Από όλα τα απωθημένα της ενήλικης ζωής μας που απευθύνονται ευθέως στον εφηβικό εαυτό μας, οι συναυλίες είναι τα πιο λυτρωτικά, προσωπικά και μαζί παρεΐστικα που μπορούν να πραγματοποιηθούν. Αν οι συναυλίες της επανένωσης των Oasis που συντόνισαν νοσταλγικά πληκτρολόγια σε όλο τον κόσμο δεν ήταν ένα επαρκές δείγμα, η ανακοίνωση της εμφάνισης των Green Day το καλοκαίρι του 2025 στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ, στα 20χρονα του Ejekt Festival, υπερθεματίζει ιδανικά στο παραπάνω.
Ως είθισται, η είδηση έτρεξε κατοστάρι στα social media και τερμάτισε σε ενθουσιώδη σχόλια γραμμένα με το caps lock σε μόνιμη λειτουργία και ένα «Επιτέλους» να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Οι φανατικοί περίμεναν για αυτό 20 χρόνια, από όταν το «American Idiot» με την καρδιά-χειροβομβίδα βρέθηκε στα ράφια των δισκοπωλείων και εκτόξευσε τους Green Day στη σφαίρα του mainstream, με κομμάτια σαν το «Boulevard of Broken Dreams» να τους συστήνουν σε νέα ακροατήρια. Οι φανατικότεροι ανέμεναν καρτερικά από την εποχή του «Dookie» (1994), τότε που η τριάδα από το Οκλαντ της Καλιφόρνια έμπαινε στο pop punk βιβλίο των 90s, πλάι σε μπάντες όπως οι Offspring και οι Rancid.
Ενα booking που περίμενε χρόνια
Είκοσι και τριάντα χρόνια ήταν πολλά. Γιατί πήρε τόσο στους Green Day να έρθουν από τα μέρη μας; Οπως εξηγεί ο Γιάννης Παλτόγλου, διοργανωτής του Ejekt Festival, είναι ένα όνομα που κυνηγούσαν για χρόνια να κλείσουν. Είχαν φτάσει κοντά κάποια στιγμή, αλλά τελικά τα κατάφεραν τώρα. Το θέμα του routing, δηλαδή της διαδρομής που ακολουθεί μια περιοδεία, είναι ένας καταλυτικός παράγοντας που απαντά συχνά στο «Γιατί δεν έρχονται στην Ελλάδα;»
Και ήταν κάτι δύσκολο και στην περίπτωση των Green Day: «Αμα το δείτε σε βάθος χρόνου, οι Green Day δεν έρχονται συχνά προς αυτό το κομμάτι της Ευρώπης, δεν είναι ότι περνούσαν δίπλα και δεν έπαιζαν. Οι περιοδείες τους είναι κυρίως στην κεντρική Ευρώπη. Εχχουν τεράστια αγορά σε χώρες σαν τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Αγγλία. Και πάντα έρχονταν για μικρό διάστημα στην Ευρώπη», εξηγεί ο Γ. Παλτόγλου για το γκρουπ που «έφτανε συνήθως μέχρι την Πράγα» και δύσκολα το συζητούσε για πιο ανατολικά.
Κάτι όμως η περίσταση των 20 χρόνων του φεστιβάλ, κάτι τα 20 κεράκια που σβήνει το «American Idiot» και θα γιορταστούν σε λίγες μέρες με επετειακές νέες εκδόσεις του δίσκου, η Αθήνα κατάφερε να γίνει ο τελευταίος σταθμός για τη «Saviors Tour». Η περιοδεία ξεκίνησε τον Μάιο από τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης, έφυγε για Αμερική και Καναδά και ύστερα από κάποιες στάσεις σε Αφρική, Ασία και Αυστραλία, θα γυρίσει στην Ευρώπη σε άλλες δύο χώρες πέρα από την Ελλάδα, τη Γερμανία και τη Νορβηγία (είμαστε όντως τυχεροί δηλαδή αν το δούμε με όρους routing).
Εφηβεία στα δισκάδικα του Χαλανδρίου με το «American Idiot» στο χέρι
Ο Γιάννης Παλτόγλου εκτιμά πως στη συναυλία στο ΟΑΚΑ θα ενωθούν πολλές διαφορετικές γενιές «πιστεύω πως θα δούμε από 18άρηδες μέχρι 50άρηδες», λέει. Ο ίδιος που είναι 43 θυμάται τις εποχές που τους άκουγε, τότε που «έκανα BMX, όταν τα άλλα παιδιά έκαναν skate και οι Green Day ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για μένα».
«Ο 14χρονος και ο 30χρονος εαυτός μου κλαίνε μαζί» έγραψε στο Instagram η Αφροδίτη Σακκά (social media manager της Key Books και μεταφράστρια), φανατική των Green Day από την εφηβεία της. Θα έχει ένα ιδιαίτερο αυτή η συναυλία: θα είναι από τις λίγες που βλέπουμε εδώ και οι 30άρηδες θα βιώσουμε με όρους νοσταλγίας. Το να γνωρίζεις τους Green Day σε μια ηλικία που το πιο «σκληρό» πράγμα που είχε φτάσει στα αυτιά σου ήταν η Αβρίλ Λαβίν (παρεμπιπτόντως, φαν της μπάντας), άνοιγε πράγματι το παράθυρο σε έναν νέο κόσμο, πιο ενήλικο: είχαν μια επαναστατικότητα που ταίριαζε μεν γάντι στο εφηβικό ταμπεραμέντο, μα τραγουδούσαν για τον Τζορτζ Ο. Μπους και τον πόλεμο στο Ιράκ. Και την ίδια στιγμή έγραφαν κομμάτια με μια μουσικότητα αρκετά στιβαρή για να λειτουργήσουν σαν κατατακτήριες στη συνειδητή, «σοβαρή» ακρόαση της μουσικής.
Αν η Αφροδίτη Σακκά πρέπει να επιλέξει μια εικόνα που για αυτήν σημαίνει νοσταλγία τότε είναι η παρακάτω: «Κλακέτα, σκηνή πίσω στο μακρινό 2005, εγώ στα Metropolis στο Χαλάνδρι με φτηνό eyeliner που έτρεχε και δερμάτινο περιβραχιόνιο με τρουκς, να πλησιάζω το ταμείο με το CD του “American Idiot” στο χέρι. Το είχα ήδη ακούσει ολόκληρο πολλές φορές ωστόσο, χάρη στον μεγάλο αδερφό μιας φίλης μου που μου το είχε γράψει και έπαιζε σε λούπα στο φορητό μου Walkman», θυμάται.
Από εκεί και έπειτα «αποστήθισε όπως δεν αποστήθισε ποτέ τη Γεωγραφία», το live άλμπουμ/DVD που οι Green Day κυκλοφόρησαν λίγο μετά, το «Bullet In A Bible», ερωτεύτηκε και τους παλιούς Green Day των «Burnout», «When I Come Around», «Longview», αλλά «το “American Idiot” έχει κάτι άλλο. Είναι οι στίχοι; Οι μελωδίες; Η δομή και η συνοχή του στη μορφή μιας ολοκληρωμένης μουσικής ιστορίας μαζί με όλο τον εφηβικό θυμό, τη ματαίωση, τον έρωτα και την αβεβαιότητα που της αρμόζει; Είναι η ανοιχτή και ξεκάθαρη πολιτική στάση που πήραν οι Green Day τότε προς την αμερικάνικη κυβέρνηση (αν και το είχαν κάνει λίγο και στο “Warning”);», αναρωτιέται σχεδόν ρητορικά για «την πρώτη αγάπη και παντοτινή».
Μια κιθάρα που γραντζουνούσε το «Basket Case» κάπου στα νότια προάστια
Τον Αντώνη Κωνσταντάρα, πάλι, το «American Idiot» τον πέτυχε τη στιγμή που τελείωνε το σχολείο. Ο Youtuber και μουσικός είχε όμως ήδη γνωρίσει τον κόσμο των Green Day από τα τέλη των 90s, τότε που σε ένα εφηβικό δωμάτιο των νοτίων προαστίων προσπαθούσε να βγάλει στην κιθάρα το «Basket Case». Η μπάντα ήταν μια υπόθεση που έπαιρνε… πατριωτικά: «Λίγες μέρες πριν, ο καθηγητής που μου έκανε μαθήματα κιθάρας είχε χλευάσει τους Green Day και έτσι αποφάσισα να σταματήσω και να μάθω μόνος μου. Θα την άφηνα λίγο στην άκρη, θα άρπαζα ένα τηλεκοντρόλ –ή και αποσμητικό–, θα έβαζα στο τέρμα το “When I Come Around” και θα παρίστανα πως δίνω συναυλία σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ ή στα βραβεία του MTV. Θα έμπαινα στα sites των αγαπημένων μου συγκροτημάτων για να μάθω όλα τους τα νέα και θα τσέκαρα, με μια μικρή μελαγχολία, τις πόλεις όπου εμφανιζόντουσαν ζωντανά. Πουθενά η Αθήνα», αφηγείται ο φαν, που θα καταφέρει τελικά να δει ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα αισίως στα 38 του.
Μαζί με τους δύο κολλητούς του άκουγε φανατικά την τριάδα των Μπίλι Τζο Αρμστρονγκ, Μάικ Ντερντ και Τρε Κουλ. Παρά πάντως τα σημερινά μαζικά κύματα νοσταλγίας για τους Green Day, πριν από το μεγάλο εμπορικό «μπαμ» της, η μπάντα δεν χαιρετίστηκε τόσο θερμά από τις αυστηρές μουσικές «κάστες»: «Για τους alternative τύπους ήταν “πολύ χαρούμενοι”, για τους punks “φλώροι”, τα mainstream παιδιά δεν μπορούσαν να ακούσουν πάνω από μισό τραγούδι, ενώ οι μεταλάδες κορόιδευαν το γεγονός ότι τα κομμάτια αποτελούνταν από τρεις συγχορδίες και δεν είχαν κάποιο πεντάλεπτο κιθαριστικό σόλο», θυμάται και ο Αντώνης Κωνσταντάρας.
Ενα «χρωστούμενο» reunion
Πάντως για κάποιους από εμάς, οι Green Day βρέθηκαν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Ηταν ένα πολύτιμο ψηφιδωτό της εφηβείας μας: το χιλιοπαιγμένο «American Idiot» και μια δεύτερη κόπια, άθικτη για τη δισκοθήκη. Αφίσες στους τοίχους και βόλτες στο Record House της Νέας Σμύρνης για να συμπληρωθεί η δισκογραφία σε βινύλιο. Το ξεψάχνισμα στα πρακτορεία ξένου Τύπου στις διακοπές για περιοδικά με ταμπλατούρες των κομματιών των Green Day που θα εξαργυρώνονταν στα τάστα μιας ηλεκτρικής κιθάρας. Παραγγελιές για bootleg εκδόσεις στον παππού από τον Καναδά και φωτογραφίες της μπάντας που κατέβαιναν σε αργούς ρυθμούς και αποθηκεύονταν σε δισκέτες την ώρα της Πληροφορικής. Και μια σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα πως «Μέχρι να έρθουν, θα είμαι η μεγαλύτερη στο κοινό».
Τελικά, στη συναυλία τους στην Αθήνα θα είμαστε όλοι στη σωστή ηλικία για να θυμηθούμε –και να ωραιοποιήσουμε και λίγο– το ποιοι υπήρξαμε την ίδια στιγμή, ακόμα και αν τότε δεν το γνωρίζαμε.
Οι Green Day θα εμφανιστούν στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ την Κυριακή 6 Ιουλίου 2025, στο πλαίσιο του Ejekt Festival. Η προπώληση θα ανοίξει την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου του 2024 στις 12:00.
*Φωτογραφίες: AP
