Τον περασμένο Απρίλιο το «Σινέ Αλεξάνδρα» στην Καλλιθέα έριξε αυλαία. Ηταν η τελευταία χειμερινή αίθουσα ενός από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας αλλά και μιας σινεφίλ συνοικίας, στην οποία 36 σινεμά λειτούργησαν ανά τα χρόνια. Πλέον, μετρά μόνο δύο θερινές αίθουσες: το «Φλερύ» και το «Cine Διονύσια».
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η Καλλιθέα δεν προσπαθεί να βάλει τις κινηματογραφικές μηχανές της και πάλι μπρος. Τη στιγμή που η τελευταία χειμερινή αίθουσα της περιοχής έκλεισε οριστικά και το να ανοίξει κάποια άλλη δεν ήταν κάτι που φαίνεται στον ορίζοντα, ο Σπύρος Κερκύρας, Καλλιθεώτης και σινεφίλ, σκέφτηκε πως ο κόσμος της περιοχής δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.
Ετσι, του μπήκε πρώτη φορά ο σπόρος της ιδέας μιας Κινηματογραφικής Λέσχης, προκειμένου με τις δράσεις της «να αναπληρωθεί με όποιον τρόπο είναι δυνατόν αυτό το κενό», όπως εξηγεί ο ίδιος. Τότε συναντήθηκε με τη Βαγγελιώ Μπεμπή, επίσης κάτοικο της περιοχής και με ευρύτερη εμπειρία από την Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, και άρχιζαν να βάζουν μπροστά την υλοποίηση της ιδέας. Ηδη η πρώτη μικρή ομάδα που απαρτίζει τη Λέσχη έχε διαμορφωθεί με διάφορους ανήσυχους ανθρώπους της περιοχής: από δημοσιογράφους μέχρι φωτογράφους αλλά και σκηνοθέτες.
Η πρώτη Κινηματογραφική Λέσχη της Καλλιθέας
Ο βασικός στόχος της νεοσύστατης αυτής ομάδας είναι να αποτελέσει ένα σταθερό σημείο συνάντησης όσων Καλλιθεωτών αγαπούν το σινεμά με σκοπό να καταφέρουν μέσα στον χειμώνα να οργανώσουν σιγά σιγά δικές τους προβολές στην περιοχή – αυτή τη στιγμή, ο μόνος χώρος όπου πρακτικά θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι ο Δημοτικός Κινηματογράφος «Καλυψώ», που φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις, αλλά δεν έχει την αμιγώς κινηματογραφική λειτουργία μιας αίθουσας.
«Ολοι εμείς οι παλαιότεροι κιόλας, που έχουμε “φάει με το κουτάλι” τα σινεμά στη γειτονιά μας, είναι κρίμα να μην κάνουμε κάτι», εξηγεί ο Σπύρος Κερκύρας, για μια λέσχη, που πέρα από το σινεμά, με μεμονωμένες προβολές αλλά γιατί όχι και θεματικά φεστιβάλ, είναι ανοιχτή στο να αγκαλιάσει ευρύτερες πολιτιστικές δράσεις που μπορούν να συνομιλήσουν με την ομάδα αλλά και την περιοχή.
Η Βαγγελιώ Μπεμπή έχει μια πιο συνολική εικόνα μέσα από την Ομοσπονδία και από την πείρα της θεωρεί πως «μια τέτοια πρωτοβουλία πρέπει πάντα να βλέπει τι χρειάζεται η περιοχή και ποιες είναι οι συνθήκες», όπως λέει. Η ίδια βρίσκεται και πίσω από την Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας, και αυτό που έχει δει μέσα από αυτήν είναι πως οι δημιουργοί ταινιών είναι συνήθως πολύ πρόθυμοι να στηρίξουν με την παρουσία τους τέτοιες δράσεις, οπότε, αν αυτό μπορεί να γίνει σε μια απομακρυσμένη περιοχή όπως η Ιτέα, γιατί όχι στην Καλλιθέα; «Είναι μια περιοχή με μεγάλες δυνατότητες, βρίσκεται κοντά στο κέντρο και υπάρχει η δυναμική για μια τέτοια λέσχη και για κινηματογραφική ανάπτυξη», σχολιάζει η ίδια.
Και ενώ, όπως λέει, «καμιά φορά αν πας κατευθείαν να κάνεις κάτι, μπορεί να αποτύχεις παταγωδώς», η Λέσχη δεν δίστασε πριν από λίγο καιρό να προτείνει να γίνουν κάποιες προβολές στον Χώρο Πολιτισμού και Νεολαίας που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ματζαγριωτάκη και Εσπερίδων.
Υστερα, λοιπόν, από πρόταση της νεοσύστατης αυτής ομάδας, διοργανώθηκαν ήδη δύο διπλές προβολές στον δημοτικό χώρο: της τελευταίας ταινίας του Περικλή Χούρσογλου «Εξέλιξη», αλλά και του «Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου. Μάλιστα, στις επιτυχημένες προβολές έδωσαν το «παρών» και οι ίδιοι οι σκηνοθέτες των ταινιών, που τιμήθηκαν κιόλας από τον δήμο – αλλά και άλλοι συντελεστές και άνθρωποι του κινηματογράφου, όπως ο Παντελής Βούλγαρης, βρέθηκαν στις προβολές ανάμεσα στους ντόπιους.
«Μπορεί να βλέπεις μια ταινία και να παίρνεις και κάτι επιπλέον σε μια τέτοια συνθήκη. Ενα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να κάνει μια κινηματογραφική λέσχη είναι ότι, συχνά, φέρνει σε επαφή τους δημιουργούς με το κοινό», εξηγεί η κ. Μπεμπή για το πώς μια τέτοια πρωτοβουλία κινητοποιεί και κόσμο που δεν είναι αμιγώς σινεφίλ.
«Η μία οδός είναι να λες “δεν υπάρχει τίποτα”. Και η άλλη να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου. Προτιμήσαμε τη δεύτερη οδό», λέει η Βαγγελιώ Μπεμπή, και μένει να δούμε αν αυτό θα είναι ένα πρώτο βήμα για να αρχίσει η Καλλιθέα τον χειμώνα να βλέπει και πάλι σινεμά.
