Πολιτισμός

Την τραγική ιστορία της «Γιαννούλας της Κουλουρούς» μεταφέρει στο θέατρο ο Γιώργος Παπαγεωργίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που γεννήθηκε το 1868 στην Ανω Πόλη της Πάτρας, πωλούσε κουλούρια για να ζήσει και είχε καημό να παντρευτεί. Εξαιτίας της ελαφριάς νοητικής υστέρησης που τη χαρακτήριζε, έγινε πολλές φορές αντικείμενο χλευασμού. Επί δεκαετίες, κάθε Τσικνοπέμπτη αναβίωνε ο «γάμος της Γιαννούλας».

Το αρχαίο θέατρο Ορχομενού Αρκαδίας κανονικά δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί. Οχι γιατί δεν του αξίζει η προβολή, αλλά επειδή γνωρίζαμε ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία αποκατάστασής του, τουλάχιστον σε επίπεδο μελετών.

Στα Tony Awards αναγνωρίζονται επιτεύγματα στον χώρο του θεάτρου στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της θεατρικής περιόδου 2018-1919.

Η Κάρμεν Ρουγγέρη και ο θίασός της ταξιδεύουν και αυτό το καλοκαίρι στις γειτονιές της Ελλάδας.

Καλά, ο Κώστας Βαρώτσος «δεν κατάλαβε» τι ήθελε να πει η υπουργός Πολιτισμού. Ούτε και ο Στάθης Λιβαθινός; Δεύτερο λάθος της Μυρσίνης Ζορμπά, έπειτα από εκείνη την ιστορία του Μαρτίου και την πρότασή της να πάει ο «Δρομέας», το εμβληματικό γλυπτό, στα Σκόπια. 

Από τη δεκαετία του ’80 έως τις μέρες μας αυξάνονται σταθερά οι παραστάσεις που επενδύουν στη δυναμική του μη θεατρικού χώρου, κτιρίων και τόπων εντός του αστικού ιστού, σε βιομηχανικά συγκροτήματα ή στο φυσικό περιβάλλον. Η επιλογή τους αφορά την απελευθέρωση από τους περιορισμούς του χώρου που έχει φτιαχτεί ειδικά για παραστάσεις, την αποδέσμευση των καλλιτεχνών από τη συμβατική υποκριτική και σκηνική ερμηνεία, αλλά και την έκθεση των θεατών σε διαφορετικά από τα συνήθη ήθη πρόσληψης.

Δύο προκηρύξεις που ο καλλιτεχνικός κόσμος περίμενε να βγουν από τα μέσα Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκαν οι παρατάσεις στις θητείες των διευθυντών στο Εθνικό Θέατρο και στο Φεστιβάλ Αθηνών, τελικώς δημοσιεύονται λίγο πριν από τη διάλυση της Βουλής.

Αποχαιρετιστήρια αλλά όχι και τόσο ήταν η χθεσινή παρουσίαση των πεπραγμένων του Στάθη Λιβαθινού και των παραστάσεων «Ορέστεια» και «Ικέτιδες», με τις οποίες το Εθνικό Θέατρο κατεβαίνει στην Επίδαυρο.

Οταν συζητάς αυτές τις ημέρες με τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες των ομάδων που ανεβάζουν παραστάσεις τώρα, στο τέλος της σεζόν και λίγο πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών στην οδό Πειραιώς, αντιλαμβάνεσαι την αγωνία τους για όσα βιώνουν στον θεατρικό χώρο. 

Σε ένα σπίτι 170 τετραγωνικών μέτρων, σε μια πόλη της ελληνικής περιφέρειας, δύο αδελφές αναγκάζονται να συγκατοικήσουν έπειτα από πολλά χρόνια. Η μία είναι έγκυος, ο σύζυγός της είναι άνεργος και με προβλήματα με την αστυνομία. 

Εκεί τοποθετεί την ηρωίδα του Λόρκα ο Θανάσης Σαράντος, στη δική του θεατρική διασκευή.