Αιμάτινα ίχνη από τη δεκαετία του ’90

3' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια σκηνή σαν ρινγκ, μια παράσταση σαν συναυλία, ένα έργο με γλώσσα σκληρή, διανθισμένη με χιούμορ και παραδοξότητες. Ο Ευθύμης Φιλίππου, συν-σεναριογράφος στις ταινίες «Κυνόδοντας» και «The Lobster» του Γιώργου Λάνθιμου, υπογράφει το πρώτο του θεατρικό έργο και το εμπιστεύεται στην ομάδα Vasistas, τη σκηνοθέτιδα Αργυρώ Χιώτη και τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών όπου θα παρουσιαστεί από τις 8 ώς τις 19 Οκτωβρίου.

Λίγα λόγια για τα «Αίματα»: O Δημήτρης Καλαφάτης, 40 ετών περίπου, σκίζει κατά λάθος τον λαιμό του τον Ιούλιο του 1989. Σαν άλλος Φιλοκτήτης, βλέπει την πληγή του να μην κλείνει, να κακοφορμίζει και να αφήνει τα αιμάτινα ίχνη της στο πουκάμισό του, στο μαξιλάρι του, στα σώματα της συζύγου και των παιδιών του. Γράφει γι’ αυτήν στον επιστήθιο φίλο του.

«Το κείμενο μας πηγαίνει στη δεκαετία του ’90», εξηγεί η σκηνοθέτις Αργυρώ Χιώτη, «αλλά πρόκειται απλώς για μια συνθήκη που επιλέξαμε για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή ακόμα τότε γράφαμε γράμματα. Η φόρμα της αλληλογραφίας μάς ενδιέφερε για την παράσταση καθώς είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για ένα κλασικό θεατρικό κείμενο. Εχει να κάνει πολύ με αφήγηση. Και επίσης, έχει να κάνει με τον ιδιωτικό και τον δημόσιο χώρο. Μέσα από την προσωπική συνομιλία δύο ανθρώπων θεωρήσαμε ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να διαφαίνεται ή να συνομιλεί ο ιδιωτικός χώρος με τον δημόσιο. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τόσο ο Ευθύμης Φιλίππου που έγραψε το έργο όσο κι εγώ ζήσαμε την εφηβεία μας τη δεκαετία του ’90. Εκείνα τα χρόνια δεχθήκαμε τα περισσότερα ερεθίσματα».

«Είμαστε πολύ καλά»

Η δεκαετία της επίπλαστης ευμάρειας διαφαίνεται στο τέλος του έργου, μας αποκαλύπτει η Αργυρώ Χιώτη. «Τα γράμματα τελειώνουν με ένα “είμαστε πολύ καλά” και των δύο, το οποίο όμως καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ειλικρινές. Από τη δεκαετία του ’90 δεν έχουμε στοιχεία ρεαλιστικά, κοινωνικά ή ιστορικά. Η αίσθηση αυτής της εποχής προκύπτει μέσα από τον τρόπο που υπάρχουν και μιλούν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Από τη γλώσσα τους. Το έργο έχει έναν ρομαντισμό και εκφράζει μιαν ανάγκη για επικοινωνία λίγο ιδιαίτερη, λίγο διαφορετική απ’ αυτή που γνωρίζουμε σήμερα».

Βασικό στοιχείο της παράστασης είναι η μουσική. «Ο λόγος του Ευθύμη Φιλίππου είναι φοβερά συνειρμικός, είναι ένας χείμαρρος. Αυτό που προσπαθήσαμε όλοι στην ομάδα ήταν να αφήσουμε αυτήν την τόσο γλαφυρή γλώσσα και τις εικόνες να προκύψουν. Δεν αναπαριστούμε τις εικόνες, δεν τις βλέπουμε στη σκηνή, αλλά τις φτιάχνουμε στο μυαλό. Αυτό τι σημαίνει; Οτι ακολουθήσαμε τη μουσική του κειμένου. Αρα περνάμε από τον πεζό λόγο σ’ έναν ρυθμικό λόγο και σε κάποια σημεία στον καθαρά μουσικό λόγο, το τραγούδι. Είναι η πρώτη παράσταση της ομάδας όπου υπάρχουν τόσα πολλά μουσικά όργανα και μικρόφωνα επί σκηνής. Είναι ένα ρινγκ αφηγήσεων και τραγουδιών. Μια άτυπη συναυλία».

Συλλογικότητα

Η θεατρική ομάδα Vasistas δημιουργήθηκε το 2005 στη Μασσαλία από νέους διαφόρων εθνικοτήτων. Ενα από τα ιδρυτικά μέλη είναι και η Αργυρώ Χιώτη. Η πρώτη τους παραγωγή ήταν το «Get Over It» σε σκηνοθεσία Χιώτη, που παρουσιάστηκε στη Γαλλία και στο Bios στην Αθήνα με τον τίτλο «Φαίδρες». Ακολούθησαν παραστάσεις επίσης σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη, κάποιες από τις οποίες παρουσιάστηκαν και στο εξωτερικό: «Κόκκινη σκουφίτσα, εγώ και ο λύκος μου» (2007), «Silence» (2008-09), «Phobia: ένα θέαμα» (Εθνικό Θέατρο, 2010). Τη ρωτάμε πώς ορίζει την έννοια της συλλογικότητας. «Η συλλογικότητα έχει να κάνει με το ότι δίνει ο καθένας ό,τι καλύτερο διαθέτει. Τη σκέψη του, τον τρόπο να κινείται, να τραγουδάει, να συνυπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι δεν δουλεύω με τους ηθοποιούς σαν να είναι εκτελεστικά όργανα και ποτέ δεν έχω προσχεδιάσει κάτι. Δουλεύουμε πολύ μαζί. Ετσι ορίζω εγώ τη συλλογικότητα».

Την έχουν χαρακτηρίσει τολμηρή και ανατρεπτική σκηνοθέτιδα της νέας γενιάς. «Χαζομάρες. Δεν ξέρω τι σημαίνει τόλμη ούτε ανατροπή. Εγώ κάνω απλώς αυτό που μου λένε το κεφάλι μου και η καρδιά μου. Προσπαθώ να ακούω το ένστικτό μου και να το αφήνω να αποτυπώνεται χωρίς να φοβάμαι, κάτι που το κατακτώ με τα χρόνια. Παλιότερα με ένοιαζε πολύ περισσότερο να κάνω τα πράγματα καλά ή σωστά. Οσο περνάνε τα χρόνια δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ».

​​Στην παράσταση παίζουν οι: Eύη Σαουλίδου, Γιώργος Γάλλος, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αντώνης Αντωνόπουλος κ.ά. Από τις 8 ώς τις 19 Οκτωβρίου στη μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών (εκτός Δευτέρας και Τρίτης).

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT