Γεννημένος το 1943 (κατά το Λεξικό Μπαλέτου της Οξφόρδης) ο Daniel Lommel ξεκίνησε τον χορό με το συγκρότημα της Ζανίν Σαρά (1962), συνέχισε στο Μπαλέτο του Αμβούργου (1964) και από το 1967 στα Μπαλέτα του 20ού αι. του Μπεζάρ όπου έγινε ένα από τα εξαιρετικά αστέρια του. Το 1980 ίδρυσε στην Αθήνα το ΑΕΝΑΟΝ Χοροθέατρο που έγινε «κρατικό» με την προσάρτησή του στο ΚΘΒΕ (1982-1988, ο ίδιος «κλείνει» τη συνεργασία το 1989). Αυτά σε ένα εξαιρετικής ποιότητας (χαρτί, φωτό, γραμματοσειρές, κείμενα, demo dvd) τετράγλωσσο βιβλιάριο που αποτελούσε το πρόγραμμα των παραστάσεων του Αενάου Χοροθεάτρου (2011). Εδώ ανακαλύπτω και δύο κριτικές μου στην «Κ» (24/05/2003, 15/07/2005). Τιμή μου, αλλά γιατί… ανώνυμες κ. Λομέλ μας; Το ίδιο καλαίσθητο και το πρόγραμμα για τα 35 χρόνια του πολυποίκιλου, αναγκαστικά, συνόλου, που εορτάστηκε στο Σύγχρονο Θέατρο με κάτι μοναδικό για ιδιωτική μη επιχορηγούμενη ομάδα και όχι μόνο: 4 διαφορετικά προγράμματα, 4 φορές, ανά 4 διαφορετικές ημερομηνίες σε 4 εβδομάδες!
Το νεοκλασικό ρεπερτόριο Λομέλ έχω παρακολουθήσει ως επί το πολύ στην Αθήνα και λίγο στη Θεσσαλονίκη. Γνωστό. Αλλά πάντα ενδιαφέρον, γοητευτικό και, παραδόξως, «φρέσκο». Το πρόγραμμα με τίτλο «Brel – Βενετσάνου (Χατζηδάκης) – Barbara – Piaf» είχα ήδη παρακολουθήσει όμως χωρίς τη Βενετσάνου και με 6 χορευτές και 9 χορεύτριες. Τώρα οι χορευτές ήταν δύο. Τι πρόβλημα οι άνδρες χορευτές, αλλά στην περίπτωση τι χορευτές! Τον Θανάση Σολωμό βλέπω ξανά και ξανά με το Μπαλέτο της ΕΛΣ πάντα σε ρόλους caracteres (συζύγους, μπαμπάδες κ.λπ.). Το απαιτεί το «κλασικό» ρεπερτόριο; Πολύ κρίμα γιατί είναι ένας εκφραστικός, δραματικός χορευτής με εξαιρετική «μοντέρνα» πλαστική κίνηση. Τι να πω για τον Γιώργο Πελαγιά, που τον χάνουμε στο υπερβόρειο Μάλμε; Κρίμα. Πολύ κρίμα. Οι εννέα κυρίες, όπως πάντα με τις ομάδες του Λομέλ, ανταποκρίθηκαν σε όλες τις βινιέτες και τα τραγούδια με συγκρατημένο συναισθηματισμό, επαρκές χιούμορ, ακριβείς σχηματισμούς στα σύνολα -μικρά ή μεγάλα- και απόλυτη συνέπεια στο προ-απαιτούμενο. Ενα πραγματικό επαγγελματικό σύνολο. Πόσο λυπάμαι που η απόσταση και οι καιρικές συνθήκες με εμπόδισαν να δω περισσότερες από τη μία παράσταση, εκείνη της 02/02/2015.
