Αυλαία έριξε το βράδυ του Σαββάτου η φετινή γιορτή των ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα· μιλάμε για γιορτή κι όχι απλώς για φεστιβάλ, αφού αυτό το κλίμα είναι διάχυτο στους χώρους των εκδηλώσεων, αλλά και στους περισσότερους εμπλεκόμενους, οι οποίοι επί 6 μέρες στην αίθουσα του κινηματογράφου Ολύμπια αποτίουν φόρο τιμής στα «μικρά» (αλλά διόλου ασήμαντα) φιλμ για να συνεχίσουν τον… εορτασμό μεταμεσονύκτια στα φιλόξενα μπαρ της πόλης.
Και φέτος είδαμε πολλά όμορφα πράγματα στη Δράμα, κυρίως όμως απλές ιδέες με ισχυρό περιεχόμενο, οι οποίες καταφέρνουν να κερδίσουν, στη σύντομη διάρκειά τους, τον θεατή. Μια από αυτές ήταν το «Σύκο» του Νικόλα Κολοβού, το οποίο, αν και σουηδικής παραγωγής, μας μεταφέρει στην ελληνικότατη επαρχία. Εκεί ένας ηλικιωμένος (εξαιρετικός ο Κώστας Λάσκος) σπεύδει να ικανοποιήσει την τελευταία επιθυμία της ετοιμοθάνατης συζύγου του: να της βρει ένα σύκο. Διατηρώντας ιδανική ισορροπία μεταξύ συγκίνησης και χιούμορ, ο Κολοβός δημιουργεί ένα βαθιά ανθρώπινο φιλμ χωρίς ίχνος μελοδραματισμού, το οποίο δικαίως τιμήθηκε με τον Χρυσό Διόνυσο, το κορυφαίο δηλαδή βραβείο του φεστιβάλ. Η αντίστοιχη διάκριση στο κομμάτι του Διεθνούς Διαγωνιστικού πήγε στην «Ηρεμία του αίματος» του Μαυροβούνιου Σενάντ Σαχμάνοβιτς.
Μια άλλη θεματική που κάλυψαν εκ νέου οι Ελληνες κινηματογραφιστές ήταν αυτό που (καταχρηστικά) αποκαλούμε «σύγχρονος άνθρωπος». Το «Euroman» του Γαβριήλ Τζάφκα –πήρε το δεύτερο βραβείο– ασκεί οξυδερκή κριτική, μέσα από μια στυλιζαρισμένη ματιά στη ζωή ενός νέου Ευρωπαίου μπίσνεσμαν. Το «Simon Says» του Νίκου Τσεμπερόπουλου, από την άλλη, μιλά για το θέμα της αποξένωσης, ενώ ο εντυπωσιακός οπτικά «Σπόρος» της Ιφιγένειας Κοτσώνη ασχολείται με ζητήματα ελέγχου και καταπίεσης σε ένα περιβάλλον μελλοντικής δυστοπίας αλά «Blade Runner». Από τις υπόλοιπες (πολλές είναι η αλήθεια) βραβεύσεις ξεχωρίζουμε αρχικά αυτή της Φαίδρας Τσολίνα ως πρωτοεμφανιζόμενης για το «Εκδυσις», ένα παιχνίδι με το υποσυνείδητο και τις έννοιες της επιθυμίας και του φόβου, με εξαιρετικό κάδρο και τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Επιπλέον, καλές επιδόσεις είχαμε και στον τομέα του κοινωνικού προβληματισμού με την «Κατηφόρα» του Στέλιου Καμίτση να λαμβάνει το ανάλογο βραβείο, ενώ στο ίδιο πλαίσιο καλές εντυπώσεις άφησαν και τα «4 Μαρτίου» (Δημήτρης Νάκος) και «Inner Land» (Βίβιαν Παπαγεωργίου). Σε αυτή την κατηγορία, τέλος, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και ο μάλλον αδικημένος από τις βραβεύσεις «Ανάδρομος» του Βασίλειου Κεκάτου, με την εκπληκτική φωτογραφία και το γενικότερα προσεγμένο στυλ του. Οσο για τον περυσινό μεγάλο νικητή του φεστιβάλ Θανάση Νεοφώτιστο, βραβεύτηκε εκ νέου στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ για τον γεμάτο αυθεντικότητα «Πωγωνίσκο» του.
