Πολιτισμός

Αυλαία ρίχνει αυτό το διήμερο το Φεστιβάλ Αθηνών, με μια διπλή (9-10/8) παράσταση του «Προμηθέα Δεσμώτη», του Αισχύλου, στην Επίδαυρο.

Με τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη κατέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς. Ταλαντούχοι ηθοποιοί όπως η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ο Γιώργος Γάλλος, ο Χρήστος Λούλης, η Εμιλυ Κολιανδρή, η Θεοδώρα Τζήμου, απέδωσαν με μέτρο τον τσιρκολάνικο κόσμο που παρουσίασε ο σκηνοθέτης, κυρίως μέσω της μουσικής και των κοστουμιών, που κινήθηκαν στα όρια του κιτς.

Στην παράσταση του Ρομέο Καστελούτσι «Η καινούργια ζωή», που παρουσιάστηκε προσφάτως στο Φεστιβάλ Αθηνών (6-9 Ιουλίου 2019), οι θεατές δεν εισέρχονται σε μια συμβατική θεατρική αίθουσα, αλλά σε ένα μισοφωτισμένο γκαράζ, σε έναν τόπο αναπαύσεως αυτοκινήτων.

Ηταν καθ’ όλα σημαντική η παράσταση «Ηλέκτρα/Ορέστης» τoυ Ιβο βαν Χόβε και της Comedie Francaise, που είδαμε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (26 και 27 Ιουλίου). Οχι μόνο για την εξαιρετική ποιότητα της σκηνικής πράξης αλλά και ως αφορμή να σκεφθούμε εκ νέου, μέσω των «ξένων», τη δική μας σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και δη με μία από τις κορυφαίες εκφάνσεις του, την τραγωδία. 

Ακούγεται πως έχουν «κλειδώσει» ο Δημήτρης Λιγνάδης για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και ο Γιάννης Χουβαρδάς για την αντίστοιχη θέση στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.

Το αρχαίο δράμα,τόσο παλιό και όμως τόσο νέο. Αυτή είναι ηφιλοσοφία της έρευνας καιτης μελέτης που γίνεται στο Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος των Δελφών,το οποίοφέτος συμπλήρωσε τον τέταρτο κύκλο του. Συμμετείχαν 23 επαγγελματίες του θεάτρου, οι οποίοι δούλεψαν επί15 ημέρες υπό την καθοδήγηση έγκριτων καλλιτεχνών-καθηγητών πανεπιστημίου, ενισχύοντας τον διεθνή διάλογο πάνωστα κείμενα της αρχαίας δραματουργίας.

Οι δεκάδες, ίσως και χιλιάδες βεντάλιες, αυτοσχέδιες και αυθεντικές, που κινούνταν ρυθμικά σε όλη τη διάρκεια της προχθεσινής παράστασης, στο κοίλο του Ηρωδείου, θα μπορούσε να ήταν μια διαδραστική χορογραφία, μέρος της σκηνοθετικής άποψης, εάν επρόκειτο για την… «Κάρμεν»!

Οι παλιοί ηθοποιοί και σκηνοθέτες έλεγαν ότι η Επίδαυρος δεν χρειάζεται σκηνικά. Και συχνά ανέφεραν το παράδειγμα της πρώτης παράστασης στο αργολικό θέατρο, τη σύγχρονη εποχή, μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών από την εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.

Φόνοι, συμφορές και κακουργήματα διαδέχονταν την απελπισία, τις ενοχές και τα ουρλιαχτά της Κλυταιμνήστρας που αντηχούσαν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, καθώς ο σκηνοθέτης Ιβο βαν Χόβε μας έδειχνε καθαρά πως ανοίγει ο κύκλος της βίας, διασκευάζοντας τον Ευριπίδη στην παράσταση «Ηλέκτρα/ Ορέστης».

Απρόσμενα καλή ήταν η παράσταση του «Δον Ζουάν» που σκηνοθέτησε ο Θέμης Μουμουλίδης – απρόσμενα, γιατί συνήθως οι παραστάσεις του καλοκαιριού, που δημιουργούνται για να περιοδεύσουν ανά την επικράτεια, υπακούουν σε ευκολίες και εμπορικά κριτήρια στην επιλογή των πρωταγωνιστών.

Νέοι καλλιτέχνες και σπουδαστές παραστατικών τεχνών από 18 χώρες ερευνούν επί δεκαπέντε ημέρες το αρχαίο δράμα.