Η κυκλοφορία του «Joker: Folie à Deux» αλλά κυρίως ο απρόσμενος εισπρακτικός θρίαμβος του «Terrifier 3» το οποίο αναμένεται την Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες, έφεραν ξανά στο προσκήνιο των σινεφίλ συζητήσεων μια παγιωμένη πλην όμως αρκετά παράδοξη σε πρώτη ανάγνωση διαπίστωση: πώς γίνεται οι κλόουν, φιγούρες συνδεδεμένες με το γέλιο και τη διασκέδαση, να αξιοποιούνται κινηματογραφικά ως τα απόλυτα σύμβολα του τρόμου;
Δημοσίευμα των Sunday Times το οποίο διερευνά την επίδραση των «αιμοβόρων» κλόουν στην κινηματογραφική βιομηχανία, επικαλείται έρευνα του Στίβεν Φόλοους πάνω σε 27.000 ταινίες τρόμου η οποία δείχνει πως στη δεκαετία του 2010, υπήρξαν 97 ταινίες οι οποίες ανήκαν στο άτυπο υποείδος με ήρωες τρομακτικούς κλόουν. Αντίστοιχα κατά την τρέχουσα δεκαετία, έχουν ήδη κυκλοφορήσει 38 ταινίες παρόμοιας θεματικής, γεγονός που αποδεικνύει πως ο ρόλος του κλόουν έχει παγιωθεί συνδεδεμένος με κάτι σκοτεινό και τρομακτικό.
Ο Φόλοους ανέτρεξε, μάλιστα, και σε μια άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Ουαλίας η οποία αναφέρει ότι ποσοστό 54% των ενηλίκων που ρωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας, εξέφρασε μια κάποιου είδους φοβία για τη φιγούρα του κλόουν.
Οπως αναφέρει το δημοσίευμα, η πρώτη ταινία με πρωταγωνιστή έναν «κακό» κλόουν είναι το «He Who Gets Slapped» το 1924. Πρόκειται για την ιστορία ενός επιστήμονα ο οποίος αποφασίζει να γίνει κλόουν επειδή έχασε τη δουλειά του και η σύζυγός του τον εγκατέλειψε.
Αργότερα, στη δεκαετία του 1940 εμφανίστηκε στα κόμικ της DC ο Joker ως νέμεση του Batman. Ακολούθησαν κινηματογραφικές και τηλεοπτικές απεικονίσεις του ήρωα με τους Σίζαρ Ρομέρο (1966), Τζακ Νίκολσον (1989), Χιθ Λέτζερ (2008) και Χοακίν Φίνιξ, να αποτελούν τις πιο χαρακτηριστικές.
Η πρώτη ταινία τρόμου που βασίζεται καθαρά στο μοντέλο του «κακού» κλόουν καταγράφεται στο 1976 όταν κυκλοφόρησε το «The Clown Murders», το οποίο περιγράφει την ιστορία τεσσάρων φίλων που ντύνονται κλόουν στο Χάλογουιν με σκοπό να απαγάγουν τη σύζυγο ενός επιχειρηματία.
Ακολούθησαν τα «Poltergeist» (1982), «Killer Klowns from Outer Space» (1988) και «Clownhouse» (1989). Ο διάσημος κλόουν Πένιγουαϊζ – μια εξωγήινη οντότητα που παίρνει τη μορφή ενός σατανικού κλόουν στη γη – παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1986 από τον Στίβεν Κινγκ στο βιβλίο του «It». Ακολούθησαν δύο μεταφορές σε μικρή και μεγάλη οθόνη το 1990 και το 2017.
Ως προς την ερμηνεία αυτής της κινηματογραφικής τάσης, ο Φόλοους εκτιμά πως σχετίζεται με την ανάγκη των δημιουργών να κινηματογραφούν στη μεγάλη οθόνη καθημερινούς φόβους, ειδικά από τη στιγμή που η απεικόνιση φόβων προερχόμενων από τη φύση (βλ. «Σαγόνια του Καρχαρία») έφτασαν στην κορύφωσή τους τις δεκαετίες του 1970 και 1980.
Ο τρόμος της «μόλυνσης» από κάποιον αόρατο ιό – απειλή φαίνεται πως αποτελεί το νέο υποκείμενο του τρόμου, με τον Φόλοους να δηλώνει πως περιμένει με ενδιαφέρον το πώς τα απόνερα της πανδημίας θα οπτικοποιηθούν στο σινεμά τρόμου τα επόμενα χρόνια.
Πηγή: The Sunday Times
