Το «Τετάρτη 04.45» (****) του Αλέξη Αλεξίου είναι μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Εχει τη σκληράδα του νουάρ, αλλά και την ατμόσφαιρα μιας υγρής και μελαγχολικής αστικής Αθήνας που αναπολεί νοσταλγικά ηλιόλουστες μέρες. Σπάνια το στυλ ντύνει τόσο κομψά και ανάλαφρα μια τόσο τρυφερή ιστορία εκδίκησης.
Ο Στέλιος Δημητρακόπουλος έχει 32 ώρες στη διάθεσή του για να ξεπληρώσει το χρέος του σε ένα Ρουμάνο τοκογλύφο. Κινδυνεύει να χάσει το τζαζ κλαμπ που διατηρεί με πείσμα εδώ και χρόνια. Είναι ένας ρομαντικός της νύχτας. Λάτρης της τζαζ, σε μιαν Αθήνα που βλέπει τους αστικούς της μύθους να γκρεμίζονται ο ένας μετά τον άλλον.
Το «Τετάρτη 04.45» είναι το πορτρέτο ενός μεσήλικα σε κρίση, αλλά και ένα φιλμ νουάρ για το ευρωπαϊκό όνειρο της Αθήνας, που μεταμορφώνεται σε βαλκανικό Ελντοράντο. Ο Στέλιος Μάινας δίνει την καλύτερη μέχρι σήμερα κινηματογραφική του ερμηνεία. Αριστος και ο Δημήτρης Τζουμάκης σε έναν από τους δεύτερους ρόλους.
Το «Από μηχανής» (***) είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Βρετανού συγγραφέα και σεναριογράφου Αλεξ Γκάρλαντ («Η παραλία»). Ενα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Ο Νέιθαν, ένας βαθύπλουτος επιστήμονας, έχει κατασκευάσει ένα εξελιγμένο ρομπότ, την Εϊβα. Για να τεστάρει το IQ της προσκαλεί στο εργαστήριό του ένα νεαρό, ιδιοφυΐα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Παίζουν: Οσκαρ Αϊζακ, Ντόνολ Γκλίσον, Αλίσια Βικάντερ.
Το «Still Alice: κάθε στιγμή μετράει» (**) είναι η ταινία με την οποία κέρδισε Οσκαρ η Τζουλιάν Μουρ. Η ερμηνεία της είναι ο βασικότερος λόγος για να τη δούμε. Η Αλις, καθηγήτρια γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο, μαθαίνει ξαφνικά πως πάσχει από κληρονομικό Αλτσχάιμερ. Το σενάριο, βασισμένο στο μπεστ σέλερ της Λίζας Τζένοβα, διεκπεραιώνεται μελοδραματικά από τους Ρίτσαρντ Γκλέιτζερ και Γουός Γουέστμορλαντ. Παίζουν, επίσης, Αλεκ Μπόλντουιν, Κρίστεν Στιούαρτ, Κέιτ Μπόσγουορθ.
Στη «Σταχτοπούτα» (***) των στούντιο Ντίσνεϊ, ο Βρετανός σκηνοθέτης Κένεθ Μπράνα μεταφέρει στην οθόνη το διάσημο παραμύθι. Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι καλύτερη απ’ όλους στον ρόλο της κακιάς μητριάς.
Το «Fils de Crece» (*) του Διονύση Γρηγοράτου είναι ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για τη μαζική μετακίνηση περισσότερων από 60.000 παιδιών στη διάρκεια του Εμφυλίου από τον ΔΣΕ σε χώρες του τότε υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και από τον κυβερνητικό στρατό στις «Παιδουπόλεις» της Φρειδερίκης. Σπουδαία η έρευνα, χάος η σκηνοθεσία. Προβάλλεται και το «Τζόκερ» (*), περιπέτεια με τον Τζέισον Στέιθαμ.
