Πολιτισμός

Ο σκηνοθέτης Θεοδόσης Μοσχόπουλος ανεβάζει το «Top Girls» της Αγγλίδας Κάριλ Τσέρτσιλ.

Πώς συνυπήρξαν κάποτε μεγάλες ηθοποιοί, τα δηλητηριώδη σχόλια, οι αντιζηλίες, οι αντιδράσεις στη νέα ονομασία του Rex.

Η «Μαρία Στιούαρτ» στο θέατρο Αλμα με την Κατερίνα Μαραγκού. «Η Ελισάβετ είναι ένας ρόλος κόντρα στις “ευκολίες” μου και στην ψυχοσύνθεσή μου. Αυτό ακριβώς είναι και το ενδιαφέρον», λέει στην «Κ» η Κ. Μαραγκού.

Ετυχε και σε δύο πρόσφατα κριτικά σημειώματά μου αναφέρθηκα σ’ έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς των τελευταίων 40 ετών, τον Δημήτρη Δημητριάδη. Από τους ελάχιστους που προχώρησαν την ελληνική θεατρική γραφή σε νέους δρόμους, είναι, επιπλέον, ένας  διανοούμενος που τόλμησε να τα βάλει με τις κυρίαρχες, υποκριτικές συμβάσεις στον δημόσιο λόγο, προκαλώντας τα όρια της ανεκτικότητας ακόμη και μετριοπαθών αναγνωστών με άρθρα που πολύ συζητήθηκαν (όπως το «Εμείς και οι Ελληνες» και «Το Βδέλυγμα»).

Ο κύριος Γκρι θυμάται πώς όλα ξεκίνησαν με ένα μισοσκότεινο δωμάτιο γεμάτο αναμμένα φωτάκια, κουκλάκια, μαξιλαράκια. Το σκηνικό φαντάζει γλυκό, νανουριστικό – όχι ακριβώς όμως, επιμένει ο κύριος Γκρι: η πληθωρική διακόσμηση, οι σκιές, τα άψυχα μάτια από τις κούκλες, η κάμερα έτσι όπως διατρέχει τον χώρο, τα πάντα έχουν μιαν αδιόρατη οσμή εφιάλτη.

Ο Σταμάτης Φασουλής υπογράφει το κείμενο, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ωνάσης. Τα θέλω όλα».

Μετά την εθνική τραγωδία της μικρασιατικής εκστρατείας, ένας έφεδρος ανθυπολοχαγός επιστρέφει στη Μυτιλήνη. Εκεί συναντά τη νεαρή χήρα του αδελφικού του φίλου, με την οποία αναπτύσσουν ένα δυνατό πάθος, που όμως προσκρούει στα ήθη της συντηρητικής κοινωνίας του νησιού.

Το Εθνικό Θέατρο προσφέρει μια ολοκληρωμένη πολιτιστική εμπειρία στο αγγλόφωνο κοινό της Αθήνας, επισκέπτες και ξένους κατοίκους, παρουσιάζοντας τις μεγάλες παραγωγές του με υπέρτιτλους στην αγγλική γλώσσα.

Ξεκίνησε για τα καλά η χειμερινή σεζόν, με παραστάσεις που αναμετρούνται μεταξύ τους για το ποια θα ξεχωρίσει και πόσες θα επιβιώσουν.

Κάθε φορά που βλέπω ένα ανέβασμα έργου του Τσέχοφ, νομίζω ότι οι ήρωές του κλείνουν κρυφά το μάτι στο κοινό, αυτοσαρκαζόμενοι με την έντονη δραματικότητα των λόγων τους.

Οι έννοιες που προσδιορίζουν τους τρεις άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου είναι «Εύρος και Βάθος», «Οφελος και Ωφέλεια», «Επιστήμη και Τέχνη», όπως είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης παρουσιάζοντας χθες τη φιλοσοφία του για τον καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου.