H υποψήφια για βραβείο Οσκαρ ταινία «Το παιχνίδι της Μίμησης» δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην ιστορική αλήθεια. Αντιθέτως, διαστρεβλώνει κάποια στοιχεία και ενισχύει τις πιο δραματικές στιγμές προκειμένου «να μιλήσουν» στις καρδιές όσων αγαπούν τις χολιγουντιανές ταινίες. Ταυτόχρονα αποδίδει σωστά την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν το σύστημα επικοινωνίας των ναζί. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες κρυπτογραφικών μηχανών Enigma στις ΗΠΑ.
Συλλογή και μουσείο
Ο Κένεθ Ρέντελ, ιστορικός και συλλέκτης έχει ιδρύσει Μουσείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οπως τονίζει το μεγαλύτερο επίτευγμα της ταινίας είναι ότι απεικονίζει ορθά τη συμβολή του Αλαν Τούρινγκ όπως και τη θρυλική πολυπλοκότητα των συσκευών κρυπτογραφίας που χρησιμοποιούντο για τη στρατιωτική επικοινωνία.
Στην πραγματικότητα ο ρόλος που διαδραμάτισαν οι κρυπτογράφοι των συμμαχικών δυνάμεων τόσο στη διάσωση χιλιάδων ανθρώπινων ζωών όσο και στον τερματισμό του πολέμου δεν ήταν ευρέως γνωστή πριν από το 1974 οπότε κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Ultra Secret» του πρώην μέλους των υπηρεσιών πληροφοριών Φ. Ουϊντερμπόταμ.
«Η ταινία παρέχει στον κόσμο μία πολύ καλή ιδέα σχετικά με το τι ακριβώς συνέβαινε, πόσο πολύπλοκο ήταν το Enigma, πόσο σημαντική ήταν η αποκρυπτογράφηση και πόσο σημαντικοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι» επισημαίνει ο Ρέντελ.
Επίσης τονίζει ότι το «Παιχνίδι της Μίμησης», με πρωταγωνιστές τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και την Κίρα Νάιτλι, δείχνει τη μεγάλη σημασία που είχε η πιο διανοητική πλευρά του πολέμου και πως τεχνολογίες όπως αυτή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ραντάρ, οι κινητήρες τζετ και τα πλαστικά αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο Αλαν Τούρινγκ, ο οποίος απεβίωσε δηλητηριασμένος από κυάνιο το 1954, θεωρείται ως ένας από τους πατέρες της σύγχρονης επιστήμης των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενώ κάποιες από τις αρχές που μελέτησε οδήγησαν σε έννοιες όπως η «τεχνητή νοημοσύνη».
Ωστόσο, στην ταινία υπάρχουν και πολλά λάθη επισημαίνει ο Ρέντελ, ανάμεσα στα οποία η απεικόνιση του αγώνα που έκανε ο Τούρινγκ ως ομοφυλόφιλος και πώς αυτό οδήγησε στην υποβάθμιση του ρόλου των γυναικών στο Μπλέτσλι Παρκ, όπου γίνονταν οι προσπάθειες αποκρυπτογράφησης. «Ολη αυτή η υπόθεση ότι δήθεν τον εκβίαζαν κατά τη διάρκεια του πολέμου επειδή ήταν ομοφυλόφιλος απλά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Σε εκείνους τους κύκλους προφανώς κανείς δεν ενδιαφερόταν» εξηγεί ο Ρέντελ.
Πολλοί κριτικοί και ιστορικοί σημειώνουν και άλλες ιστορικές ανακολουθίες στην ταινία που πήρε το όνομά της από ένα τεστ που εμπνεύστηκε ο ίδιος ο Τούρινγκ για να διαπιστώσει αν οι μηχανές μπορούσαν να επιδείξουν ανθρώπινη ευφυΐα. Ανάμεσά τους ότι η κρυπτογραφική μηχανή του Τούρινγκ ονομάστηκε «Κρίστοφερ» από τον πρώτο του έρωτα. Στην πραγματικότητα ονομαζόταν «Βίκτορι» (Νίκη).
