Στην είσοδο του Στούντιο Arroyo Nuevo στον Κεραμεικό επικρατεί μια ηρεμία σαν αυτή που πλανιέται πριν από μια επερχόμενη έκρηξη. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί. Μας υποδέχεται ένας κύριος ντυμένος επίσημα και μια κοπέλα μαυροφορεμένη, χαμογελούν και μας προσφέρουν ένα ποτήρι κρασί. Η ελαφριά ζάλη που προκαλεί το κρασί υποκινεί τις αισθήσεις, ο άντρας και η γυναίκα δεν χαμογελούν πια. Κάθε τόσο από τον επάνω όροφο ακούγονται δυνατοί χτύποι. Κάποια στιγμή μια γυναίκα σαν μεθυσμένη, η Δεσποινίς Τζούλια, κατεβαίνει τα σκαλιά ενώ εμείς καλούμαστε να μπούμε στην αίθουσα ενός στούντιο που έχει μετατραπεί σε θέατρο…
Εργαλείο το φλαμένκο
Η παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο Arroyo Nuevo στις αρχές του Νοεμβρίου είναι ένα έργο που μπορείς να δεις πολλές φορές. Μέσα σε ένα πολύ μικρό στούντιο που αποκτά θαυμαστές διαστάσεις καθώς προχωράει η βραδιά, ο Σταύρος Λίτινας, σκηνοθέτης, πρωταγωνιστής του έργου και ιδιοκτήτης του χώρου, έχει ανεβάσει Στρίντμπεργκ σε μια πρωτότυπη εκδοχή χωρίς λόγο, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο του τον χορό του φλαμένκο που διδάσκει στη σχολή και στην ομάδα του.
«Οταν το αίτιο μιας επιλογής μου με παρελθοντική αφετηρία εξακολουθεί να με δονεί σταθερά, τότε αισθάνομαι δυνατός για να συνεχίσω. Δεν είναι εύκολο πράγμα η επανάληψη. Απαιτεί πειθαρχία», λέει σε συνομιλία του με την «Κ» ο Σταύρος Λίτινας αναφερόμενος στην επανάληψη του έργου. Για την αρχική επιλογή του αναφέρεται στο δίπολο «φόβος και εξουσία», κεντρικό θέμα της Δεσποινίδας Τζούλια. «Η παράλυση που προκαλεί ο φόβος για το αβέβαιο αύριο και τα περιθώρια χειραγώγησης που επιτρέπει είναι κάτι που πρέπει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να μας προβληματίσει πριν μεταμορφωθούμε σε άβουλους θύτες του ίδιου μας του εαυτού. Σε φοβίζω με μελλοντικά εφιαλτικά σενάρια για να μπορώ να ασκώ εξουσία πάνω σου ενεστωτικά, για να μπορώ να σε ελέγχω. Είναι ο ίδιος αυτός μηχανισμός που εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα».
Ο Σταύρος Λίτινας χρησιμοποιεί το φλαμένκο «σαν εργαλείο και όχι ως φολκλόρ». «Σε αντίθεση με άλλους χορούς, το φλαμένκο διεγείρει έντονα την ακοή. Δεν περιγράφει αλλά μεταγγίζει με δύναμη και αμεσότητα το συναίσθημα, σπάζοντας το στενό πλαίσιο της καταγωγής του. Ο έντονος ρυθμός, οι απότομες ρωγμές σιωπής και ακινησίας, οι παλμικοί κραδασμοί και γενικά το σύνολο της υλικής αναταραχής του συστήνουν μια γλώσσα αμιγώς θεατρική».
Το πρώτο ολοκληρωμένο έργο που κατέθεσε ως σκηνοθέτης και χορογράφος είχε τον τίτλο «Δείπνο Gourmet? » και ήταν διασκευή του λογοτεχνικού αριστουργήματος του Curzio Malaparte «Το Δέρμα». «Το έργο πραγματεύεται τις σχέσεις εξουσίας νικητών και ηττημένων σε ομαδικό επίπεδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ανέβηκε την περίοδο που μπαίναμε ως λαός στην κρίση», επισημαίνει ο Σταύρος Λίτινας. «“Η Δεσποινίς Τζούλια” ήρθε σαν φυσική συνέχεια αυτού, σαν μια αντίδραση που γεννήθηκε από τον φόβο της ακινησίας που θέλουν κάποιοι να μας υποβάλουν, σε ατομικό πια επίπεδο».
Κάθε Σάββατο (9 μ.μ.) και Κυριακή (8 μ.μ.). Μ. Αλεξάνδρου 128, Κεραμεικός, τηλ. 210 3469575.
