Απόλλων 10½: Παιδί στη διαστημική εποχή ★★★½
ΑΝΙΜΑΤΙΟΝ (2022)
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Ακούγονται: Μίλο Κόι, Τζακ Μπλακ, Λι Εντι
Ο δεξιοτέχνης του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ εγκαινιάζει την συνεργασία του με το Netflix με ένα animation ενηλικίωσης, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί και πρίκουελ του δικού του (εκπληκτικού) «Dazed and Confused». Με έντονες βιογραφικές αναφορές, το «Απόλλων» έχει για πρωταγωνιστή τον εννιάχρονο Σταν, μικρότερο παιδί μιας οκταμελούς οικογένειας, ο οποίος μεγαλώνει στο Χιούστον των τελών της δεκαετίας του 1960. Συγκεκριμένα, βρισκόμαστε στο 1969 και ολόκληρη η Αμερική –και η ανθρωπότητα μαζί της– αγωνιά για την αποστολή του Apollo 11, η οποία προορίζεται να πατήσει τη Σελήνη. Ο μικρός παρακολουθεί φυσικά μαζί με τα αδέλφια του, ωστόσο λίγους μήνες πριν λαμβάνει μια επίσκεψη από τους υπευθύνους της NASA, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, του προτείνουν να είναι εκείνος ο επιβάτης μιας κρυφής δοκιμαστικής αποστολής στο φεγγάρι.
Ο Λινκλέιτερ μπλέκει την ταινία ενηλικίωσης με την παιδική φαντασία, δίνοντας πάντως ξεκάθαρα βάρος στην πρώτη. Το όμορφο κινούμενο σχέδιο αποτελεί επί της ουσίας μια νοσταλγική βουτιά σε μια εποχή αθωότητας σε όλα τα επίπεδα. Από την ίδια την περιοχή του Χιούστον, που αναπτύχθηκε «εν μια νυκτί» κυρίως λόγω της παρουσίας της NASA, μέχρι τα παιδικά παιχνίδια, τη μουσική, τις τηλεοπτικές εκπομπές, τις ταινίες και τις… διατροφικές συνήθειες, τα πάντα εδώ ανακαλούν μνήμες και προσωπικές ιστορίες. Φυσικά, όπως γίνεται συνήθως στον Λινκλέιτερ, οι λεπτομέρειες είναι απολαυστικές, το ίδιο και το αυτοσαρκαστικό-ειρωνικό χιούμορ που τυλίγει την αφήγηση και την κάνει να κυλήσει αβίαστα.
Ο φιλοξενούμενος ★★★
ΚΟΜΕΝΤΙ (2018)
Σκηνοθεσία: Ντούτσιο Κιαρίνι
Ερμηνείες: Ντανιέλε Παρίζι, Σίλβια ντ’ Αμίκο, Ντανιέλε Νάταλι
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε ένα φιλμ του ανερχόμενου Ντούτσιο Κιαρίνι, το οποίο επιχειρεί να ρίξει μια ματιά στη γενιά των σύγχρονων Νοτιοευρωπαίων σαραντάρηδων, με τον ανάλαφρο τρόπο της κομεντί. Ο Γκουίντο, ένας αναπληρωτής καθηγητής λογοτεχνίας και επίδοξος συγγραφέας, βλέπει την τακτοποιημένη ζωή του να ανατρέπεται όταν η σύντροφός του «ζητάει χρόνο». Αναγκασμένος να φύγει από το διαμέρισμά τους, ο Γκουίντο περιφέρεται σε σπίτια φίλων και συγγενών, αδυνατώντας να προχωρήσει παρακάτω.
Ο Κιαρίνι χρησιμοποιεί μια συνηθισμένη αισθηματική ιστορία προκειμένου να σχολιάσει την κατάσταση πολλών νέων ανθρώπων που βλέπει γύρω του· με λαμπρές και πολύχρονες σπουδές στο ενεργητικό τους, οι τελευταίοι έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον υπερβολικά προστατευμένο –ο Γκουίντο δυσκολεύεται να ανεξαρτητοποιηθεί και από τους γονείς του– και βρίσκονται συχνά απροετοίμαστοι για τις αναποδιές της πραγματικής ζωής.
