Αγγελος Λιακάκης και Τίτος Γουβέλης: δύο εξαιρετικοί μουσικοί, που σε κάθε νέα τους εμφάνιση αποδεικνύουν ότι κατανοούν τα έργα όχι μόνο ενστικτωδώς, δηλαδή με βάση τις καθαρά μουσικές τους ποιότητες, αλλά εξίσου αντιλαμβάνονται το περιεχόμενό τους, δηλαδή όσα επιδιώκει να μεταδώσει κάθε συνθέτης μέσα από αυτά. Δύο μουσικοί που γνωρίζουν τη σημασία του ύφους κάθε έργου και, επιπλέον, διαθέτουν τα μέσα, δηλαδή την τεχνική και τη δεξιοτεχνία να υλοποιήσουν τις προτάσεις τους. Στις 9 Απριλίου, στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» έπεισαν ακόμα μία φορά για όλα αυτά με ένα πρόγραμμα αφιερωμένο αποκλειστικά σε μουσική για τσέλο και πιάνο του Μπετόβεν.
Καθένας από τους δύο ξεχωριστά αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, ενώ η συνεργασία τους δίνει αποτελέσματα που ξεφεύγουν από το συνηθισμένο. Πρέπει να ανατρέξει κάποιος πολλά χρόνια πίσω για να θυμηθεί Ελληνα τσελίστα της πληρότητας του Λιακάκη. Η τονική ακρίβεια, η δεξιοτεχνική άνεση, η ποιότητα του ήχου αλλά κυρίως η μουσικότητα, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αισθάνεται και μεταδίδει τη μουσική, είναι πραγματικά σπάνια στοιχεία. Για τους ίδιους λόγους ξεχωρίζει ο πολυτάλαντος Γουβέλης, που εντυπωσιάζει εξίσου με τις άκρως δεξιοτεχνικές, λαμπερές παραλλαγές του Λιστ σε θέματα από τον «Ριγολέτο» του Βέρντι, όπως απέδειξε το φθινόπωρο στις παραστάσεις της όπερας από την Εθνική Λυρική Σκηνή, όσο και σε έργα όπως οι σονάτες του Μπετόβεν, που απαιτούν τελείως διαφορετικές ερμηνευτικές ποιότητες.
Κόσμοι ολόκληροι χωρίζουν την πρώτη από την τέταρτη σονάτα για τσέλο, που ακούστηκαν στο πρώτο μέρος της βραδιάς. Δεξιοτεχνική και εκφραστικά άμεση, η πρώτη δίνει την ευκαιρία στους δύο μουσικούς –και ιδιαίτερα στον πιανίστα– να λάμψουν. Η τέταρτη, έργο ωριμότητας, έχει ανάγκη από ερμηνευτικές αρετές διαφορετικής ποιότητας, ικανές να εκφραστούν μέσα από την εξαιρετική λιτότητα και συμπύκνωση της γραφής του Μπετόβεν.
Λιακάκης και Γουβέλης διακρίθηκαν και στα δύο επίπεδα, ενώ στη συνέχεια έδωσαν ενδιαφέρον στις Παραλλαγές σε ένα θέμα από τον «Μαγικό αυλό» του Μότσαρτ: κυριάρχησε η έκφραση, που πρόσθεσε νόημα στην ακολουθία των επεισοδίων. Η βραδιά έκλεισε με τη δημοφιλή τρίτη σονάτα: σε όσα ήδη ειπώθηκαν, ας προστεθεί μόνο η ονειρικά ποιητική απόδοση του αργού τμήματος στην αρχή του τρίτου μέρους.
