Ο «Διχασμένος» (****), το καλύτερο θρίλερ του 2016, ξαναφέρνει στην κινηματογραφική μας επικαιρότητα τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, ο οποίος ξεπέρασε τον εαυτό του: την «Εκτη αίσθηση» που ανανέωσε το είδος το 1999. Το σενάριο, η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί είναι γρανάζια ενός μηχανισμού ακριβείας, που παράγει σασπένς φέρνοντάς μας μπροστά σε μια ρομαντική όψη του θρίλερ. Κυρίαρχο στοιχείο σε αυτό το φιλμ δεν είναι η δράση, αλλά η συναρπαστική ερμηνεία του Τζέιμς Μακαβόι στον ρόλο ενός νεαρού άνδρα με σχιζοειδή προσωπικότητα. Θα μπορούσε να ήταν υποψήφιος για Οσκαρ.
Ο «Διχασμένος» αρχίζει όπως τα φθαρμένα b-movies του είδους. Ο Κέβιν, χαμένος ανάμεσα στις 23 διαφορετικές προσωπικότητές του, εμφανίζεται σαν εξωγήινος στο πάρκινγκ ενός σούπερ μάρκετ, απάγει τρεις κοπέλες και τις κλειδώνει σε ένα υπόγειο. Η τύχη τους θα εξαρτηθεί από τον πόλεμο, μεταξύ των 23 Κέβιν, που έχει ήδη ξεσπάσει στο θολωμένο του μυαλό. Η ψυχίατρός του, με την οποία επικοινωνεί συχνά ο Κέβιν, αρχίζει να υποψιάζεται πως κάτι πάει στραβά.
Το δεύτερο στοιχείο, που κάνει ξεχωριστή την ταινία, είναι η γραμμή πλεύσης της. Ο Σιάμαλαν οδηγεί τον «Διχασμένο» του σε περιοχές του ρομαντισμού όπου συναντάς βαμπίρ, λυκάνθρωπους και απόκοσμα πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις. Εκεί εκκολάπτεται η 24η προσωπικότητα του Κέβιν, η τερατική. Στον ρομαντισμό όμως το τέρας δεν είναι παρά μια παραμόρφωση της αθωότητας. Το τέλος του «Διχασμένου», που δεν γίνεται να σας το αποκαλύψω, βάζει τα πράγματα στη θέση τους, ορίζοντας και το εύρος της αλληγορίας.
Το «Jackie» (***) θα απογοητεύσει όλους όσοι προσδοκούν μια ακαδημαϊκή βιογραφία, με σκάνδαλα ή συνωμοσίες, γύρω από την πιο γκλάμορους Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, την Τζάκι Κένεντι, που έφερε την ευρωπαϊκή φινέτσα, αλλά και τις τέχνες στον Λευκό Οίκο. Περασμένα μεγαλεία. Η φόρμα της ταινίας και η ερμηνεία της Νάταλι Πόρτμαν (την βλέπουμε κυρίως σε κοντινά πλάνα) είναι το άλφα και το ωμέγα.
Ο Χιλιανός σκηνοθέτης Πάμπλο Λαρέν, γνωστός κυρίως από το «Νo», στην πρώτη του αμερικανική ταινία χρησιμοποιεί ως ραχοκοκαλιά της μη γραμμικής αφήγησής του την αναπαράσταση της συνέντευξης της Τζάκι στο Life, λίγο μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι στο Ντάλας. Εμβόλιμα παρεμβάλλονται σφήνες από την ξενάγηση του CBS στον Λευκό Οίκο (από την ίδια), από χρονικό της δολοφονίας του προέδρου, αλλά και από το παρασκήνιο της «σκηνοθεσίας» της νεκρώσιμης πομπής. Το πολιτικό θρίλερ αποδραματοποιήθηκε για να φανεί η συμβολή της… σαπουνόπερας στον μύθο του Κένεντι.
Το «Moonlight» (***) του Μπάρι Τζένκινς έρχεται φορτωμένο με 8 υποψηφιότητες για Οσκαρ. Είναι δράμα χαμηλών τόνων, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή και συγκρούσεις, γύρω από τη ζωή ενός μαύρου γκέι στο Μαϊάμι. Χωρίζεται σε τρία κεφάλαια που αφορούν την παιδική του ηλικία, την εφηβεία του και την ωριμότητά του.
Στον «Σιωπηλό μάρτυρα» (***) του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου το ντοκιμαντέρ έχει κινηματογραφική υφή. Πολυεπίπεδη ταινία, με αφορμή την… αναμόρφωση του κτιρίου της πρώην φυλακής Τρικάλων, που φαίνεται πως έγινε για να εξαφανιστεί μια γκρίζα κηλίδα του κακού από τη συλλογική μνήμη της πόλης. Στον «Δαναό», μόνον το Σάββατο και την Κυριακή.
