Πολιτισμός

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕΚ, Γιάννης Μαργαρίτης, έχει βάλει στοίχημα να φτιάξει μια θεατρική σκηνή ζωντανή, ποιοτική, εξωστρεφή.

Μια πόλη που αφήνει πίσω της έναν παγκόσμιο πόλεμο, εκείνον που της στέρησε ένα σημαντικό κομμάτι των ανθρώπων της – ψυχές που σταμπαρίστηκαν με ένα κίτρινο άστρο και χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

«Αυτά μ’ αξίωσε ο Θεός, όσα σας γράφω, εκείνα όπου μό’λεγαν και όσα είδα μόνος, όσα άκουσα και όσα βλέπω και τώρα, και όποιος αγαπάγει ας πιστεύει, και όποιος θέλει ας τηράγει την δουλειά του, κανένας δεν βιάζεται», έγραφε ο Ιωάννης Μακρυγιάννης στο βιβλίο του «Οράματα και Θάματα». 

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε η παράσταση στην Αθήνα, το πολυβραβευμένο έργο «Φεγγίτης» (Skylight) του Βρετανού συγγραφέα και σκηνοθέτη David Hare, ανεβαίνει για λίγες παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη.

Μόνο ως προς ένα σημείο του κατανοεί κανείς γιατί ο «Ιβάνοφ» (1887) του Τσέχοφ έχει χαρακτηριστεί «προβληματικό» έργο: τους μονολόγους του Ιβάνοφ και τις εκτενείς –σχεδόν μονολογικές– απαντήσεις κάποιων από τα υπόλοιπα πρόσωπα.

Ο Στέλιος Μάινας μιλάει για την παράσταση «Το δείπνο», βασισμένο στο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ.

Απ’ ό,τι φαίνεται οι ασκήσεις μετεφηβικής μετεπαναστατικότητας στα Εξάρχεια απέκτησαν διευρυμένο ωράριο. Στις πέντε το απόγευμα έπιασαν δουλειά οι νεαροί με τις μολότοφ την περασμένη Πέμπτη, δημιουργώντας μια σύντομη αναστάτωση στην οδό Πατησίων, μέχρι να επιστρέψουν στον χώρο του Πολυτεχνείου.

Ο στρατηγός Μακρυγιάννης αποκαλύπτεται στην όπερα της Εθνικής Λυρικής Σκηνή. Το λιμπρέτο της παράστασης κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κίχλη.

Ο συνθέτης και σκηνοθέτης Θοδωρής Αμπαζής μιλάει για τον Ουγκώ, την κρίση της Ευρώπης και την επέλαση της μαυρίλας.

Η απόπειρα να παρουσιαστεί ένα έργο του 1666 στη σύγχρονη σκηνή (ο «Μισάνθρωπος» του Μολιέρου στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά) είναι μια καθ’ όλα ερεθιστική υπόθεση ισορρόπησης ομόρροπων και αντίρροπων δυνάμεων.

Το έργο του Θανάση Τριαρίδη «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» εξετάζει μια «σιωπηρή» γενοκτονία.