Πολιτισμός

Πώς γίνεται μέσα σε μια στιγμή να ξεχνάμε αυτό που λίγο πριν συγκλόνιζε την ψυχή μας; Μήπως με την αφήγηση των δεινών το μόνο που μένει είναι μια «εξημερωμένη» – εκλεπτυσμένη εκδοχή τους; Αρκεί ο παρηγορητικός λόγος για να απαλύνει τον πόνο; Και τι είναι αυτό που εκπίπτει από την πραγματικότητα όταν αυτή γίνεται Ιστορία;

Η πρωταγωνίστρια της «Ευτυχίας» Κάτια Γκουλιώνη μιλάει στην «Κ» για τις προκλήσεις και τις συγκινήσεις του ρόλου της υποδυόμενη τη σπουδαία Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Στο «Καινούργιο σπίτι» του Κάρλο Γκολντόνι (1707-1793), που σκηνοθετεί ο Γιάννης Σκουρλέτης στη σκηνή Κοτοπούλη του Εθνικού Θεάτρου, αποτυπώνεται καθαρά η σπουδαία υπηρεσία που πρόσφερε ο Γκολντόνι στο θέατρο της εποχής του.

Το ξυπνητήρι είναι πάντα ρυθμισμένο να χτυπήσει αυτή την ώρα. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δυσανασχετούν με το ξυπνητήρι. Μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα. Το επιδιώκω πια. Μου αρέσει να απολαμβάνω την ημέρα. Oχι ότι δεν απολαμβάνω την νύχτα. Με ευχαριστεί πολύ.

Ενα κλασικό αμερικανικό μιούζικαλ, το «Chicago», σε έναν ιστορικό αθηναϊκό χώρο, το θέατρο Ολύμπια – Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας, που για πρώτη φορά ανοίγει τις πόρτες για το πολυαγαπημένο έργο των Τζον Κάντερ, Φρεντ Εμπ και Μπομπ Φόσι. 

«Κάνεις πράγματα, πηγαίνουν αναπάντεχα καλά και μετά τι; Δεν ξέρεις πώς να τα συνεχίσεις, πώς φέρνεις όλους αυτούς τους ανθρώπους ξανά κοντά σου» έλεγε, αυτοαναφορικά ο Νίκος Καραθάνος μιλώντας χθες για τους «Ορνιθες», τη μεγάλη επιτυχία του, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στην Επίδαυρο το 2016.

Πράγματα που μας φαίνονται αυτονόητα σήμερα, όπως το να γράφουν οι γυναίκες λογοτεχνία, στις αρχές του 20ού αι. ήταν ακόμη ζητήματα προς διερεύνηση και διεκδίκηση.

Ο Δ. Σαμόλης μιλάει για τις δύο αγάπες του, το θέατρο και τη μουσική. «Είχα μείνει χωρίς δουλειά, δεν είχα χρήματα και για να μην τρελαθώ, άρχισα να γράφω ποπ μελωδίες και στίχους».

Ενα έργο για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, στη Στέγη. Η παράσταση που σκηνοθετεί ο Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος αποκαλύπτει μια τραγικοκωμική συνθήκη ψέματος, απώθησης και βίας με φόντο την Ελλάδα του σήμερα.

Kάπου μεταξύ Βεργίνας, Βέροιας και Αμφίπολης, στριμώχθηκε και μία παράγραφος για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Διαβάζοντάς την στο δελτίο Τύπου του υπουργείου Πολιτισμού –με το οποίο πληροφορηθήκαμε εν περιλήψει για τις επισκέψεις της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη σε μνημεία αυτών των περιοχών–, δεν γίναμε σοφότεροι όσον αφορά τη δεύτερη κρατική σκηνή της χώρας.

Είναι χειμώνας στο δάσος του Φοντενεμπλό, αλλά το χιόνι, ένα λευκό τεράστιο σεντόνι που απλώνεται στη σκηνή, δεν λέει να στρώσει. Τσαλακωμένο μπλέκει στα πόδια της χορωδίας και δυσκολεύει την κατάσταση. Πάνω σε αυτό το φαινομενικά άσπιλο χιόνι πρέπει να ρίξουν οι ευγενείς τα γούνινα πανωφόρια τους για να βαδίσει η Ελισάβετ των Βαλουά, κόρη του βασιλιά της Γαλλίας και μέλλουσα σύζυγος του Φιλίππου Β΄, βασιλιά της Ισπανίας.