Πολιτισμός

Μετά την εντυπωσιακή πρεμιέρα στο Θέατρο "Απόλλων" της Σύρου, όπου και διαδραματίζεται η υπόθεση του έργου, "Ο καιρός των χρυσανθέμων" έρχεται στο Θέατρο Άλφα.Ιδέα από τις 19 Νοεμβρίου 2018.

Το Μικρό Εθνικό εγκαινίασε τη δική του σκηνή, στο ισόγειο του RΕX, με το έργο «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός» του Μαρκ Τουέιν, σε διασκευή της Τζέμα Κένεντι και σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου.

Περισσότερο από 60 χρόνια από τον θάνατο του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956), ίσως του σημαντικότερου θεατρικού συγγραφέα του 20ού αι., τα ιστορικά γεγονότα που μεσολάβησαν «άδειασαν» πολλές ιδέες και απόψεις που συνδέθηκαν με το έργο του (κυρίως απ’ όσους τις διαπραγματεύθηκαν στο πλαίσιο του μεταπολεμικού προβληματισμού για το τι είναι, και σε τι μπορεί να στοχεύει, το πολιτικό, αριστερής ιδεολογίας, θέατρο).

Πριν από λίγες μέρες, ενώ πήγαινε στο θέατρό του, το «Πορεία», ένας 75χρονος θεατής τον πλησίασε και του είπε: «Κύριε Τάρλοου με θυμάστε; Είμαι ο γιατρός σας.». Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης απόρησε. «Θυμάστε», συνέχισε εκείνος, που όταν ήσαστε 10 χρόνων σας έφεραν στο ΚΑΤ γιατί περάσατε μέσα από μια τζαμαρία στα γυρίσματα του “Γιούγκερμαν”;».

Ακόμα και χωρίς «κόκορα» στη σκηνή, το «Ξύπνα Βασίλη» από τον Αρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο περνάει το ηχηρό μήνυμά του. Το εύρημα του ταλαντούχου σκηνοθέτη, να προβάλει τη θεατρική δράση μέσα από τον φακό μιας κάμερας την οποία ελέγχει ο ίδιος σε μια σκηνοθετική χορογραφία, όχι μόνο φέρνει τις δύο τέχνες πιο κοντά, αλλά εξελίσσει και την ίδια την πρακτική του κ. Μπινιάρη περισσότερο.

Είναι γνωστό ότι ο Ζαν Ζενέ (1910-1986) σκεφτόταν τις «Δούλες» (1947) του ερμηνευμένες από άνδρες ηθοποιούς. Να θεωρούσε ότι, αν έπαιζαν άνδρες τους τρεις ρόλους του έργου του, θα έμπαινε στη μύτη του αστικού θεάτρου της εποχής, καθώς η παρενδυσία θα ακύρωνε άμεσα τις σοβαρές προσδοκίες του κοινού; Είναι πολύ πιθανό.

Η νέα πρωτοβουλία – σε συνεργασία με το Κανάλι της Βουλής – ξεκινάει το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου, με την παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» η οποία θα προβληθεί σε απευθείας σύνδεση στην Αμοργό, στο Διδυμότειχο, στην Ικαρία, στη Λέρο, στη Λευκάδα, στην Ορεστιάδα και στη Χίο. 

Ο Ιούλιος Βερν, που οραματιζόταν τον κόσμο του μέλλοντος με εκπληκτικές εφευρέσεις –μετά πήραν όντως σάρκα και οστά–, έγραφε το 1872 στο διάσημο βιβλίο του «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες»: «Σε όλο το μήκος του τρένου, τα βαγόνια επικοινωνούσαν μεταξύ τους με γέφυρες και έτσι οι ταξιδιώτες μπορούσαν να κυκλοφορούν από τη μια ώς την άλλη άκρη του συρμού, που διέθετε γι’ αυτούς βαγόνια-σαλόνια, βαγόνια-εστιατόρια. Τα μόνα που έλειπαν ήταν βαγόνια-θέατρα. Θα έρθει, ωστόσο, η μέρα που θα έχουν και από αυτά».

Το «Αrt» (1994) της Γιασμίνα Ρεζά είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του υψηλού επιπέδου της σύγχρονης γαλλικής κωμωδιογραφίας στο θέατρο και στον κινηματόγραφο.

«Πολεμικές» επιθεωρήσεις, νεο-δημοτικά και ρεμπέτικα τραγούδια εξυψώνουν το ηθικό των Ελλήνων.

Αφορά τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς της παράστασης τι γίνεται στην αίθουσα; Πρέπει να τους γεμίζει χαρά η ευφορία του κοινού και να τους προβληματίζει η αμηχανία του προς αυτό που διαδραματίζεται στη σκηνή; Ναι, πρέπει να τους αφορά.