«Θελήσατε ποτέ να είστε ένας συμβατικός πρωταγωνιστής;», ρωτήθηκε ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν σε συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν» το 2011. «Δεν νομίζω ότι αυτοί υπάρχουν πια. Είναι ένας μύθος πλέον. Φτιάχνουν αληθινά καλές ταινίες με πρωταγωνιστές τώρα πια; Δεν πιστεύω ότι ο ρομαντικός πρωταγωνιστής υπάρχει, και αν υπήρχε, δεν πιστεύω ότι εγώ θα ήμουν αυτός ο άνθρωπος». Η αλήθεια είναι ότι, κυρίως λόγω εξωτερικής εμφάνισης, το Χόλιγουντ δεν του άνοιξε αμέσως διάπλατα τις πόρτες. Τόσο στο θέατρο (όπου επίσης είχε διαρκή κι εντυπωσιακή πορεία) όσο και στον κινηματογράφο ξεκίνησε παίζοντας πολλούς δεύτερους ρόλους, πριν αναγνωριστεί το τεράστιο ταλέντο του. Αρχισε να ξεχωρίζει με την «Ευτυχία» του Τοντ Σόλονζ το 1988. Μεσολάβησαν επτά χρόνια και πολλές συμμετοχές σε πολύ αξιόλογες ταινίες («Ξέφρενες νύχτες», ο «Μεγάλος Λεμπόφσκι», ο «Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» κ.ά.) μέχρι τον μεγάλο πρώτο ανδρικό ρόλο, αυτόν του Τρούμαν Καπότε στην ομότιτλη ταινία του Μπένετ Μίλερ, με τον οποίον και κέρδισε Οσκαρ για την εξαιρετική ερμηνεία του. Πέρυσι συμμετέχοντας στο «The Master» του Πολ Τόμας Αντερσον, ήταν για τρίτη φορά υποψήφιος για Οσκαρ δεύτερου ρόλου και καθιερώθηκε πλέον πλήρως ως μεγάλος ηθοποιός.
Το μεγάλο επίτευγμα του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ήταν ότι κέρδισε το Χόλιγουντ ασκώντας την τέχνη του χωρίς ματαιοδοξία. Δεν υπήρξε ο γόης ούτε ο νταής ούτε ο γενναίος ή ο αστείος γκαφατζής. Χρησιμοποίησε το φιζίκ του, που απείχε από τα σύγχρονα πρότυπα ομορφιάς, όχι για να γίνει κωμικός, αλλά για να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο αληθινός. Δεν καλλιέργησε μύθο. Επλασε ρόλους ψυχολογικά περίπλοκους, σαν τους αληθινούς ανθρώπους. Ετσι μπόρεσε να κάνει τύπους εκκεντρικούς, απόλυτα κατανοητούς και προσεγγίσιμους στον μέσο θεατή.
Συγκίνηση και σοκ
Η ξαφνική απώλεια του σπουδαίου ηθοποιού, εκτός από το σοκ και τη θλίψη που προκάλεσε στον κόσμο του κινηματογράφου, πυροδότησε ένα κύμα εκατοντάδων χιλιάδων αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αποτύπωσε με ένταση τον σεβασμό εκατομμυρίων θεατών στο πρόσωπο του Χόφμαν. Ο εκλιπών αντιμετώπιζε προβλήματα εξάρτησης σε ολόκληρη τη ζωή του, ενώ μόλις τον Μάιο του 2013 είχε ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Υστερα από 23 χρόνια είχε ξαναγυρίσει στον εθισμό του στην ηρωίνη, μια επιστροφή που συνέπεσε με μια εξαιρετικά παραγωγική περίοδο στην επαγγελματική του ζωή, και η οποία τελικά αποδείχθηκε μοιραία. Ακούγεται ανατριχιαστικό αλλά πριν από λίγες ημέρες είχαν κυκλοφορήσει έντονες φήμες ότι ο Χόφμαν είναι νεκρός, γεγονός που έσπευσε να διαψεύσει ο ατζέντης του.
Τελευταία ταινία για τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, το «A Most Wanted Man», βασισμένο σε βιβλίο του Τζον Λε Καρέ, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς τον Ιανουάριο σε σκηνοθεσία του Αντον Κόρμπιν. Παράλληλα, είχε ολοκληρώσει το «God’s Pocket» του Τζον Σλέιτερι και βρισκόταν στα γυρίσματα (ο ίδιος είχε μπροστά του επτά ημέρες γυρισμάτων) του τελευταίου μέρους των «Αγώνων πείνας» με τίτλο «Mockingjay». Πρόσφατα είχαν γίνει γνωστές και οι λεπτομέρειες για τη δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά με τίτλο «Ezekiel Moss» και πρωταγωνιστές την Εϊμι Ανταμς και τον Τζέικ Τζίλενχαλ. «Δεν με ενδιέφερε ποτέ να πίνω με μέτρο. Ακόμη δεν το κάνω», δήλωνε το 2011 στον «Γκάρντιαν». «Επειδή έχει περάσει τόσος πολύς καιρός απ’ όταν ήμουν εθισμένος, δεν σημαίνει ότι ήταν απλά μια φάση. Εχει να κάνει με το τι είδους άνθρωπος είμαι».
