«Η φωνή μου ήταν ο μαέστρος της ζωής μου», λέει η Σελίν Ντιόν στο νέο της ντοκιμαντέρ «I Am: Celine Dion» που κυκλοφόρησε στις 25 Ιουνίου στην πλατφόρμα Amazon Prime Video. Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, η θρυλική Καναδή καλλιτέχνις ψυχαγωγεί εκατομμύρια θαυμαστές σε κάθε γωνιά του κόσμου. Εξάλλου, αυτό ήταν το όνειρό της από μικρό κορίτσι που μεγάλωσε στο Κεμπέκ του Καναδά μαζί με τα 13 αδέρφια της: να τραγουδάει μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Η Ντιόν έκανε τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα σε ηλικία μόλις 12 ετών. Από τότε, φρόντιζε σχολαστικά τη φωνή της σαν να ήταν υπό εξαφάνιση, ακολουθούσε περίπλοκες μεθόδους προθέρμανσης, έκανε μεγάλα διαστήματα ανάπαυσης της φωνής και έναν τρόπο ζωής με κανόνες και πειθαρχία. Ολα αυτά για να μπορεί να φτάνει σωστά τις οκτάβες και να τραγουδά τις ψηλές νότες με μεγάλο έλεγχο, δύναμη και διαύγεια.
«Πάντα μιλούσα δημόσια για όσα συνέβαιναν στη ζωή μου. Δεν ένιωθα έτοιμη νωρίτερα, τώρα όμως αισθάνομαι έτοιμη».
Ωστόσο, παρά τη φροντίδα στις φωνητικές χορδές, η μοίρα επιφύλασσε στην πολυβραβευμένη τραγουδίστρια μια δυσάρεστη ανατροπή. Ποια ήταν αυτή; Μέσα από βίντεο που δημοσιεύθηκε το 2022 στο Instagram, η ίδια αποκάλυψε ότι πάσχει από το σύνδρομο δύσκαμπτου ανθρώπου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πρόκειται για μια σπάνια και ανίατη νευρολογική διαταραχή που προκαλεί επώδυνους μυϊκούς σπασμούς και αναπτύσσεται συνήθως σε άτομα μεταξύ 30 και 60 ετών. «Οπως γνωρίζετε, πάντα μιλούσα δημόσια για όσα συνέβαιναν στη ζωή μου. Δεν ένιωθα έτοιμη νωρίτερα, τώρα όμως αισθάνομαι έτοιμη. Εδώ και πολύ καιρό, αντιμετώπιζα προβλήματα υγείας, μου ήταν δύσκολο να αντεπεξέλθω σε αυτές τις προκλήσεις και να μιλήσω για όλα όσα περνάω», είπε βαθιά συγκινημένη προκαλώντας σοκ σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο σεβασμός και η ειλικρίνεια της Ντιόν απέναντι στους πιστούς ακροατές της, είναι στοιχεία που κάνουν την 54χρονη τραγουδίστρια να ξεχωρίζει. Γι’ αυτό και προσκαλεί τους θαυμαστές να παρακολουθήσουν πώς είναι η καθημερινότητά της με αυτή τη διαταραχή. Και το επιτυγχάνει μέσα από το «I Am: Celine Dion» σε σκηνοθεσία Αϊρίν Τέιλορ. Ενα ωμό και στενάχωρο πορτρέτο χωρίς ιδιαίτερο μοντάζ ή σενάριο. Η κάμερα καταγράφει στιγμές της τραγουδίστριας στον καναπέ του σπιτιού της και τη χορήγηση φαρμάκων με τη βοήθεια νοσηλεύτριας, στο σαλόνι και την τραπεζαρία όπου παίζει και συζητά με τους δίδυμους γιους της Εντι και Νέλσον (ο μεγάλος της γιος Ρενέ-Τσαρλς δεν εμφανίζεται στο φιλμ). Αλλες σκηνές τη δείχνουν στο στούντιο ηχογράφησης όπου προσπαθεί να βρει τον σωστό τόνο και να ερμηνεύσει το τραγούδι αλλά απογοητεύεται λόγω επιπλοκών από το παθολογικό της σύνδρομο, στις συνεδρίες με τον φυσιοθεραπευτή και την υπόλοιπη ιατρική ομάδα που βρίσκεται συνέχεια κοντά της, αλλά και σε μεγάλη αποθήκη στην οποία υπάρχουν όλα τα κοστούμια, τα παπούτσια και τα ενθύμια από το lifestyle μιας σταρ.
Οι πρώτοι σπασμοί στη φωνή της εμφανίστηκαν πριν από 17 χρόνια. Ετσι ξεκίνησε. «Ξύπνησα ένα πρωί, έφαγα το πρωινό μου και στη συνέχεια ο τόνος της φωνής μου άρχισε να ανεβαίνει ψηλότερα. Τρόμαξα γιατί αυτό δεν συμβαίνει συνήθως ύστερα από συναυλία, αντίθετα η φωνή κατεβαίνει μισό ή έναν τόνο. Στην προσπάθεια ανεβάσματος και κατεβάσματος (σ.σ. στην οκτάβα), κατάλαβα το “σπάσιμο” των φωνητικών μου χορδών», εξηγεί η Ντιόν στα πρώτα δέκα λεπτά του φιλμ.
Ξύπνησα ένα πρωί, έφαγα το πρωινό μου και στη συνέχεια ο τόνος της φωνής μου άρχισε να ανεβαίνει ψηλότερα. Τρόμαξα γιατί αυτό δεν συμβαίνει συνήθως ύστερα από συναυλία, αντίθετα η φωνή κατεβαίνει μισό ή έναν τόνο.
Το ντοκιμαντέρ διάρκειας μιας ώρας και σαράντα δύο λεπτών, περιέχει πολλές δύσκολες αλλά και «ανάλαφρες» σκηνές που αναδεικνύουν όχι μόνο το εκπληκτικό ταλέντο, αλλά και το πείσμα και την αποφασιστικότητα της τραγουδίστριας να συνεχίσει να ερμηνεύει παρά τα εμπόδια στην υγεία της. Σε αρκετές περιπτώσεις, η μοναδική αίσθηση του χιούμορ της εξισορροπεί τις πιο οδυνηρές στιγμές του ντοκιμαντέρ το οποίο δεν βασίζεται στην κλασική δομή του είδους. Αντί για συνεντεύξεις με συνεργάτες και ανθρώπους του κοντινού της περιβάλλοντος, που θα μπορούσαν να σχολιάσουν και να αναλύσουν την καριέρα της Ντιόν, η σκηνοθέτις εστιάζει αποκλειστικά στην τραγουδίστρια επιτρέποντάς της να πει τη δική της ιστορία και να μοιραστεί τη δική της οπτική.
«Πέρυσι έφτασα σε σημείο όπου δεν μπορούσα να περπατήσω πια», τονίζει την ώρα που η κάμερα έρχεται πιο κοντά στο πρόσωπό της και βλέπουμε τα δάκρυα στα μάτια της. «Ενιωθα ότι χάνω την ισορροπία μου, πονούσα πολύ. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ακόμα τη φωνή μου. Μου λείπει πολύ η μουσική, όπως και οι άνθρωποι που έρχονται στις περιοδείες».
«Δεν είναι δύσκολο να κάνεις μια συναυλία, δύσκολο είναι να την ακυρώνεις. Στο παρελθόν αναγκαστήκαμε να πούμε ψέματα στο κοινό όπως ότι είχα μόλυνση στο αυτί ή κάτι άλλο. Δεν μπορώ να λέω ψέματα πια».
Ανάμεσα στην αφήγηση της Ντιόν, παρακολουθούμε βίντεο αρχείου από οικογενειακές στιγμές της μικρής Σελίν αλλά και παλιές συναυλίες σε γεμάτα στάδια όπου αντηχούσε το όνομά της. Το πάθος της δεν έσβησε ποτέ, παραμένει το ίδιο με τότε. Της λείπουν οι εμφανίσεις στη σκηνή με τον κόσμο από κάτω να ζητωκραυγάζει και να χειροκροτά. Οταν αναγκάστηκε πριν από δύο χρόνια να ακυρώσει την ευρωπαϊκή περιοδεία της, ένιωσε σαν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. «Δεν είναι δύσκολο να κάνεις μια συναυλία, δύσκολο είναι να την ακυρώνεις. Στο παρελθόν αναγκαστήκαμε να πούμε ψέματα στο κοινό όπως ότι είχα μόλυνση στο αυτί ή κάτι άλλο. Δεν μπορώ να λέω ψέματα πια».
Σε μέρες που αισθάνεται ότι βυθίζεται στο «σκοτάδι», η τραγουδίστρια θυμάται τη μητέρα της η οποία τη συμβούλευε από μικρή να συνεχίζει ό,τι κάνει χωρίς να κοιτάζει γύρω της. «Η μαμά μου ήταν ένας πολύ δυναμικός άνθρωπος. Ηταν μουσικός, γνώρισε τον πατέρα μου μέσα από τη μουσική. Οι γονείς μου θυσίασαν τα όνειρά τους για εμάς. Ζήσαμε στιγμές όπου δεν υπήρχε τίποτα στο ψυγείο για να φάμε. Κι όμως, η μαμά μου πάντα έβρισκε λύση».
Η πιο δύσκολη σκηνή
Δυναμική είναι και η Ντιόν καθώς δεν αφήνει την προσπάθειά της για επιστροφή στο περφόρμανς. Προς το τέλος του φιλμ, μπαίνει στο στούντιο και ετοιμάζεται να τραγουδήσει ύστερα από δύο χρόνια «σιωπής». Δυσκολεύεται αρκετά, ζητά να αρχίσει από τον πρώτο στίχο ξανά και ξανά. Πηγαίνει και δεύτερη μέρα για να τελειοποιήσει την ηχογράφηση. Επιτυγχάνει αυτό που θέλει. Οταν όμως φτάνει στο σπίτι της για φυσιοθεραπεία, ένας μεγάλος σπασμός την οδηγεί σε επιληπτική κρίση. Ξαπλώνει στο κρεβάτι, αρχίζει να τρέμει, το πρόσωπό της γίνεται κόκκινο. Οι γιατροί που έχουν συγκεντρωθεί γύρω της, προσπαθούν να τη συνεφέρουν. Επειτα από πολλή ώρα, επανέρχεται. Και τότε αρχίζει η αγωνία της. «Αυτό που αγαπώ περισσότερο (σ.σ. η μουσική, η πολύωρη ηχογράφηση) το προκάλεσε;»
Η κάμερα δεν σταματά να γράφει στη διάρκεια της κρίσης που παθαίνει η Ντιόν. «Οταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την ταινία, δεν γνώριζα ότι ήταν άρρωστη. Αρκετές εβδομάδες ύστερα από αυτή την κοινή απόφαση, ο μάνατζέρ της μου ζήτησε να του τηλεφωνήσω. Σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι σοβαρό γιατί είχαμε μιλήσει τηλεφωνικά την ίδια μέρα. Μου είπε ότι η Σελίν έπασχε από μια ασθένεια, δεν γνώριζαν τι είχε. Κάναμε γυρίσματα αρκετούς μήνες πριν υπάρξει οριστική διάγνωση», δήλωσε πρόσφατα η Αϊρίν Τέιλορ στους New York Times. «Οταν έμαθα για τη διάγνωση, θεώρησα ότι περιορίστηκαν οι επιλογές μου για το πώς θα αλληλοεπιδράσω μαζί της».
Παρότι τρομακτικό και θλιβερό, το ντοκιμαντέρ στοχεύει να δείξει ότι ακόμα και στις μεγαλύτερες δυσκολίες, η δύναμη που έχεις μέσα σου, δεν σε σταματά. Εκτός από τα παιδιά της, τους θαυμαστές και τη μουσική, για την Ντιόν δύναμη είναι και το κολιέ που της χάρισε ο σύζυγός της Ρενέ Ανζελίλ πριν πεθάνει. Ενα κολιέ που φορούσε η Μαρία Κάλλας. «Το φοράω για να μπορώ να προχωράω. Δεν θα σταματήσω».
I Am: Celine Dion
2024
Σκηνοθεσία: Αϊρίν Τέιλορ Διαθέσιμο από τις 25 Ιουνίου
