Πολιτισμός

«Είναι η κατάλληλη στιγμή, το 2020 έτος αφιερωμένο στη Μελίνα, η οποία δημιούργησε τον θεσμό, για ένα καινούργιο, δυναμικό ξεκίνημα για την αναγέννηση των ΔΗΠΕΘΕ, ενός πρωτοποριακού για την εποχή του θεσμού», τόνισε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στη χθεσινή σύσκεψη που έγινε με αντικείμενο την επανεκκίνηση των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων.

Oφείλουμε πολλά στους καλλιτέχνες του θεάτρου. Αυτό σκεφτόμουν βγαίνοντας από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου η Σοφία Μαραθάκη μαζί με τη Λήδα Κουτσοδασκάλου και τον Γιώργο Σύρμα παρουσιάζουν τον «Λάμπρο» του Διονυσίου Σολωμού.

«Η φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, ο χαρακτηριστικός τρόπος ομιλίας του, είναι εικόνες χαραγμένες στη μνήμη μου. Το γεγονός ότι είμαστε και οικογενειακώς πολύ φίλοι με τον γιο του Λεωνίδα με βοηθάει να τον θυμάμαι, γιατί έχει κρατήσει πολλά από τη λαλιά του πατέρα του, το ύφος και το ήθος». 

Στο ανέβασμα της όπερας «Βότσεκ» του Αλμπαν Μπεργκ, σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Πι, κυριαρχεί ένα είδος σύγχρονου λαβύρινθου ή τρισδιάστατου παζλ. Η «Κ» βρέθηκε στις πρόβες της νέας μεγάλης παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

«Μα τι πάτε να κάνετε βραδιάτικα στον Βοτανικό; Εκεί κανείς δεν υπάρχει τέτοια ώρα, μόνο άδεια συνεργεία και πρόσφυγες». Ο οδηγός ταξί που μετέφερε τη γυναικοπαρέα στον Ελαιώνα, δεν έκρυβε την περιέργειά του. Και παρότι είδε κόσμο όταν φτάσαμε στο φωταγωγημένο «Cartel», παρέμενε δύσπιστος. «Τι θέατρο είναι αυτό;» είπε και έφυγε βιαστικά.

Ο «όροφως» συνιστά ένα εγχείρημα με πληθώρα εκδηλώσεων, παραστάσεις αλλά και συναυλίες, εκθέσεις, μαθήματα, σεμινάρια, παρουσιάσεις ή και προβολές.

Η Σμαράγδα Καρύδη αποφάσισε φέτος να δοκιμαστεί και στη σκηνοθεσία. Και όχι μόνο τόλμησε να καταπιαστεί μ’ ένα πολύ ιδιαίτερο, γλωσσικά και μορφολογικά, έργο, την κωμωδία του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο Γάμος» (1845), αλλά κατάφερε να αποδείξει τη θεατρική αξία του με καθαρό βλέμμα ως προς το υλικό της, και πνεύμα σκηνοθέτη συνόλου.

Η Μαρία Κεχαγιόγλου μιλάει στην «Κ» για τις «Τρεις αδελφές», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, και έναν ρόλο που αγαπάει πολύ.

Το «Hotel Éternité» είναι ο καινούργιος κόσμος που στήνει ο Γιάννης Καλαβριανός. Στο ξενοδοχείο καταλύουν άνθρωποι που κάτι τους συνέβη και απέκτησαν μια ξεχωριστή αντίληψη του χρόνου.

Την εποχή που ο Πολωνός Βίτολντ Γκομπρόβιτς έγραψε την «Υβόννη, πριγκίπισσα της Βουργουνδίας» (1937-8) δεν είχε αναπτυχθεί εκτενώς και επαρκώς η έννοια της ετερότητας – γι’ αυτό και παλαιότερα το ενδιαφέρον για το έργο περιοριζόταν στα υπερρεαλιστικά στοιχεία της δραματουργίας ή και στον τρόπο που ο σπουδαίος συγγραφέας χρησιμοποίησε γνωστά είδη για να μιλήσει για μία βασική και πολυεπίπεδη έννοια της σκέψης του, τη Μορφή.

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μας θυμίζει τους αγνοουμένους του Ερυθρού Σταυρού.