Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι φετινές Χρυσές Σφαίρες, όχι μόνο επειδή, όπως κοινότοπα λέμε, «αποτελούν προάγγελο των Οσκαρ», αλλά και λόγω των επιλογών που έγιναν αναφορικά με τα τηλεοπτικά βραβεία. Η σταθερά ανερχόμενη τηλεοπτική βιομηχανία φαίνεται να ακολουθεί την πολιτική της επέκτασης και της προσέλκυσης νέου κοινού, χωρίς να επαναπαύεται στις δάφνες των ήδη υπερεπιτυχημένων παραγωγών της.
Ως αποτέλεσμα αυτής της λογικής, δύο νέες σειρές (παραγωγής 2014) ήταν αυτές που έφυγαν με το ζευγάρι των βασικών βραβείων από την απονομή. Το «The Affair», το οποίο αναδείχτηκε η καλύτερη δραματική σειρά, αφηγείται μια ιδιαίτερη ιστορία απιστίας και έρωτα. Οι δύο πρωταγωνιστές του (αμφότεροι παντρεμένοι) συναντιούνται σε κάποιο τουριστικό θέρετρο και ερωτεύονται. Η εξέλιξη της υπόθεσης, ωστόσο, θα εμπλέξει τις οικογένειές τους καθώς και μία υπόθεση φόνου που εξελίσσεται παράλληλα. Το ξεχωριστό στο «Affair» είναι η οπτική. Κάθε επεισόδιο χωρίζεται σε δύο μέρη, ένα από την οπτική σκοπιά του άντρα (Ντόμινικ Γουέστ) και ένα από εκείνη της γυναίκας (Ρουθ Γουίλσον, η οποία βραβεύτηκε επίσης για την ερμηνεία της). Κατά τα λοιπά, η σειρά, αν και ενδιαφέρουσα, δεν παρουσιάζει κάτι το εξαιρετικό, τέτοιο τουλάχιστον που να δικαιολογεί την επικράτησή της έναντι αντιπάλων όπως το «House of Cards» και το «Game of Thrones».
Ο δεύτερος μεγάλος νικητής των Σφαιρών ήταν το «Transparent», το οποίο βραβεύτηκε ως κορυφαία κωμική σειρά. Εδώ η επικράτηση είναι μάλλον πιο δικαιολογημένη, καθώς η πειραματική σειρά του Amazon –ναι, του γνωστού σάιτ αγορών– ενσωματώνει όλη εκείνη την εκφραστική ελευθερία και την τόλμη που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη αμερικανική τηλεόραση. Στο επίκεντρο του σεναρίου βρίσκεται μια οικογένεια της οποίας τα μέλη έχουν μεγάλα μυστικά και ταυτόχρονα μικρό ή ανύπαρκτο σεβασμό σε έννοιες όπως η ιδιωτικότητα και η διακριτικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια υπόθεση που άλλες φορές φαντάζει εξωφρενική και άλλες συγκινητικά ανθρώπινη, ένα μείγμα κωμωδίας –συχνά μαύρης– και δράματος, το οποίο με κάποιον παράδοξο τρόπο λειτουργεί υποδειγματικά. Ο εξαιρετικός και επίσης βραβευμένος Τζέφρι Τάμπορ στον ρόλο του πατέρα, αλλά και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές, εφοδιασμένοι με ένα politically in-correct σενάριο, παραδίδουν μια εις βάθος κοινωνική και ψυχολογική ματιά στη σύγχρονη δυτική πραγματικότητα.
