Ασθενοφόρο ★★½
ΔΡΑΣΗΣ (2022)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μπέι
Ερμηνείες: Τζέικ Τζίλενχαλ, Γιαχία Αμπντούλ-Ματίν, Εϊζα Γκονζάλες
Μέσα στο ασθενοφόρο συμβαίνουν τα πάντα, από ξύλο μεταξύ των δύο συνεργών μέχρι χειρουργική επέμβαση με οδηγίες μέσω… Zoom, και όλα αυτά πάντα εν κινήσει στους πολύβουους δρόμους.
Τι συμβαίνει όταν μια πρωτότυπη δανική ταινία δράσης βρίσκει μπροστά της τον οδοστρωτήρα Μάικλ Μπέι; Ο διάσημος Αμερικανός παραγωγός και σκηνοθέτης μετασκευάζει εδώ ένα μάλλον λιτό θρίλερ πραγματικού χρόνου σε μία από τις καταιγιστικής δράσης περιπέτειες που μας έχει συνηθίσει. Πρωταγωνιστές οι Τζέικ Τζίλενχαλ και ο Γιαχία Αμπντούλ-Ματίν, στους ρόλους των ετεροθαλών αδελφών Σαρπ.
Ο Γουίλιαμ είναι παρασημοφορημένος βετεράνος πολέμου, σε δεινή ωστόσο οικονομική κατάσταση πίσω στην πατρίδα. Οταν θα ζητήσει βοήθεια από τον Ντάνι, επαγγελματία ληστή τραπεζών, εκείνος θα του προτείνει συμμετοχή στην επόμενη κερδοφόρα «δουλειά» του. Η τελευταία ωστόσο θα στραβώσει, με αποτέλεσμα οι δυο τους να βρεθούν στο εσωτερικό ενός ασθενοφόρου, παρέα με μια νεαρή τραυματιοφορέα και έναν χτυπημένο αστυνομικό, κυνηγημένοι περίπου από… όλες τις δυνάμεις ασφαλείας του Λος Αντζελες.
Ως γνωστόν, ο Μάικλ Μπέι δεν πολυενδιαφέρεται για τον ρεαλισμό, όταν διακυβεύονται η καθαρή δράση και οι πελώριες εκρήξεις, ωστόσο εδώ προχωράει ακόμη περισσότερο φτάνοντας σε σχεδόν σουρεαλιστικά επίπεδα παλαβομάρας.
Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε πως μέσα στο ασθενοφόρο του τίτλου συμβαίνουν τα πάντα, από ξύλο μεταξύ των δύο συνεργών μέχρι χειρουργική επέμβαση με οδηγίες μέσω… Zoom, και όλα αυτά πάντα εν κινήσει στους πολύβουους δρόμους της μεγαλούπολης. Γενικώς το χιούμορ εδώ παντρεύεται με την αδρεναλίνη και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Υπεύθυνος για τα παραπάνω είναι σε μεγάλο βαθμό και ο σεναριογράφος Κρις Φέντακ («Chuck»): «Μου άρεσε η βασική ιδέα, δυο ληστές τραπεζών να κάνουν πειρατεία σε ένα ασθενοφόρο. Σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έπαιρνα αυτό το μικρό θρίλερ, το έβαζα στο Λος Αντζελες και το μετέτρεπα στη μεγαλύτερη, πιο τρελή ιστορία δράσης πάνω στους δρόμους».
Από την άλλη, ακριβώς όλη αυτή η εξτραβαγκάνζα και η Β-movies παράνοια είναι ίσως το κρίσιμο συστατικό που κάνει την ταινία απολαυστική και ενδιαφέρουσα στη μεγαλύτερη διάρκειά της. Μαζί φυσικά με τα πλάνα-σήμα κατατεθέν Μάικλ Μπέι, όπου η κάμερα χορεύει μεταξύ ουρανού και γης, κάνει τούμπες και «ντριπλάρει» σφαίρες, φλεγόμενα οχήματα και ενοχλητικά ελικόπτερα. Οχι βέβαια πως εδώ δεν υπάρχουν και αδυναμίες. Η μεγάλη διάρκεια οδηγεί αναπόφευκτα κάποια στιγμή σε «κοιλιά», ενώ και οι σεναριακές τρύπες μοιάζουν ώρες ώρες κωμικά πελώριες. Μέχρι, δηλαδή, να μπαλωθούν από την επόμενη σειρά επικών ανατινάξεων…
