Τα εξωτερικά φώτα του ισογείου στη συμβολή των οδών Κολωνού και Λεωνίδου στο Μεταξουργείο πρόδιδαν ότι εκεί στεγάζεται κάτι άλλο: το θέατρο «Συνεργείο», ένας τόπος συνάντησης, θεατρικής πράξης και διδασκαλίας. Από προχθές Πέμπτη, επαναλαμβάνεται και φέτος, για λίγες παραστάσεις, μια θεατρική και κοινωνική εμπειρία. Η παράσταση «Ε-φυγα». Αυτό το πενταώροφο παλιό συνεργείο, που η Γιολάντα Μαρκοπούλου και συνεργάτες της μετέτρεψαν ευφυώς σε χώρο θεάτρου με πολλές σκηνικές εκπλήξεις. Σ’ αυτόν τον χώρο οι θεατές ακολουθούν τις οδηγίες και παρακολουθούν, ανά τους ορόφους, τη ζωή πέντε μεταναστών που ζουν τα τελευταία 6-8 χρόνια στη χώρα μας. Από το Αφγανιστάν οι περισσότεροι, κυνηγημένοι από τους Ταλιμπάν και το σκοτεινό μυαλό τους. Ή από το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν. Ο Χαλίλ, ο Χασάν, ο Τσαβάντ, ο Λευτέρης (ο παλαιότερος της ομάδας, που διάλεξε ελληνικό όνομα).
Οι αίθουσες του κάθε ορόφου έχουν μετατραπεί είτε στους χώρους όπου ζουν εδώ στην Αθήνα είτε στους χώρους που άφησαν πίσω τους στις πατρίδες τους. Κι εκεί αφηγούνται τις ιστορίες τους, άμεσα, μπροστά μας, στα ελληνικά. Και κάπου κάπου τραγουδούν μερικά τραγούδια της πατρίδας τους… Ολοι έφυγαν αναγκαστικά, για οικονομικούς ή για πολιτικούς λόγους. Ολοι έχουν στους τοίχους των σπιτιών τους στην Ελλάδα φωτογραφίες από το χωριό τους, φωτογραφίες των δικών τους ανθρώπων, αγαπημένα αντικείμενα.
Η Γιολάντα Μαρκοπούλου εργάστηκε μαζί τους μεγάλο διάστημα, οι ίδιοι διάλεξαν τι θέλουν να αφηγηθούν από τη ζωή τους, και η σκηνοθέτις ζωντάνεψε τη ζωή τους, τις αναμνήσεις τους ή τις τραυματικές τους εμπειρίες. Οσοι είδαν πέρυσι την παράσταση των Rimini Protokole θα σκεφτούν ότι το έχουν ξαναδεί. Η μεγάλη διαφορά του «Ε-φυγα», και γι’ αυτό η μεγάλη του δύναμη, είναι ότι σε αυτή την παράσταση είναι μπροστά μας οι άνθρωποι που αφηγούνται τις ιστορίες τους, δεν τους παρακολουθούμε μέσα από μια οθόνη. Τους ακούμε, τους βλέπουμε, παρακολουθούμε τη μεγάλη τους διάθεση να εκφραστούν, να μοιραστούν μαζί μας τη ζωή τους, να ακουστούν επιτέλους. Με χιούμορ, με τρυφερότητα, με νοσταλγία, με στιγμές που σοκάρουν και συγκινούν βαθιά. Ο Τζαβάντ, π.χ., τελειώνει τη δική του ιστορία με τη φράση: «Ηθελα να γίνω πολιτικός για να κερδίσω τα δικαιώματά μας και την ελευθερία μας, κι έγινα πολιτικός πρόσφυγας», λέει και δίνει στους θεατές το χαρτί της άδειας παραμονής του.
Ολοι έφτασαν στην είσοδο του θεάτρου «Συνεργείο» για να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια του εργαστηρίου Station Athens – ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι θεάτρου για νέους μετανάστες και πρόσφυγες με βάση τις μεθόδους art therapy. Γιατί ήρθατε εδώ; Τους ρωτήσαμε μετά το τέλος της παράστασης. «Θέλαμε να δείξουμε ότι κάτι καταφέραμε κι εμείς στην κοινωνία. Κι έπειτα το θέατρο βοηθάει σε πολλά: στη γλώσσα, στην επαφή…» απάντησαν μ’ ένα στόμα. Για τον Οκτώβριο οι παραστάσεις θα είναι κάθε Πέμπτη και Παρασκευή. Οι θεατές πρέπει να είναι εκεί στις 9 μ.μ. Τον Νοέμβριο θα προστεθεί παράσταση και την Τετάρτη.
Η είσοδος είναι ελεύθερη, περιορισμένες θέσεις (20). Τηλ. 6981-802.544.
