Αν και μόνιμος κάτοικος μιας από τις τεχνολογικές πρωτεύουσες του κόσμου, η Μιντόρι Τακάντα δείχνει μια απρόσμενη απροθυμία να ενσωματώσει σύγχρονες τεχνολογίες στη δουλειά της. Προτιμά, αντίθετα, να αντλεί επιρροές από τις μουσικές του κόσμου και να αυτοσχεδιάζει με παραδοσιακά όργανα, όπως διάφορες παραλλαγές του ξυλόφωνου και της μαρίμπα, και ενίοτε μετατρέπει σε όργανα ετερόκλητα αντικείμενα, από μπουκάλια και κουβάδες μέχρι γλυπτά. Υπάρχει, λοιπόν, μια ελαφρώς ειρωνική διάσταση στο γεγονός ότι το έργο της έλαβε τη δέουσα προσοχή χάρη στην ανακάλυψή του από τους χρήστες YouTube, πάνω από δύο δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του εμβληματικού άλμπουμ της «Through the looking glass», που ηχογραφήθηκε σε διάστημα μόλις δύο ημερών το 1983.
Ξαφνικά, οι εν πολλοίς αγνοημένες συνθέσεις της έγιναν ανάρπαστες και τελικά ο εξαντλημένος δίσκος κυκλοφόρησε εκ νέου το 2017. Αλλά η μεγαλύτερη ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι οι νεότεροι θαυμαστές της θεωρούν πως οι υπνωτιστικές συνθέσεις της δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Πολλοί νομίζουν ότι η μουσική μου δημιουργείται με τεχνολογία, αλλά στ’ αλήθεια τα σόλο μου αποτελούνται αποκλειστικά από ακουστικούς ήχους», είπε στην «Κ» η Γιαπωνέζα καλλιτέχνις εν όψει της εμφάνισής της στην Αθήνα.
Καμία παρερμηνεία δεν φαίνεται να πτοεί την πρωτοπόρο μουσικό, η οποία πλέον συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες παίκτριες κρουστών παγκοσμίως. Εχοντας συνηθίσει να κερδίζει τα προς το ζην από τη διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο και τη δουλειά της για το θέατρο, δεν επενδύει πολύ χρόνο στην ηχογράφηση νέων δίσκων. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, δέχεται συστηματικά προσκλήσεις να εμφανιστεί σε σημαντικά φεστιβάλ και μουσικές σκηνές ανά τον κόσμο. «Καμιά φορά, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν η επιτυχία είχε έρθει λίγο νωρίτερα, όταν ήμουν νεότερη», παραδέχεται. Η δήλωσή της δεν κρύβει κάποιο ίχνος πικρίας, αφού η 67χρονη μουσικός και συνθέτρια είναι πεπεισμένη ότι ακόμα και τα εμπόδια, που συνάντησε στη διαδρομή της, αποτελούσαν μέρος της αποστολής της.
Κόρη μιας δασκάλας πιάνου και ενός καθηγητή αγγλικών, η Μιντόρι Τακάντα αρχικά αφοσιώθηκε στη μελέτη της κλασικής (δυτικής) μουσικής και όλα έδειχναν ότι θα είχε λαμπρή σταδιοδρομία, όμως αμέσως μετά το ντεμπούτο της με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου αποφάσισε να αλλάξει πορεία. Αναζητώντας τις ρυθμικές «ρίζες» του μινιμαλισμού συνθετών όπως ο Στιβ Ράιχ, ανακάλυψε την αφρικανική μουσική και τη χρησιμοποίησε ως βάση για τους πειραματισμούς της, εντάσσοντας στη δουλειά της στοιχεία από την κορεατική, την ιαπωνική και τη δυτική παράδοση. «Μελέτησα τη δομή διαφορετικών μουσικών ειδών και έμαθα για τη σημασία των χρωματισμών παίζοντας με παραδοσιακούς οργανοπαίκτες», αναφέρει. Στη συνέχεια, ανέπτυξε ένα πολύ προσωπικό ιδίωμα, που ξεφεύγει από τα στενά όρια οποιασδήποτε παράδοσης. Το 1993, είχε την ευκαιρία να παίξει κρουστά στο αρχαίο στάδιο των Δελφών, συμμετέχοντας στη Θεατρική Ολυμπιάδα.
Τον περασμένο Αύγουστο, η διεθνούς φήμης συνθέτρια εξέπληξε τους θαυμαστές της, παρουσιάζοντας έναν καινούργιο δίσκο ύστερα από «κενό» σχεδόν 20 χρόνων. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για ένα μουσικό βίντεο εμπνευσμένο από έναν αφρικανικό μύθο, το οποίο τιτλοφορείται «Le Renard Bleu» και αποτελεί καρπό της συνεργασίας της με την ιρανοαιγυπτιακής καταγωγής καλλιτέχνιδα Lafawndah. «Η αφρικανική μυθολογία αποτελεί σταθερή πηγή έμπνευσης στη δουλειά μου», εξηγεί. «Το έργο αποτελείται από τρία μέρη. Το ένα εστιάζει στη θεϊκή σφαίρα, το δεύτερο συμβολίζει την ελπίδα του ανθρώπου και το τρίτο καταπιάνεται με τη ζωή πάνω στη Γη».
Η Μιντόρι Τακάντα εμφανίζεται στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» στις 2 Ιουνίου.
