτει από το χιουμοριστικό σενάριο του ιδίου. Μπορεί η πλοκή του να εκτυλίσσεται θεωρητικά τη δεκαετία του 1970, όμως ελάχιστα φετινά φιλμ σχολιάζουν τόσο ευθέως την Αμερική του σήμερα. Το ίδιο αναμένεται να κάνει και ο δημιουργός του στην (πολύ πιθανή) περίπτωση που θα ανέβει στο βήμα απόψε.
«Bohemian Rhapsody»
Δεν άρεσε στους «ειδικούς», όμως το κοινό είχε άλλη γνώμη
Η ταινία που επικρίθηκε από τη μεγάλη μερίδα των ανά τον κόσμο «ειδικών» βρίσκεται εδώ επίσης κυρίως λόγω της μεγάλης αποδοχής της από το κοινό. Μουσικόφιλοι ή όχι, οι θεατές συγκινήθηκαν από την ιστορία ζωής του μοναδικού Φρέντι Μέρκιουρι και την, ούτως ή άλλως τεράστια, καλλιτεχνική κληρονομιά των Queen. Για την επιτυχία της ταινίας, πάντως, καθοριστική υπήρξε αναμφίβολα η κεντρική ερμηνεία του Ράμι Μάλεκ, ο οποίος έδωσε πολλούς ποιοτικούς πόντους στο φιλμ, που θα εξαργυρωθούν πιθανότατα σε χρυσό.
«Black Panther»
Θα μπορούσε να λείπει, αλλά… ας όψεται ο βασιλιάς Τ’Τσάλα
Η ταινία που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς στις ΗΠΑ θα μπορούσε κάλλιστα και να λείπει από τη λίστα. Οχι όμως όταν αυτή έλαβε, στη συνείδηση του κοινού, διαστάσεις πολιτισμικού φαινομένου και έγινε σύμβολο του σύγχρονου αγώνα της «μαύρης» Αμερικής κατά της (λευκής) αυθαιρεσίας. Ο προηγουμένως άγνωστος πρωταγωνιστής, Τσάντγουικ Μπόουζμαν, είναι πια ο βασιλιάς Τ’Τσάλα και τα παιδιά των Αφροαμερικανών ντύνονται περήφανα με τη στολή του.
«Το πράσινο βιβλίο»
Αν δεν βραβευθεί, κατά κοινή ομολογία, θα είναι άδικο
Το άλλο φαβορί της κατηγορίας, μετά το «Ρόμα», είναι ίσως η πιο ευχάριστη ταινία της χρονιάς. Δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί, ο Βίγκο Μόρτενσεν και ο Μαχερσάλα Αλι, πατούν πάνω σε ένα καλογραμμένο, γεμάτο χιούμορ σενάριο, προσφέροντας ένα δίωρο απολαυστικού σινεμά που απευθύνεται πρακτικά σε όλους. Ταυτόχρονα, το φιλμ του Πίτερ Φαρέλι θίγει, έξυπνα, φυλετικά και ταξικά ζητήματα και, κατά κοινή ομολογία, θα ήταν άδικο να μην αναγνωριστεί με κάποιον τρόπο στην τελετή.
