Δικός της ***
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Σπάικ Τζόνζι
Ερμηνείες: Χοακίν Φίνιξ, Σκάρλετ Γιόχανσον (η φωνή της), Εϊμι Ανταμς, Ρούνεϊ Μάρα, Ολίβια Ουάιλντ.
Στο πρόσφατο «Don Jon’s Addiction», ένας σύγχρονος Δον Ζουάν, που έχει και κάτι από hipster, εκστασιάζεται ερωτικά βλέποντας πορνό στο laptop του. Το cybersex φαίνεται να έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Σήμερα, στο «Δικός της» (Her), υποψήφιο για 5 Οσκαρ, ήρθε η ώρα και για ένα cyber ρομάντζο που εκτυλίσσεται στο Λος Αντζελες, σε ένα μέλλον κατά τα φαινόμενα κοντινό.
Ενας νέος άντρας, ο Θίοντορ, που είναι στα πρόθυρα κατάθλιψης μετά τον χωρισμό του, βιώνει σαν φαντασίωση έναν ρομαντικό έρωτα, σαν κι αυτούς που διαβάζουμε στα παλιά βιβλία, όταν εγκαθίσταται στη ζωή του ένα καινούργιο… λειτουργικό σύστημα. Η Σαμάνθα, έτσι του συστήνεται το OS1, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, επικοινωνεί μαζί του με γυναικεία φωνή, ζεστή και ενίοτε αισθησιακή. Παρέλειψα ότι ο μελαγχολικός Θίοντορ είναι ευαίσθητη, ίσως και καλλιτεχνική φύση, «συγγραφέας» χειρόγραφων επιστολών τις οποίες παραγγέλνουν οι πελάτες στην εταιρεία του. Για την ακρίβεια, υπαγορεύει το κείμενο στον υπολογιστή του και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο εκτυπωτής. Αυτός ο παράδοξα πλατωνικός έρωτας θα κλονιστεί. Η φωνή της Σαμάνθας θα μπει σαν άλιεν στο κορμί μιας αληθινής γυναίκας, που ως πόρνη θα χτυπήσει την πόρτα του Θίοντορ.
Στο «Her» ηχεί καλύτερα ο αυθεντικός τίτλος, μπορεί να εκληφθεί και σαν ένα λάιτ χαρμάνι επιστημονικής φαντασίας και μελοδράματος. Η δυστοπία, που συνήθως φτιάχνει ατμόσφαιρα στα φιλμ μελλοντολογικής φαντασίας, εδώ έχει να κάνει με τη μοναξιά του ήρωα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας αποτυπώνεται στο σκηνικό και στη φωτογραφία της. Συνοψίζεται σε μια αίσθηση μουντής λιακάδας που αφορά το μέλλον το οποίο μας περιγράφει ο Σπάικ Τζόνζι. Οξύμωρο αλλά αληθινό. Ισως και εφιαλτικό, το «Ηer» πάντως αναδιπλώνεται προς το τέλος.
Επίσης
«Ομάρ» (*** ½). Το κινηματογραφικό διαμαντάκι της εβδομάδας. Θρίλερ με φόντο την κατεχόμενη Παλαιστίνη, υποψήφιο για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο από τον Χάνι Αμπού Ασαντ. Ο ήρωάς του συσσωρεύει ένταση, θυμό και απόγνωση και στο τέλος εκρήγνυται. Στην προηγούμενη ταινία του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη, στο «Παράδεισος τώρα», ο ήρωας, ζωσμένος με εκρηκτικά στο κέντρο του Τελ Αβίβ, ήταν πανέτοιμος για την ανάληψή του στους ουρανούς: «ηρωικό» θύμα της ψευδαίσθησης που τον ήθελε μάρτυρα. Στη σημερινή, οι αντιδράσεις του είναι μικρότερης κλίμακας. Στον πυρήνα της πλοκής βρίσκεται ο έρωτας και σε αυτόν ταιριάζουν καλύτερα οι τρόποι με τους οποίους λύνονται οι βεντέτες.
Το «Δέντρο και η κούνια» (** ½). Γερά θεμελιωμένο και καλοχτισμένο δράμα από την πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Ντούζα. Μια Ελληνίδα με επιτυχημένη καριέρα γιατρού στο Λονδίνο έρχεται στην Ελλάδα για να δει τον πατέρα της. Η μετανάστευση του συζύγου της στην Κίνα, μετά την κατάρρευση της τράπεζας στην οποία εργαζόταν, έχει φέρει βαριά σύννεφα στον ορίζοντα της οικογενειακής της ζωής.
Η Ντούζα αποφεύγει τα τετριμμένα: τη λύτρωση μέσω της νοσταλγίας ή την ηθογραφία κάτω από τον ηλιόλουστο ελληνικό ουρανό. Μικρή ανάσταση, ανήμερα Πάσχα, για την ηρωίδα της είναι η συμφιλίωσή της με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν πάντα ο μεγάλος απών της ζωής της. Υπάρχει και ένα σχόλιο στην ταινία για τις ταραγμένες εποχές που ξεριζώνουν τους ανθρώπους. Παίζουν: Μυρτώ Αλικάκη, Ηλίας Λογοθέτης, Μιριάννα Καράνοβιτς, Νίκος Ορφανός, Ιρις Μήττα.
