Δεν με πειράζουν τα αστεία για τις χαζές ξανθές, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν είμαι χαζή. Ξέρω επίσης ότι δεν είμαι ξανθιά!» Πολλοί είπαν ότι η Ντόλι Πάρτον δεν θα ταίριαζε στο Γκλάστονμπερι, το αγγλικό φεστιβάλ των μανιακών των φρέσκων ήχων, γιατί είναι «πλαστική» από πάνω έως κάτω, ίσως λίγο φθηνή, ίσως πολύ Αμερικάνα. Δεν υπάρχει όμως τίποτα στην αμερικανική μουσική που να είναι πιο αυθεντικό από αυτή την 68χρονη κάντρι τραγουδίστρια που μοιάζει να έχει την καρδιά μιας 20χρονης. «Το στήθος μου είναι ψεύτικο, τα μαλλιά μου είναι ψεύτικα, αλλά η φωνή μου και η ψυχή μου είναι αληθινά», είπε όταν, την επόμενη ημέρα του ιστορικού λάιβ της, κάποιοι την κατηγόρησαν ότι τραγούδησε play back.
Οντως, η εμφάνισή της είναι το μόνο επιτηδευμένο πάνω της – και αυτό, πλέον, είναι τόσο έντονα δικό της χαρακτηριστικό, που την καθιστά αυθεντική. Εδώ και 55 (!) χρόνια έχει γράψει και ερμηνεύσει πάνω από 3.000 τραγούδια και πάμπολλες τεράστιες επιτυχίας. Οπως το «Jolene», τη σπαρακτική ικεσία μιας καθημερινής γυναίκας που εκλιπαρεί την πανέμορφη Τζολίν να μην της κλέψει τον άντρα, μόνο και μόνο επειδή μπορεί – ένα διαχρονικό κομμάτι που συγκινεί τις γυναικείες καρδιές ακόμη και των 20χρονων που βρέθηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην «Py-ramid Stage» και το τραγούδησαν με την ψυχή τους. Ή το «9 to 5», ύμνο της εργαζόμενης γυναίκας που ακούστηκε εκκωφαντικά α καπέλα από 100.000 ανθρώπους – ρεκόρ προσέλευσης του τριήμερου φεστιβάλ, στο οποίο έπαιξαν καυτά ονόματα, όπως οι Arcade Fire και οι Black Keys.
«Είναι συναρπαστικό να βλέπω ότι γνωρίζετε τα τραγούδια μου. Ηταν πάντα όνειρό μου να ταξιδεύω τον κόσμο και να βγαίνω στη σκηνή για να τραγουδήσω σε ανθρώπους σαν κι εσάς», είπε συγκινημένη η Ντόλι, αυτό το συναρπαστικό μείγμα δυναμικής γυναίκας, πρωτοπόρου του φεμινισμού και ταυτόχρονα σέξι, παθιασμένης ερωμένης που λατρεύει τους άντρες και, παρότι παντρεμένη εδώ και… μισό αιώνα με τον ίδιο άντρα, παραδέχεται: «Μου αρέσει να φλερτάρω. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν άντρα που να μη μου αρέσει».
