Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως πίσω από τον βίαιο Ρήγα Σκούταρη της σειράς Το προξενιό της Ιουλίας βρίσκεται η γνήσια ευγένεια του Τάσου Λέκκα. Ξεχωρίσαμε τον νεαρό ηθοποιό, που έχει ολοκληρώσει τις θεατρικές σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την περσινή δουλειά του στη σειρά Αυτή η νύχτα μένει, αλλά και από τις παραστάσεις της θεατρικής ομάδας Τhe Young Quill. Μιλήσαμε μαζί του σε μια περίοδο που τη χαρακτηρίζει «σαν διακοπές», λίγο μετά την υποψηφιότητά του για το βραβείο Χορν της σεζόν 2021-22, για την παράσταση Επαρχία του Μιχάλη Βιρβιδάκη.
Στη σειρά υποδύεστε τον Ρήγα, έναν αψύ χαρακτήρα με οπισθοδρομικές απόψεις. Υπάρχει μια εσωτερική πάλη όταν υποδύεστε τέτοιους ρόλους;
Για την ακρίβεια, με εξιτάρει να δω το πώς βλέπει τον κόσμο ένας άνθρωπος που είναι πολύ μακριά από μένα, με φιλοσοφία που –θέλω να πιστεύω– έχει μείνει πίσω στον χρόνο. Προφανώς και δεν συμφωνώ με τις σκέψεις του, αλλά δίνω το μέγιστο για να φανεί πως αυτός ο άνθρωπος τις υπερασπίζεται.
Πόσο συχνά τα σαρδάμ που γίνονται στη διάρκεια του γυρίσματος σας αποπροσανατολίζουν από τη σοβαρότητα που απαιτείται για να υποδυθείτε αυτόν τον ρόλο;
Πιστεύω στη σοβαρότητα και στον επαγγελματισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπεις σε μια διαδικασία να επιβάλεις στον εαυτό σου να μην πεις μια αστεία κουβέντα με τους συναδέλφους σου ή να καθίσεις στην άκρη, παίζοντάς το σοβαρός. Πρέπει να κρατάμε το μυαλό μας καθαρό.
Κρατήσατε το μουστάκι που είχατε στον ρόλο. Αναρωτιέμαι αν είχατε και την περίοδο που υπηρετήσατε στον στρατό.
Όχι, ήμουν κόντρα ξυρισμένος. Ήμουν και δεκαοκτώ χρονών, τα γένια μου δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη. Επομένως, και να ήθελα, δεν θα είχα κάτι να δείξω. Πάντως έχει τρομερό ενδιαφέρον όταν οι καλλιτέχνες μπαίνουμε σε μια διαδικασία μεταμόρφωσης: αφήνουμε μουστάκια, βάζουμε τακούνια, φοράμε ρούχα που δεν θα βάζαμε ποτέ.
Με ποια έργα θα θέλατε να αναμετρηθείτε ως καλλιτέχνης;
Σίγουρα με τις Βάκχες του Ευριπίδη. Με γοητεύει η εσωτερική σύγκρουση που συναντάμε στους ήρωες των τραγωδιών. Ένα άλλο είναι ο Φάουστ του Γκαίτε με τη μυσταγωγία του κόσμου του και τη διαρκή απορία του ανθρώπου για την αιώνια νεότητα και γνώση. Τέλος, είναι το Μαιτρ και Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ, που ανέβασε τόσο πολύ τις λογοτεχνικές προσδοκίες, που αισθάνομαι πως δεν μπορώ να βρω κάτι καλύτερο να διαβάσω.
Υπάρχει κάτι στο οποίο να είστε σίγουρος ότι δεν θα βελτιωθείτε ποτέ;
Το τραγούδι. Όσο και να προσπαθώ, θα παραμείνω μέτριος. Θα περιέγραφα τη φωνή μου με αυτή τη φράση: «Δεν πονάνε τα αυτιά μου, αλλά καλύτερα να μην». Σίγουρα δεν κάνω για μιούζικαλ. Αν όμως με έβαζαν να χορέψω, θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.
Ποιο είδος χορού καίει περισσότερο την ψυχή σας;
Κάποτε χόρευα πιο συχνά, αλλά δυστυχώς τώρα δεν έχω χρόνο. Έχω κάνει breakdance, παραδοσιακούς, λάτιν, μαθήματα κλασικού μπαλέτου, που θα ήθελα να καλλιεργήσω περισσότερο. Αν βρεθώ στο κατάλληλο μομέντουμ, νομίζω πως θα κουνηθώ στον χορό και θα περάσουμε όλοι πολύ ωραία.
Με τι έχετε κόλλημα τον τελευταίο καιρό;
Με RPG παιχνίδια στο PlayStation. Έχουν φοβερό storytelling, αισθάνομαι πως καθοδηγώ την ιστορία. Αφιερώνω όσο χρόνο μπορώ σε παιχνίδια και σε κόμικς.
Πώς αισθανθήκατε με την υποψηφιότητα για το βραβείο Χορν;
Χαρά και τιμή, μόνο αυτό μπορώ να νιώσω. Είναι ωραίο να συγκαταλέγεται το όνομά σου ανάμεσα σε φίλους και συναδέλφους. Θεωρώ ότι σου δίνει κίνητρο να συνεχίσεις, είναι μια επιβράβευση πως κάτι πάει καλά. Το βλέπω σαν μια γιορτή και σαν μια ευκαιρία να γνωρίσω κι άλλους συναδέλφους.
Θα αλλάζατε κάτι στη ζωή σας;
Βρίσκομαι σε μια περίοδο που όλα είναι όπως τα είχα ονειρευτεί κάποτε. Δεν θα είμαι για πάντα έτσι, αλλά θα κρατήσω τη σκέψη όταν τα πράγματα θα σταματήσουν να πηγαίνουν καλά.
Η σειρά «Το προξενιό της Ιουλίας» προβάλλεται κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 22.40, στον ALPHA.
