Θεμελιωμένη σε μια αλληγορία «πάνω» και «κάτω» κόσμου και ένα δίπολο σκοταδιού και φωτός, η «μητρόπολη» επιβιώνει επειδή οι «καταραμένοι» που ζουν υπογείως, μια υπνωτισμένη στρατιά εργατών που σκύβουν το κεφάλι και δουλεύουν εξαντλητικά δεκάωρα, φροντίζουν τις μηχανές και τις κρατούν λειτουργικές, ρυθμικές και υγιείς.