Ο συναρπαστικός φωτογραφικός κόσμος του Αρά Γκιουλέρ ξεδιπλώνεται μέσα από ένα ντοκιμαντέρ το οποίο έρχεται στα μέρη μας με κάποια καθυστέρηση, όμως είναι ιδανικό για όσους θέλουν να κάνουν μια πρώτη γνωριμία μαζί του. Βλέπετε, ο αρμενικής καταγωγής Τούρκος φωτογράφος, που πέθανε πέρυσι σε ηλικία 90 ετών, ήταν ένας κορυφαίος εκπρόσωπος της τέχνης του και πρότυπο για πολλούς συμπατριώτες του –και όχι μόνο– που έπιασαν την κάμερα τις τελευταίες δεκαετίες. Γνωστός ως «Το μάτι της Κωνσταντινούπολης», ο Γκιουλέρ κατάφερε να απαθανατίσει όψεις της Πόλης οι οποίες, δίχως αυτόν, σήμερα θα ήταν ολότελα χαμένες.
Το ντοκιμαντέρ των Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ, που φέρει τον ίδιο χαρακτηριστικό τίτλο, έχει πλούσιο υλικό αλλά και εκτενείς συνεντεύξεις του ίδιου του καλλιτέχνη, ο οποίος μας ξεναγεί στην αγαπημένη του πόλη. Οπως ωστόσο εξηγεί και εκείνος, θέμα των φωτογραφιών του δεν είναι τα τοπία ή οι δρόμοι αλλά οι άνθρωποι. Μέλος της ομάδας φωτογράφων Magnum, οι οποίοι είναι ταγμένοι στη συγκεκριμένη αισθητική επιλογή, ο Γκιουλέρ έχει αιχμαλωτίσει στο φιλμ κάθε είδους πορτρέτα, με έμφαση στον καθημερινό άνθρωπο, εκείνον που δουλεύει, μοχθεί ή αγωνίζεται για κάποιον σκοπό. Από τις λήψεις του βέβαια δεν λείπουν και οι διάσημοι. Ο Σαλβαδόρ Νταλί, ο Πικάσο, η Σοφία Λόρεν και ο Ζαν Ρενουάρ είναι μερικοί από όσους κυνήγησε πεισματικά, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, προκειμένου να τους φωτογραφήσει στον προσωπικό τους χώρο.
Από την άλλη, υπάρχουν και οι πιο ιστορικού περιεχομένου φωτογραφίες. Αλλωστε και εκείνος αυτοπροσδιορίζεται στο ντοκιμαντέρ πρώτα ως φωτορεπόρτερ. Στα Σεπτεμβριανά του 1955 βρισκόταν εκεί με τη μηχανή του καταγράφοντας τα όσα άφησαν πίσω τους οι αγριότητες εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων. Το ίδιο και σε τέσσερις ακόμα πολέμους, τους οποίους κάλυψε στα δημοσιογραφικά του χρόνια. Ηταν ξεχωριστός, διότι σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του κατάφερνε να συνενώσει «τη δυτική γνώση της φωτογραφίας με την ανατολίτικη γνώση της ανθρωπότητας». Στον κινηματογράφο «Διάνα».
