«Αν αγαπάς την Barbie, αυτή η ταινία είναι για σένα». «Αν μισείς την Barbie, αυτή η ταινία είναι για σένα».
Πράγματι, η ταινία της Γκρέτα Γκέργουικ έχει κάτι για όλους. Η τουλάχιστον, προσπαθεί. Φυσικά, απευθύνεται στα κορίτσια (μικρά ή μεγάλα) που μεγάλωσαν με μία πλαστική κούκλα της Mattel στο χέρι και θα επιμένουν αιώνια να θεωρούν ότι η λέξη «pretty» οφείλει να συνοδεύεται από το «in pink». Αλλά και τα αγόρια (μικρά ή μεγάλα) που θέλουν να δουν την Μάργκοτ Ρόμπι να καταλαμβάνει την οθόνη.
Από την άλλη, είναι μια ταινία που χωρίς να είναι gay, είναι gay friendly. Το Dazed εικάζει μέχρι και ότι η Barbie είναι λεσβία, επειδή ακούει Indigo Girls και φοράει Birkenstock στον πραγματικό κόσμο.
H «Barbie» είναι ένα τεράστιο, όπως δείχνουν ήδη τα νούμερα, blockbuster, που επιστράτευσε όμως την Γκρέτα Γκέργουικ και τον Νόα Μπάουμπαχ στη σκηνοθεσία και το σενάριο, για να τραβήξει εκείνους που θα εκτιμήσουν τις πάμπολλες σινεφιλικές αναφορές της ταινίας, από την «Οδύσσεια του Διαστήματος» μέχρι τους Monty Python και από τον «Μάγο του Οζ» μέχρι τον «Καουμπόι του Μεσονυχτίου». Την ίδια στιγμή, δίπλα στο ποπ σάουντρακ της, προτάσσει την πανκ φιγούρα της «Weird Barbie» αλλά και… την hair metal εκδοχή του Ken.
Πώς πουλάς μία ταινία; Οπως την «Barbie»
Αν θεωρείτε πως η επιτυχία της ταινίας οφείλεται -μόνο- στην σταθερότητα του μπαρντ της, ξανασκεφτείτε το. Η «Barbie» έχει καταφέρει να πουλήσει τον εαυτό της ακόμα και σε εκείνους που δεν ήξεραν ότι χρειάζονται περισσότερο ροζ στη ζωή τους, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν απόλυτα πρόθυμοι να το καταναλώσουν.
Η ταινία για την πιο γνωστή κούκλα του κόσμου έχει συνοδευτεί από ένα προσεγμένο στον πόντο μάρκετινγκ, που παρεισφρέει και μέσα στα 114 λεπτά της, όπως αποδεικνύουν τα παραπάνω, αλλά και χτίζεται εξωφιλμικά σιγά-σιγά εδώ και πολύ καιρό.
Οπως έγραψε χαρακτηριστικά ο γνωστός για το καυστικό χιούμορ του Γκάρι Τζανέτι στο Instagram, «Νόμιζα ότι η Barbie βγήκε πριν ένα χρόνο». Αν όχι τόσο, είναι αρκετοί μήνες τώρα που η Barbie εμφανίζεται μπροστά μας συνεχώς. Μέσα από τα τρέιλερ της, από τα οποία κρατήσαμε κυρίως την αψεγάδιαστη προσγείωση των πελμάτων της Μάργκοτ Ρόμπι στο (πλαστικό) πάτωμα. Αλλά και το φίλτρο της αφίσας της ταινίας που έγινε το φόντο για χιλιάδες (εκατομμύρια;) σέλφι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αποκορύφωμα του πρόμο της ταινίας υπήρξαν τα λουκ της Μάργκοτ Ρόμπι στις πρεμιέρες της «Barbie», κάθε ένα από αυτά εμπνευσμένο από κάποια κούκλα που κυκλοφόρησε μέσα στις δεκαετίες: από το ροζ σακάκι και το λευκό καπέλο Versace με το οποίο εμφανίστηκε στη Σεούλ, μέχρι το απαστράπτον στράπλες μαύρο φόρεμα Schiaparelli με το οποίο η Αυστραλή ηθοποιός περπάτησε το κόκκινο χαλί στο Λος Αντζελες. Ενα «πρότζεκτ» που διέκοψε η απεργία των ηθοποιών του Χόλιγουντ, λίγες μέρες πριν οι περιπέτειες της Barbie βγουν στις αίθουσες.
Το μάρκετινγκ δεν κόπασε ούτε στη δική μας δημοσιογραφική προβολή, η ενημέρωση για την οποία προέτρεπε τους καλεσμένους να φέρουν μαζί και το συν ένα τους, πιο απλά… τον Ken τους. Σε κάποιες δε, αίθουσες ένα κουτί συσκευασίας της κούκλας περιμένει κάθε επίδοξη Barbie για να φωτογραφηθεί μέσα σε αυτό. Σχεδόν στην κυριολεξία Barbie, μιας και το ντύσιμο με το οποίο δίνει κανείς το παρόν στην προβολή της ταινίας έχει αναχθεί σε σοβαρή υπόθεση, με τα ροζ να βγαίνουν από τις ντουλάπες σε κάθε γωνιά του κόσμου.
View this post on Instagram
Οπως και στη γραμμή παραγωγής δεκάδων εταιρειών. Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερα ράφια καταστημάτων γεμίζουν με προϊόντα από κάποια ειδική σειρά Barbie γνωστών brands, που, όσο να πεις, γίνονται ευφάνταστα. Πέρα από τα προβλεπόμενα, όπως ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ (άλλωστε το «barbiecore» αποτελούσε ήδη τάση), στα Burger King της Βραζιλίας μπορείτε να παραγγείλετε το θεματικό γευματάκι Barbie με μπέργκερ με ροζ σος, να φάτε frozen yogurt υπό το όνομα της ξανθιάς κούκλας και των Pinkberry στις ΗΠΑ, αλλά και να περιποιηθείτε το δέρμα σας με σέρουμ με την γνωστή απόχρωση και επωνυμία, αλλά και αυτή της μάρκας Truly.
Οσο για εκείνους που ήθελαν να μεταφερθούν πραγματικά στην «Barbieland», είχαν την ευκαιρία να το κάνουν με μια έπαυλη στο Μαλιμπού, σαν βγαλμένη από σκηνικό της ταινίας, που νοικιαζόταν μέχρι πριν λίγο καιρό μέσω Airbnb. Για να μην βαριούνται οι επισκέπτες του, το πρώτο διάστημα «οικοδέσποινα» στο σπίτι ήταν η Barbie, ενώ στην πορεία το καταλάμβανε ο Ken -όπως ακριβώς γίνεται, δηλαδή, και στην ταινία όταν ο δεύτερος ανακαλύπτει… την πατριαρχία.
«Barbie» εναντίον «Oppenheimer», σημειώσατε ένα
Πέρα από όλα αυτά, η «Barbie» της Γκρέτα Γκέργουικ είχε την… τύχη να αναμετριέται στις αίθουσες με τον «Oppenheimer» του Κρίστοφερ Νόλαν (στις περισσότερες, τουλάχιστον χώρες). Το πλέον πολυσυζητημένο δίλημμα του «Barbenheimer», όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν μόνο ένα διαδικτυακό παιχνίδι που πάραξε και παράγει απειρα memes, αλλά και μία επινόηση που δημιούργησε ένα ισχυρότατο κινηματογραφικό συμβάν.
Με όρους box office, το ροζ νίκησε το μαύρο. Στο πρώτο της Σαββατοκύριακο στις αίθουσες, η «Barbie» σημείωσε στο παγκόσμιο box office έσοδα ύψους 377 εκατομμυρίων δολαρίων -κάνοντας ταχύτατη απόσβεση της παραγωγής, που κόστισε 145 εκατομμύρια δολάρια. Ηταν το μεγαλύτερο άνοιγμα της σεζόν, κάτι που η ταινία της Γκέργουικ πέτυχε και στην Ελλάδα, κόβοντας το πρώτο της τετραήμερο -και εν μέσω καύσωνα- 72.064 εισιτήρια. Με τη σειρά του, το «Oppenheimer» άγγιξε στο παγκόσμιο box office τα 174.2 εκατομμύρια δολάρια (για την απόδοσή του στην Ελλάδα, θα πρέπει να περιμένουμε ως τις 24 Αυγούστου, οπότε και η ταινία για τον «πατέρα της ατομικής βόμβας» θα βγει στις αίθουσες).
Στις ΗΠΑ, αυτή είναι η πρώτη φορά που μία ταινία («Barbie») ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια δολάρια και το ίδιο Σαββατοκύριακο μία άλλη («Oppenheimer») αγγίζει τα 80. Επιπλέον, η «Barbie» κατάφερε το τέταρτο μεγαλύτερο άνοιγμα που έγινε ποτέ παγκοσμίως, ενώ η Γκρέτα Γκέργουικ μπορεί πλέον να λέει πως είναι η σκηνοθέτις με το πιο επιτυχημένο άνοιγμα όλων των εποχών για ταινία γυρισμένη από γυναίκα.
Η εμπορική ευφυΐα της «Barbie» (αλλά και το στοιχείο που χωρά τον μεγαλύτερο αντίλογο) ίσως συνοψίζεται στο εξής: Χωρίς να επιχειρεί κάποιον φοβερά βαθύ σχολιασμό στα ζητήματα φύλου, η ταινία καταφέρνει κάτι σπάνιο. Να υιοθετεί ένα απόλυτα φεμινιστικό αφήγημα και να το κάνει με σπαρταριστό χιούμορ. Την ίδια στιγμή ο αυτοσαρκασμός στον οποίο στηρίζεται γίνεται ευχή και κατάρα της ταινίας. Κανιβαλίζοντας το πρότυπο που η ίδια έχτισε, η Mattel πίσω από το προσωπείο της ταινίας δεν επιδιώκει παρά να πουλήσει περισσότερες κούκλες, να συνάψει περισσότερες συνεργασίες με brands, να συνεχίσει να βάφει τον κόσμο ροζ και τα έσοδά της πράσινα.
Παρόλα αυτά, αυτή η Barbie ξέρει τι φέρνει το κοινό πίσω στις αίθουσες. Και επινοεί όλους τους απολαυστικούς τρόπους για να το κάνει.
