Η φίλη μου είχε καιρό να γελάσει τόσο πολύ και μέσα από την καρδιά της. Προσπαθούσα να συμμεριστώ τη χαρά της, να μάθω τι προκάλεσε τόση απόλαυση, και μέσα από τα γέλια της άκουσα από το τηλέφωνο πνιχτά τη λέξη «Zoom». Μόλις εντόπισα το κανάλι, νόμισα ότι έβλεπα κάποια σκηνή από την «Οικογένεια Ανταμς» σε ελληνική εκδοχή: ασπρόμαυρα πλάνα με σκιές από μνήματα και κυπαρίσσια. Δύο παρουσιαστές, στα κορακί, τόνιζαν το νεκρικό τοπίο με αναφορές σε διάφορες απώλειες συμπολιτών μας, σαν παρωδία στήλης κηδειών εφημερίδας. Μόνο που εδώ ηχούσε δυνατά ο ήχος της καμπάνας. Και να τα σταυροκοπήματα και τα «ζωή σε λόγου σας».
«Είμαστε κοντά σας για να μετριάσουμε τον πόνο σας», ακουγόταν η επιτηδευμένα θλιμμένη φωνή, ενώ ο φακός εστίαζε στο γυαλιστερό μαόνι. Απευθείας ανταπόκριση από γραφείο τελετών δεν είχα ξαναδεί, ούτε ρεπορτάζ αγοράς για το επόμενο βήμα: μαρμάρινα μνήματα, κατασκευαστές – μαρμαροτεχνίτες και κοστολόγιο της εργασίας – κρίση είναι, πρέπει να γνωρίζουμε τι παίρνουμε, διαδέχονταν άτεχνα το ένα το άλλο. Τιμές για τάφους σε κοιμητήρια της Αναστάσεως κ.α., γιατί γενικά υπάρχει κορεσμός στη διαδρομή για τον άλλο κόσμο. Αλλά επειδή η πραγματική ζωή είναι εδώ, από κοντά και οι τιμές ανά κατηγορία που επιλέγεις. Οσοι πάλι διχάζονται μεταξύ ταφής ή αποτέφρωσης, δεν χρειάζεται προβληματισμός σε τέτοιους καταθλιπτικούς καιρούς. Η Βουλγαρία είναι ακριβή, αλλά έχουμε κι εδώ ανάλογες λύσεις. «Φιλικές τιμές» φαίνεται πως κάνουν όλο και περισσότεροι ανταγωνιστές. «Στο κάτω κάτω το οφείλουμε στους δικούς μας». Κούφια η ώρα.
«Σεβασμό στην οικογένεια» υπόσχεται η εκπομπή «Αντίο για πάντα» («Farewell for ever»), που έγινε για να μετριάσει τον πόνο μας με όλο το απαραίτητο σκηνικό, τους μαυροντυμένους σαν καλτ φιγούρες παρουσιαστές οι οποίοι φροντίζουν για το τελευταίο ταξίδι, διαψεύδοντας τις λαϊκές σοφίες «το σάβανο δεν έχει τσέπες».
Βαγγέλης Τσιγαράς, ηθοποιός αυτός, και Γωγώ Νικολάου, σκέφτεσαι τι κάνει ο καθένας για να ζήσει. Μήπως και δούμε ανάσταση – οικονομικά.
«Αν είμαστε ζωντανοί, θα σμίξουμε την επόμενη εβδομάδα», υπόσχεται το δίδυμο, βάζοντας στο μεταξύ την ιδέα. Και αν εν τω μεταξύ δεν έχουμε πεθάνει από τα γέλια, μπορεί και να τους ξαναδούμε: μήπως πρέπει να φροντίσουμε για την τελευταία κατοικία; Να ’ναι ευάερη, ευήλια με θέα.
Σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο στην ελληνική τηλεόραση, που, μεσούσης της κρίσης, πασχίζει να βρει νέες δουλειές και τηλεθεατές. Σαν μαύρη κωμωδία, κακογυρισμένη αλλά ξεκαρδιστική, η μικρή οθόνη αγωνιά για την ανανέωσή της με τον τρόπο της. Και τώρα που η οικοδομή έχει αναδουλειές, τολμά real estate στον Παράδεισο…
