Πολιτισμός

Είναι τόσο ωραίο όταν βλέπεις γεμάτες αίθουσες, κοινό που περιμένει με ανυπομονησία να ξεκινήσει η παράσταση και ακόμη πιο ενδιαφέρον όταν οι παρέες συζητούν παθιασμένα έξω από το θέατρο, γι’ αυτό που είδαν, ό,τι τους άγγιξε. 

«7 Χρόνια» των Jose Cabeza και Cristian Conti στο θέατρο «Αποθήκη».

Η ιστορία του «Δράκου του Σέιχ Σου» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη μέσα από τις εξομολογήσεις εννέα χαρακτήρων.

Δεν με συγκίνησε ο «Ρομπ». Δέκα άνθρωποι συναντώνται σε έναν παράδοξο χώρο –«συμπόσιο ή εξομολογητήριο», λέει το πρόγραμμα της παράστασης– και μιλούν για τον νεκρό πια, κατά συρροήν δολοφόνο Ρομπ.

«Μπολιβάρ» από την ομάδα bijoux de kant στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Ο Δάφνις Κόκκινος μας μιλάει για την Πίνα Μπάους και «Τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα».

Ο Γιάννης Καλαβριανός μιλάει για τη «Γρανάδα», στο Από Μηχανής Θέατρο.

Στην ατμοσφαιρική σκηνή του Ιλίσια-Βολανάκης, ο αέρας πυκνώνει. Παρακολουθώ την «Αθανασία», το θεατρικό έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Χρήστος Δήμας. 

Στο παριζιάνικο λογοτεχνικό σαλόνι της Μαρκησίας ντε Παρλινιάκ ο αφελής αλλά αισιόδοξος Καντίντ από την εξωτική Βεστφαλία εξιστορεί τις περιπέτειές του στους πιο περπατημένους συνδαιτυμόνες του.

Ενα από τα καλά του θεάτρου είναι ότι μπορεί να θίγει ζητήματα χωρίς να μιλάει ευθέως για αυτά. Με αυτή την έννοια η Αγριόπαπια του Ιψεν που παίζεται αυτές τις μέρες στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη…

Η Δέσποινα Κούρτη μιλάει για τη «Φθινοπωρινή σονάτα» του Μπέργκμαν που ανεβαίνει στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας.