Πολιτισμός

Μετά την περιπέτεια της επιδημίας και του εγκλεισμού πήρα στα χέρια μου λες κι ήταν δώρο την καινούργια, αναθεωρημένη έκδοση του «Διόνυσος κατά Εσταυρωμένου» των εκδ. Gutenberg, με τα τρία κείμενα για το αρχαίο δράμα που έγραψε ο Φρίντριχ Νίτσε το 1870.

H πρωτοβουλία εργαζομένων στις τέχνες Support Art Workers έφερε στο προσκήνιο, καθυστερημένα, τη δεινή οικονομική θέση πολλών καλλιτεχνών και εργαζόμενων στο θέαμα/ακρόαμα. Η «μαύρη» εργασία είναι πολύ διαδεδομένη στον χώρο των παραστατικών τεχνών (απλήρωτο το διάστημα των προβών, αδήλωτη εργασία, λίγα ένσημα κ.λπ.) και πολύ λίγοι ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί καλύπτουν τα απαιτούμενα κριτήρια για να πάρουν το επίδομα των 800 ευρώ ή επίδομα ανεργίας.

Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, μονωδοί κοιτάζονται στον καθρέφτη των online προβολών.

Θα προβληθεί σήμερα, Σάββατο 16 Μαΐου, στις 19:00, στο διαδικτυακό κανάλι ρου Φεστιβάλ στο YouTube και θα παραμείνει διαθέσιμη για 24 ώρες.

Μπορεί το οπερατικό project «Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας», μια συμπαραγωγή της Κρατικής Οπερας της Βαυαρίας (όπου και θα έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 11 Απριλίου 2020), της Γερμανικής Οπερας του Βερολίνου, του Μουσικού Μάη της Φλωρεντίας, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Οπερας των Παρισίων να αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας, αλλά πάντα υπάρχει λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς (Μ.Α.).

Ή περίπου… Με ξυπνάει ένα από τα δύο γατιά μου. Ή και τα δύο. Ερχονται στο πρόσωπό μου, γουργουρίζοντας και ζυμώνοντας. Αφού περάσει λίγη ώρα με χάδια και φιλιά, καταφέρνω να κοιμηθώ ξανά.

Η επώδυνη υγειονομική κρίση που βιώνουμε, δημιουργεί παγκοσμίως μια καινούργια πραγματικότητα.

Ο,τι ισχύει για τους θεατές σε ένα θέατρο πρέπει να ισχύει και για τους συντελεστές μιας παράστασης πάνω στη σκηνή, έλεγε με τη λήψη των μέτρων προστασίας και το κλείσιμο των θεάτρων, καταξιωμένος σκηνοθέτης.

Εχοντας κατά νουν ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο συμπληρώνονται 60 χρόνια από τον θάνατο του Μ. Καραγάτση (1908-1960), άνοιξα ξανά την πολυσέλιδη έκδοση της Εστίας (1999, εισαγωγή/επιμέλεια Ιωσήφ Βιβιλάκη) στην οποία έχουν συγκεντρωθεί οι κριτικές που έγραφε στη «Βραδυνή» από το 1946 έως και λίγες ημέρες πριν από το πρόωρο τέλος του, στις 14 Σεπτεμβρίου 1960.

Είναι μία εμπειρία που πολλοί θέλουν να ζήσουν από κοντά. Πώς φτιάχνεται μια θεατρική παράσταση, η διαδρομή της μέχρι να τη δούμε έτοιμη στη σκηνή. «Η δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο» ήταν μια έξυπνη ιδέα που είχε αμέσως ανταπόκριση στο κοινό, όταν ξεκίνησε στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Αττική 2014-2020».

«Ενα επικίνδυνο ρεκόρ: είκοσι δύο θέατρα». Με αυτόν τον τίτλο ο δημοσιογράφος Κώστας Νίτσος (1920-2015, διευθυντής της εφημερίδας «Τα Νέα» επί σειράν ετών, και του Εθνικού Θεάτρου τη διετία 1983-85) εκφράζει την ανησυχία του για την απότομη, όπως γράφει, ανάπτυξη του θεάτρου στην Αθήνα, το φθινόπωρο του 1962.